Εξολοθρευτής Άγγελος

Ο Εξολοθρευτής Άγγελος είναι η αγαπημένη μου ταινία του Μπουνιουέλ. Πλημμυρισμένη με συμβολισμούς και μηνύματα και ταυτόχρονα καθόλου κουραστική(το αντίθετο μάλιστα), είναι ότι πρέπει γι' αυτή την εποχή. Την έχει μάλιστα απόψε στις 22:10 στο Cine+.


Μια ιδέα ευφάνταστη που ο Μπουνιουέλ την κάνει μοναδική εμπειρία. Μετά από μία αριστοκρατική συγκέντρωση κι ενώ όλοι οι υπηρέτες την έκαναν από την αρχή της βραδιάς, οι καλεσμένοι ανακαλύπτουν ότι δεν μπορούν να βγουν από το σαλόνι. Δεν τους εμποδίζει κάτι, απλά δεν μπορούν να φύγουν. Θα περάσουν ώρες, μέρες και η κατάσταση έχει γίνει πλέον σοβαρή...


Η αξιοπρέπεια πλέον έχει χαθεί, θα καταφύγουν σε πράξεις που δεν τολμούσαν ούτε να σκεφτούν, θα φερθούν σαν "βάρβαροι" και τελικά θα κάνουν αυτά που χρόνια πάσχιζαν να αποφύγουν, αυτά που κατέκριναν και αυτά που στην τελική δεν άρμοζαν στην υψηλή τους τάξη! Μια ολοζώντανη αλληγορία πάνω στον εγκλωβισμό της υψηλής κοινωνίας(αγαπημένο θέμα του Μπουνιουέλ). Παγιδευμένοι στη φυλακή του "πρέπει" και του "φαίνεσθαι" οι ήρωες του Μπουνιουέλ αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση κυριολεκτικά πια. Παγιδευμένοι στο πολυτελές σαλόνι με τους πανάκριβους πίνακες. Κάτι απροσδιόριστο τους κρατάει εκεί κι αυτό ίσως είναι το πιο τρομακτικό.


Όσο περνάει ο χρόνος θα σκεφτούν τους πιο παράλογους τρόπους. Να πηδήξουν από τα παράθυρα, να γκρεμίσουν τους τοίχους, ενώ απλά μπορούν να βγουν από την πόρτα. Σε αυτό το σουρεαλιστικό μεγαλείο που περίτεχνα δημιουργεί ο Μπουνιουέλ, έρχεται να προστεθεί μια αρκούδα, όπως και δυο πρόβατα(καθόλου τυχαία τοποθετημένα εκεί). Ο δημιουργός πραγματικά το διασκεδάζει... Το χιούμορ είναι κάτι παραπάνω από έξυπνο και νιώθεις τον Μπουνιουέλ ξελιγωμένο στα γέλια με τη φάρσα που έστησε στους ανίδεους αριστοκράτες. Η ταινία είναι απολαυστικά ειρωνική και πέρα για πέρα διασκεδαστική!


Και φυσικά δεν μπορείς να μην σταθείς σε αυτόν τον ταλαντούχο τεχνίτη που παίζει με το μυαλό σου κάθε στιγμή και δευτερόλεπτο. Οι διάλογοι αποτυπώνονται μαγευτικά περνώντας με την κάμερα από όλο το δωμάτιο κι αποτυπώνοντας μικρά κομμάτια από τον καθένα κατασκευάζοντας έτσι έναν καινούριο... Πανέξυπνα πλάνα, τα οποία μοιάζουν αταίριαστα ή δίνουν την αίσθηση "γύρισα τον Ανδαλουσιανό Σκύλο, τώρα πρέπει σε όλες τις ταινίες μου να πετάω ξεκάρφωτα πλάνα", που λίγο αργότερα δικαιολογούνται και με το παραπάνω, καθώς ο Μπουνιουέλ ειρωνεύεται και τον θεατή που πίστευε πως απλά ήθελε να τον εντυπωσιάσει αλλά αποδείχτηκε εξυπνότερος!


Κάποια στιγμή θα καταφέρουν να βγουν από το δωμάτιο. Και σαν καλοί αστοί που είναι θα τρέξουν στην εκκλησία να ευχαριστήσουν τον θεό. Σαν αυτή η εμπειρία να μη τους δίδαξε τίποτα, θα κάνουν πάλι αυτό που "πρέπει", αυτό που αυτόματα θεωρούν σωστό. Μπορεί να απεγκλωβίστηκαν από το μικροαστικό, ασφυκτικό και γεμάτο κανόνες κόσμο τους, έτρεξαν όμως να μπουν σε έναν άλλο. Αυτό της θρησκείας. Τι θα γίνει όταν θελήσουν να βγουν από την εκκλησία για να πάνε σπίτια τους;