Kiss Me Deadly...

Τα film noir έχουν μια πολύ ιδιαίτερη γοητεία. Σε κάνουν να νοσταλγείς εποχές που δεν έζησες και που μέσα από αυτά φαντάζουν πολύ ωραιότερες από τη δική μας. Πάντα μου κάνει εντύπωση το πόσο διαφορετικά φέρονται και αντιδρούν οι άνθρωποι. Τα film noir είναι πολλά περισσότερα από ασπρόμαυρη φωτογραφία, αμάξια αντίκες, μυστηριώδεις άντρες με καμπαρντίνες και καπέλα και γοητευτικές γυναίκες.


Το Kiss Me Deadly δεν θυμάμαι αν το είχα ξαναδεί. Μέρος του είχα δει σίγουρα αλλά ολόκληρο δεν το θυμόμουν. Σίγουρα όμως ήταν ένα ευχάριστο δίωρο. Ο ήρωας είναι κλασσικός noir πρωταγωνιστής. Cool, γυναικομαγνήτης, ετοιμόλογος και απρόσιτος.


Και από την πρώτη σκηνή θα βρεθεί πολύ άσχημα μπλεγμένος σε μία συνωμοσία τα όρια της οποίας δεν μπορεί να φανταστεί. Όλα θα ξεκινήσουν όταν βάλει στο αυτοκίνητό του μία άγνωστη. Εξαιτίας της και εξαιτίας του μυστικού που κουβαλάει θα βρεθεί μια ανάσα από το θάνατο.


Μετά από αυτό θα συνεχίσει τη ζωή του; Τι noir ήρωας θα ήταν αν το έκανε; Θα προσπαθήσει να βγάλει μια άκρη, θα ζητήσει τη βοήθεια των φίλων του, δεν θα τρομάξει από κυβερνητικούς πράκτορες και λοιπούς κουστουμαρισμένους και θα βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά τους.


Πολλοί θα κινδυνέψουν, περισσότεροι θα πεθάνουν και όλα αυτά για ένα παράξενο κουτί… Το όλο θέμα με το κουτί με χάλασε λίγο αλλά δεδομένου ότι κάνει την εμφάνιση του προς το τέλος δεν ενοχλεί πολύ. Ουσιαστικά αποτελεί την αφορμή για την εξέλιξη αλλά και την ύπαρξη της ιστορίας. Στο μέλλον θα το ξαναδούμε πολλές φορές. Πρόχειρα μου έρχεται στο μυαλό κάποιο από τα Mission Impossible όπου όλοι τρέχουν πίσω από κάτι(με ένα γελοίο όνομα) και ποτέ δεν μας δείχνει τι στα διάλα ήταν και προς τι όλος ο πανικός.


Το Kiss Me Deadly δεν είναι κάτι πρωτότυπο ή κάτι αριστουργηματικό. Είναι όμως μια πολύ ευχάριστη πρόταση για την εποχή και σίγουρα αποζημιώνει τους λάτρεις του είδους. Μετά από αυτό μου ήρθε και μια λιγούρα για Χίτσκοκ και λέω να τον τιμήσω από βδομάδα…


Υ.Γ.: Μακριά από ωτοστόπ και περίεργες βαλίτσες. Δεν ξέρετε που μπλέκετε…