Ιστορίες από την Κρή(π)τη...

Ο.Σ.Φ.Π. και ΠΑΟ παίζουν ο ένας στην Κρήτη ο άλλος με Κρητική ομάδα σήμερα και αυτό μου θύμισε τις εκπληκτικές διακοπές που πέρασα εκεί φέτος το καλοκαίρι...
Ακόμη πιο συγκεκριμένα μου θύμισε ένα φοβερό συμβάν που διαδραματίστηκε σε κάποιο χωριό των Χανίων (ή και του Ρεθύμνου, δεν θυμάμαι καλά παρακάτω φαίνεται ξεκάθαρα το γιατί).

Είναι 10 το βράδυ και γυρνάμε από την περιήγηση μας σε διάφορα μέρη της εκπληκτικής Κρήτης.Είμαστε πεινασμένοι μέχρι εκεί που δεν παίρνει και οι γυναίκες τις παρέας έχουμε αρχίσει από ώρα να κάνουμε αυτό που τόσο καλά κάθε γυναίκα ξέρει να κάνει...να γκρινιάζουμε ανελέητα και ακατάπαυστα.Αυτό οδηγεί στον εκνευρισμό του οδηγού με άμεσο και πλήρως αναμενόμενο αποτέλεσμα να χάσει την έξοδο στην οποία έπρεπε να στρίψει.Στρίβουμε λοιπόν στην επόμενη και βρισκόμαστε σε φοβερά γραφικό χωριό.Από την είσοδο μας παίρνουν οι μυρωδιές από τα διάφορα αρνοκάτσικα που με τόση μαεστρία ψήνουν οι Κρητικοί και βλέποντας το μάτι μας να γυαλίζει οι άντρες της παρέας μας ανακοινώνουν ότι εκεί θα φάμε.

Σε κλίμα πανηγυρισμού και προσμονής καθόμαστε σε μία ταβέρνα.Στο διπλανό τραπέζι μία παρέα Κρητικών μας καλωσορίζει και αρχίζουμε να ανταλλάζουμε τις κλασσικές κουβέντες(από που είμαστε κ.τ.λ.).Να σημειώσω ότι πριν παρατηρήσουμε την αστάθεια στο λόγο τους είχαμε ήδη προσέξει τα άπειρα μπουκάλια ρετσίνας και καραφάκια ρακής που κάλυπταν το τραπέζι. Κάπου εκεί δίνουμε και την παραγγελία μας."Φέρε και μια ρακή από μας στους κουμπάρους"ακούγεται από δίπλα και καταλαβαίνουμε ότι η νύχτα θα είναι μακριά... Για να μην τα πολυλογώ μέχρι να έρθουν τα φαγητά είχαμε πιει γύρω στα πέντε καραφάκια.Και δεν χρειάζεται να εξηγήσω πόσο άθλιο είναι να μπαίνει πρώτα το αλκοόλ στο στομάχι και μετά το φαΐ(το έχω ήδη κάνει εδώ).

Ήξεραν πλέον από που είμαστε,τι κάνουμε στη ζωή μας, τι ομάδες είμαστε...Έχουν πει και μερικές μαντινάδες,ήρθε πλέον η ώρα να τους πούμε και τι σχέσεις έχουμε μεταξύ μας...Κανένα από τα ζευγάρια δεν είναι παντρεμένο (προφανώς) οπότε έρχεται η ατάκα"Δεν φαντάζομαι να κοιμάστε μαζί...Δεν τα σηκώνουμε εμείς αυτά στην Κρήτη...Μάστορα φέρε τα δαχτυλίδια"σκουντάω τη φίλη μου"Να το και το γαμοπίλαφο που ζητάω τόσες μέρες"

Κάποια στιγμή ένας από αυτούς σηκώνεται και δίνει σε ένα από τα αγόρια ένα νεροπότηρο γεμάτο μέχρι τη μέση με ρακή(πριν ώρα έχει προηγηθεί ίδιο σκηνικό με ρετσίνα)"Πιες το κουμπάρε" "Δεν μπορώ να πιω άλλο" "Πιες το..." Αρχίζουμε κι οι υπόλοιποι τα σκουντήματα(πιες το βρε μαλάκα μη νευριάζεις μεθυσμένο Κρητικό)τι να κάνει το παλικάρι το κατεβάζει...Κάπου εκεί μείναμε και ένας λιγότερος!

Οι άντρες καπνίζουν στριφτά και το διπλανό παρεάκι έχει αρχίσει να ξεμένει από τσιγάρα. "Κουμπάρε θα μου στρίψεις ένα;" "Ναι,αμέ" "Το γεμίζεις με τίποτα καλό;" "Όχι" "Τότε δεν αξίζει ασ' το."
Έχουμε αρχίσει να γινόμαστε λιώμα...Οι τύποι να μην έχουν σταματημό..."Η...βενζίνη τελείωσε;Πιείτε" "Εγώ δεν πίνω άλλο οδηγώ" "Και τι έγινε;Ζαλίστηκες" "Όχι αλλά δεν έχει αστυνομία;" "Πως δεν έχει" "Τότε πως να πιω" "Αν σε πιάσουν δωστ' τους αυτό..."και τι κάνει ο θεός...Γράφει κάτι σε μια χαρτοπετσέτα και μας το δίνει:Ασ' τους να φύγουνε...Και από κάτω τα στοιχεία του.

Για το τελευταίο σκηνικό και μόνο άξιζε το μεθύσι...