Είχα δει τον πιλότο του True Blood και δεν μου άρεσε, οπότε δεν έδωσα καμιά ευκαιρία στη σειρά. Έλα όμως που μετά είδα το Six Feet Under και έπαθα πλάκα! Αποκλείεται ο άνθρωπος που δημιούργησε την καλύτερη δραματική σειρά όλων των εποχών να είναι υπεύθυνος για πατάτα, οπότε της έδωσα την ευκαιρία που της άξιζε!
Και πραγματικά είναι πολύ καλή σειρά. Δεν είναι τίποτα το πολύ δυνατό αλλά έχει μερικές πολύ καλές στιγμές. Βρισκόμαστε σε μία εποχή όπου τα βαμπίρ έχουν “βγει από τη ντουλάπα”, διεκδικούν δικαιώματα, έχουν τα δικά τους μπαρ όπου μπορούν να εκφραστούν ελεύθερα και συνυπάρχουν με τους υπόλοιπου ανθρώπους! Η Σούκυ είναι τηλεπαθητική σερβιτόρα που γνωρίζει και ερωτεύεται ένα βαμπίρ.
Αυτή είναι η βασική ιστορία η οποία διανθίζεται με τα απαραίτητα sub-plots. Η ειρωνεία στη σύγχρονη Αμερικάνικη κοινωνία και κυρίως στον Αμερικάνικο Νότο υποβόσκει σε κάθε πλάνο αν και δε γίνεται αμέσως αντιληπτή. Θέματα όπως ο ρατσισμός, ο κοινωνικός αποκλεισμός, το δικαίωμα στο διαφορετικό(όποιο κι αν είναι αυτό) θίγονται χωρίς ίχνη διδακτισμού που θα έκαναν τη σειρά κουραστική και είναι καθαρά θέμα του θεατή αν θα εστιάσει σε αυτά ή αν θα βυθιστεί αποκλειστικά στην ιστορία.
Η σκηνοθεσία είναι εξαιρετική, αν και αυτό που μου έμεινε περισσότερο είναι οι μουσικές επιλογές. Το HBO είναι εγγύηση καλής δουλειάς, τα δώδεκα επεισόδια του πρώτου κύκλου δεν δίνουν περιθώρια να γίνει κουραστικό ενώ κάποια plot twists το κάνουν πολύ ενδιαφέρον. Ο δεύτερος κύκλος έρχεται το καλοκαίρι και αυτά είναι τα απίθανα promo trailers…
Το τραγούδι του Dylan είναι ότι καλύτερο έχω ακούσει τους τελευταίους μήνες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου