Τρίτη 28 Ιουλίου 2009

Rope


Από τις αγαπημένες μου Χιτσκοκικές ταινίες. Τεχνικά ίσως είναι η πιο εντυπωσιακή, ενώ μου αρέσει πολύ και σαν υπόθεση. Υπάρχει τέλειο έγκλημα; Ποια είναι η μεγαλύτερη παγίδα στην οποία μπορεί να πέσει ένας δολοφόνος; Ίσως το να είναι πολύ σίγουρος για τον εαυτό του.


Δύο φίλοι δολοφονούν τον τρίτο τις παρέας μέσα στο διαμέρισμά του. Τοποθετούν το πτώμα σε ένα μπαούλο και καλούν φίλους και γνωστούς σε δείπνο. Τόση είναι η σιγουριά και η αλαζονεία τους που αποφασίζουν να δειπνήσουν πάνω στο μπαούλο και όχι στην τραπεζαρία. όσο περνάει η βραδιά θα γίνονται όλο και πιο προκλητικοί. Μέχρι κάποιος να αρχίσει να τους υποπτεύεται!


Στο πρώτο πράγμα που θα σταθώ είναι οι εκπληκτικές ερμηνείες. Μια ομάδα χαρακτήρων που επιδίδεται σε έναν ανελέητο λεκτικό καταιγισμό, πάντα έχει ενδιαφέρον. Ο τρομερά ειρωνικός, κυνικός και πέρα από τα όρια ριψοκίνδυνος χαρακτήρας του John Dall κλέβει την παράσταση ενώ οι Farley Granger και James Stewart συμπληρώνουν μια τριάδα από ολοκληρωμένους και άκρως γοητευτικούς αντρικούς χαρακτήρες.


Όμως αυτό που κάνει το Rope τόσο ξεχωριστή εμπειρία είναι το τεχνικό κομμάτι. Απόδειξη του πόσο μεγάλος καλλιτέχνης είναι ο Χίτσκοκ, η ταινία ολοκληρώνεται σε περίπου δέκα λήψεις. Ο όρος long take παίρνει άλλη διάσταση. Και τα μονόπλανα θα ήταν μεγαλύτερα αν οι κάμερες της εποχής το επέτρεπαν. Το φιλμ αποδίδει σχεδόν σε πραγματικό χρόνο τη βραδιά(έφαγαν λίγο γρήγορα είναι η αλήθεια) και αποτελεί ένα πολύ επιτυχημένο πείραμα. Είναι εξ ολοκλήρου γυρισμένο σε ένα δωμάτιο δίνοντας αίσθηση θεατρικού και σε αυτό βοηθάει και το σχεδόν ανύπαρκτο μοντάζ. Το μοντάζ είναι ένα από τα σημαντικότερα πράγματα σε μια ταινία. Κάνει τον πιο αποτυχημένο απατεωνίσκο μεγάλο σκηνοθέτη εν μία νυκτί, ενώ μπορεί να δώσει απίστευτες προοπτικές σε μια ταινία. Η απουσία του όμως αφήνει τον δημιουργό ουσιαστικά γυμνό, εκτεθειμένο. Κι εδώ είναι που ο Χίτσκοκ δείχνει την τεράστια αξία του.


ΥΓ: Αποτελεί και την πρώτη έγχρωμη ταινία το Χίτσκοκ.

8 σχόλια:

horny sloth είπε...

το πες και το κανες λοιπον..:)

πραγματι το Rope και το Dial M for Murder(my best) αν και γυρισμενα σε ενα δωματιο καταφερνουν να σε καθηλωσουν, τοσο λογω του πολυ εξυπνου στορυ οσο και της μαεστριας του Αλ!

ps: ποσο αρρωστημενο να εχεις σκοτωσει το γιο και να τραπεζωνεις τους γονεις του στο μπαουλο με το πτωμα..

Ωστοσο, η βασικη ιδεα του εργου βρισκεται μαλλον στο ποσο επικινδυνη μπορει να εξελιχθει η "ανωτεροτητα" που καποιοι απο εμας πιστευουμε οτι φυσει διαθετουμε και μας κανει να ξεχωριζουμε απο τη μαζα..

Το Rope, σε αντιθεση με τα εξισου "θεατρικα" Dial M και Rear Window, θα απασχολουσε νομιζω περισσοτερο τον κλαδο της κοινωνιολογιας-ψυχολογιας και λιγοτερο αυτον του..murder mystery

Annie_Hall είπε...

Όντως θέτει πολλά ζητήματα. Από τη μία αυτό της ανωτερότητας και από την άλλη η όλη ηθική ενός φόνου. Όπως φυσικά και το αν υπάρχει τέλειο έγκλημα...

zisis είπε...

Αγαπημένη ταινία και για μένα. Και τεχνικό επίτευγμα για τον Χιτς.

Θυμάμαι ότι την είχα δει σε προβολή στο πανεπιστήμιο πριν χρόνια. Όλο το αμφιθέατρο κρατούσε την αναπνοή του.

Annie_Hall είπε...

Τα πλάνα όντως κόβουν την ανάσα. Μου αρέσει πολύ και η θεματική της και κυρίως ο τρόπος που εξελίσσονται οι χαρακτήρες κατά τη διάρκεια της βραδιάς

W. είπε...

Πολύ καλό, αλλά για μένα δεν είναι σίγουρα ούτε στις δέκα καλύτερες του μεγιστοτεράστιου Χιτς.

Γιατί αυτού του είδους το "θεατρικό" σινεμά είναι εμφανές ότι δεν του ταιριάζει από τη στιγμή που ανέτρεψε ο ίδιος τα θεατρικά κατάλοιπα που ήδη υπήρχαν στην έβδομη τέχνη.

Annie_Hall είπε...

Ε όχι και δεν του ταιριάζει! Ένα μικρό έργο τέχνης είναι η ταινία.

W. είπε...

Ναι, αλλά ο Χίτσκοκ έχει κάνει και πολλά μεγάλα έργα τέχνης! ;)

Annie_Hall είπε...

Το έργο τέχνης είναι έργο τέχνης ;)