Η νύχτα έπεσε στην παραλιακή (14)

Moar Παραλιακή!

----------------------------------------------

Οι επόμενες μέρες κύλισαν με σχετική ηρεμία και στα 2 κέντρα. Σχετική μια κουβέντα είναι καθώς η Ζωή, σε συνεργασία με το Γιούγια και το Μασάκη, έβαλαν σε εφαρμογή το σατανικό σχέδιο που είχαν ετοιμάσει οι Β6.
Ήταν νωρίς το απόγευμα (3-4 η ώρα) και η Στελίνα ήταν ήδη στο κέντρο μελετώντας κάτι χαρτιά. Η Αρσινόη έλειπε και γενικώς δεν υπήρχε κόσμος να επιτηρεί. Η Ζωή έκανε νόημα στο Γιούγια, ο οποίος μπήκε στο γραφείο. Ο Νίνο στο πάλκο έκανε πρόβες με το μπουζούκι και δεν έπαιρνε χαμπάρι τίποτα.
«Αφεντικό! Χρειάζομαι τη βοήθεια σου! Μου έφεραν μια νέα παρτίδα κρασιά αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να είναι σκάρτη. Άκουσα ότι έχεις ταλέντο στη γευσιγνωσία και θα ήθελα να με βοηθήσεις!» είπε ο Γιούγια όσο πιο φυσικά γίνονταν.
Η Στελίνα τον κοίταξε και αναστέναξε. «Εντάξει. Δε θέλω να σερβίρουμε στους πελάτες σκάρτο πράγμα. Έρχομαι.»
Και σηκώθηκε από την καρέκλα της να πάει μαζί με το Γιούγια στην αποθήκη να δει την παρτίδα. Μόλις μπήκε μέσα, η Ζωή βρήκε ευκαιρία να χωθεί στο γραφείο. Βρήκε το κινητό της Στελίνας και έστειλε γρήγορα ένα μήνυμα στην Αρσινόη. Μετά φρόντισε να σβήσει το ιστορικό του μηνύματος, να βάλει το τηλέφωνο στη θέση του, και να γυρίσει στο πόστο της τρίβοντας τα χέρια της με περισσή ικανοποίηση. Όλα τα υπόλοιπα ήταν κανονισμένα.
Η Αρσινόη είχε ρεπό εκείνο το απόγευμα και έβλεπε τηλεόραση βαριεστημένα στο σπίτι της. Μόλις άκουσε το μήνυμα πήρε το κινητό να το ελέγξει. Το διάβασε και πάγωσε.
«ΑΡΣΙΝΟΗ ΕΙΜΑΙ ΜΕ ΤΟ ΧΕΛΩΝΑ ΚΑΙ ΥΠΟΨΙΑΖΟΜΑΙ ΟΤΙ ΜΟΥ ΕΣΤΗΣΑΝ ΕΝΕΔΡΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΒΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΘΑ ΜΕ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙ. ΕΛΑ ΟΣΟ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟ (ΧΧΧ)…»
«Αφεντικό! Όχι! Δεν θα το αφήσω να περάσει! Θα εκτελέσω εγώ τον εκτελεστή πρώτα!»
Και έτρεξε στο μέρος όπου φύλαγε τα όπλα της, πήρε 2 από τα καλύτερα της κομμάτια και έφυγε σφαίρα για το μέρος που υποδείκνυε το μήνυμα. Δεν είχε ιδέα ότι όδευε σε μια καλοστημένη παγίδα.
Από την πλευρά του ο Μασάκης είχε κάνει το δικό του κομμάτι στο ΙΒ. Με παρόμοια τεχνάσματα και χρησιμοποιώντας την αθώα και απονήρευτη Άννα είχε καταφέρει να αποσπάσει το κινητό του Χελώνα και να στείλει μήνυμα στον Κόκι με σαφείς οδηγίες να εκτελέσει τη Στελίνα που θα βρίσκονταν στο προκαθορισμένο μέρος.
Φυσικά ο Κόκι υπάκουσε αμέσως. Πήρε το sniper του και ένα μικρότερο όπλο με σιγαστήρα και ξεκίνησε. Όταν έφτασε έστησε το όπλο του στην ταράτσα απέναντι από το κτίριο που ήταν θεωρητικά η Στελίνα και περίμενε. Σε μια φάση άκουσε βήματα πίσω του και τράβηξε αυθόρμητα το μικρότερο όπλο του για να αντιμετωπίσει την Αρσινόη.
«Είχα τις αμφιβολίες μου αλλά τελικά το μήνυμα ήταν αλήθεια! Τι απαίσιο κάθαρμα αυτός ο Χελώνας!» είπε η Αρσινόη με τα 2 όπλα της υψωμένα να σημαδεύουν τον Κόκι.
«Εγώ ακολουθώ απλά διαταγές.» είπε ψυχρά ο Κόκι. «Και αν τολμήσεις να με σταματήσεις θα το πληρώσεις κι εσύ!»
«Αυτό είναι δικιά μου ατάκα! Ωραία λοιπόν! Ας δούμε ποιος χειρίζεται καλύτερα τα όπλα!» αναφώνησε η Αρσινόη και άρχισε να πυροβολεί.
Ο Κόκι ήταν πολύ γρήγορος και απέφυγε. Άρχισε ένα ανελέητο κυνηγητό πάνω στη σκεπή με μπόλικους πυροβολισμούς χολιγουντιανών διαστάσεων αλλά κανείς δεν πήρε χαμπάρι τίποτα γιατί τα όπλα είχαν σιγαστήρες. Δεν θέλουμε να διαταράξουμε την κοινή ησυχία, έτσι;
Η μάχη μαίνονταν αρκετή ώρα αλλά τα πυρομαχικά και των 2 τελείωναν επικίνδυνα. Αποφάσισαν να τα παίξουν όλα για όλα. Με έναν αστραπιαίο ελιγμό βρέθηκε ο ένας να σημαδεύει με το όπλο του τον κρόταφο του άλλου.
«Αδιέξοδο…» μουρμούρισε η Αρσινόη.
«Απ’ ότι φαίνεται θα πεθάνει ο πιο αργός.» είπε ο Κόκι.
«Απ’ ότι φαίνεται, θα πεθάνετε και οι 2.» ακούστηκε μια φωνη δίπλα τους.
Πριν προλάβουν και οι 2 να δουν από πού έρχονταν η φωνή μια δυνατή έκρηξη συγκλόνισε την ταράτσα. Η Αρσινόη το τελευταίο πράγμα που μπόρεσε να θυμηθεί πριν χάσει τις αισθήσεις της ήταν να πέφτει στο κενό και τον Κόκι να την αρπάζει για να την προστατεύσει από την πτώση.
Στην διπλανή ταράτσα ο Μορίτας και ο Μιγιάκες έτριβαν τα χέρια τους με χαρά. Αυτοί πυροδότησαν τη βόμβα που, όπως ήλπιζαν, θα έβγαζε από τη μέση τους αρχιεκτελεστές των 2 συμμοριών. Ήταν οι πιο επικίνδυνοι και χωρίς αυτούς θα ήταν ευάλωτες.
«Αποκλείεται να επέζησαν μετά από αυτό!» είπε ο Μορίτας.
«Εκτός και είναι υπεράνθρωποι, πολύ το αμφιβάλλω!» έκανε ο Μιγιάκες.