Η νύχτα έπεσε στην παραλιακή (6)

Πολύ το άργησα αυτό αν και το είχα γράψει καιρό!
And the κάψιμο goes on...

---------------------------------------------------

H Άννα σηκώθηκε νωρίς το απόγευμα. Είχε λίγη ώρα στη διάθεση της πριν πάει στη δουλειά οπότε πήρε να διαβάσει το γράμμα του αδερφού της. Ο αδερφός της ήταν groupie του Ολυμπιακού και τον ακολουθούσε σε όλες τις διοργανώσεις. Αλλά αυτό κόστιζε χρήματα και η Άννα ήταν εκείνη η οποία τα πλήρωνε.
«Πολυαγαπημένη μου αδερφή Άννα,
Η Θρυλούρα έσκισε πάλι. Τους πήραμε τα σώβρακα! Έπρεπε να ήσουν εδώ! Πάρτι κάναμε όλο το βράδι πίνοντας και παρενοχλώντας τουρίστριες! Ο επόμενος αγώνας θα είναι Γερμανία. Ελπίζω να έχεις μεταβιβάσει τα χρήματα στο λογαριασμό μου. Αν δεν έχεις βρει ακόμα δουλειά έχω ένα γνωστό στη Συγγρού, θα σε βολέψει!
Με πολλή αγάπη,
Ο αδερφούλης σου.»
Η Άννα αναστέναξε. Τον μπαγάσα! Μπορεί να την εκμεταλλεύονταν στην ψύχρα αλλά τον αγαπούσε πολύ. Φυσικά επειδή ο μαζοχισμός της άγγιζε νέα όρια. Άφησε το γράμμα στην άκρη και πήρε το σφηνάκι στα χέρια της. Δεν την ένοιαζε που είχε βρει αυτή τη δουλειά σε αυτό το επικίνδυνο μέρος. Εφόσον υπήρχε ΕΚΕΙΝΟΣ! Α! Εκείνος! Ναι! Ξαναμύρισε το ποτήρι και αναστατώθηκε.
Κάπου σε μια αποθήκη κοντά στο λιμάνι, η Στελίνα, με την Άγια και μερικά άλλα μέλη της συμμορίας της συναντούσε τον αρχηγό μιας μικρότερης συμμορίας, τον Μπάμπη το Σουγιά. Ο Μπάμπης ήταν ένα διπρόσωπο καθίκι που φρόντιζε να τα έχει καλά και με τους ΚΑΤ-ΤΟΥΝ και με τις Bondage Queens. Εκείνο το πρωί είχε λάβει νέα πως κάποιοι επιτέθηκαν στη συμμορία του Μπάμπη, τους Σουγιάδες. Ο ίδιος ο Μπάμπης της είχε ζητήσει να συναντηθούν.
«Ποιος άλλος ξέρει γι αυτό;» ρώτησε η Στελίνα βηματίζοντας ανήσυχα πάνω κάτω.
«….. Ο Χελώνας…» απάντησε ο Μπάμπης διστακτικά.
«Προφανώς…» αναστέναξε η Στελίνα.
«Ξέρεις φοβήθηκα…»
«Εμένα? Δεν κάνω εγώ τέτοια…»
«Το κατάλαβα. Γι’ αυτό στο είπα. Μήπως ξέρεις κάτι;»
Η Στελίνα δίστασε να απαντήσει. Δεν ήθελε το θέμα με το αμάξι να βγει στη φόρα.
«Όχι. Ό,τι και να ναι όμως, είναι νωρίς για να το καταλάβουμε. Μην ανησυχείς. Θα έχεις την προστασία μου.»
Ο Μπάμπης, σαν ύπουλο σκουλίκι, άρχισε να την ευχαριστεί. Η Στελίνα, ωσάν πρωταγωνίστρια τηλεοπτικής σειράς, κοίταξε με νόημα στο κενό, χαμογέλασε και έβγαλε ένα μαστίγιο. Το χτύπησε δυνατά και είπε:
«Όποιοι και να’ ναι θα μετανιώσουν πικρά που τα έβαλαν μαζί μου!»
Μερικές μέρες αργότερα, ο Χελώνας έλαβε μια σημαντική επίσκεψη. Η περιβόητη Μαριλένα, μεγάλη παραγωγός και ιδιοκτήτρια της δισκογραφικής εταιρίας Bishi Records, ήρθε στο κέντρο πολύ πριν ανοίξει. Φυσικά η δισκογραφική της είχε τα συμβόλαια όλων των καλλιτεχνών του ΙΒ, και όχι επειδή η Μαριλένα είχε αδυναμία στις σταρλετίτσες. Για τα συμβόλαια αυτά η ίδια πληρώνονταν σε είδος από τον Χελώνα και την παρέα του και ήταν και θαμώνας του κέντρου σχεδόν τσάμπα. Και εκείνη τη μέρα η επίσκεψη της ήταν «επαγγελματική».
«Κάθισε Μαριλένα!» είπε ο Χελώνας.
«Ευχαριστώ» είπε η Μαριλένα, ρίχνοντας μια έντονη ματιά στον Τάτσουγια, που στέκονταν δίπλα στο Χελώνα.
«Τι σε φέρνει σήμερα στα μέρη μας; Θα παρακολουθήσεις το πρόγραμμα; »
«Όχι. Όχι σήμερα. Ήρθα να σε καλέσω στο πάρτι της δισκογραφικής που θα γίνει την άλλη εβδομάδα στην έπαυλη μου.»
«Ακούγεται εξαιρετικά ενδιαφέρον…»
«Θα είναι . Είναι καλεσμένοι και σπουδαίοι πολιτικοί παράγοντες. Είναι ευκαιρία για γνωριμίες ξέρεις…»
«Τότε θα φροντίσω να είμαι εκεί.»
«Υπό έναν όρο…»
«Τι; Πες το και έγινε…»
«Θα φέρεις και το λουλουδά μαζί σου.»
«… Ώστε ενδιαφέρεσαι για το λουλουδά μας; Εντάξει θα το κανονίσουμε.»
Η Μαριλένα σηκώθηκε και πήγε προς το μέρος του Τάτσουγια. Χάιδεψε τα μπράτσα του με τα δάχτυλα της και γύρισε στον Χελώνα.
«Θα σε πείραζε να δανειστώ τον Τάτσουγια γι απόψε; Αισθάνομαι πολύ μόνη… Και την επόμενη φορά συζητάμε για τον επόμενο δίσκο της Μέισα.»
Ο Χελώνας σταύρωσε τα χέρια του σκεπτικός.
«Πολύ καλά. Αλλά, Τάτσουγια να έχεις γυρίσει μέχρι αύριο το πρωί. Έχουμε δουλειές…»
Και άφησε τη Μαριλένα να φύγει αγκαζέ με τον Τάτσουγια. Άλλες φορές είχε φύγει εκείνος και άλλες ο Τζιν. Μια φορά πρέπει να είχε πάει και Γιούιτσης. Αλλά μόνο μια…