Η νύχτα έπεσε στην παραλιακή (16)

Σήμερα μαζί με την παραλιακή στέλνω πακέτο ένα macro που έφτιαξα για γνωριμία με το καστ. Για όσους διαβάζουν και δεν ξέρουν για ποιους είναι η ιστορία. Πάμε μια με τους βασικούς:



Βρήκα και κατάλληλη εικόνα με τους ΚΤ από μια φωτογράφηση που είχαν ντυθει μαφιόζοι! Από αριστερα πάνω: Κόκι, Τζούνο, Τζιν και κάτω: Κάμε (Χελώνας), Ουέντα, Μάρου.

----------------------------------------------------

Όταν η Αρσινόη βρήκε τις αισθήσεις της ένιωσε να πονάει σε όλο της το σώμα. Και ιδιαίτερα στο πόδι. Όλα ήταν θολά στην αρχή μα μετά ξεκαθάρισαν. Προσπάθησε να ανασηκωθεί.
«Στη θέση σου δεν θα το έκανα αυτό. Αν και δεν έχεις τίποτα σοβαρό, οι μώλωπες σου δεν έχουν ξεπρηστεί» είπε μια φωνή διπλά της.
Η Αρσινόη γύρισε το κεφάλι της. Τώρα έβλεπε καθαρά. Ήταν ο αρχιεκτελεστής του Χελώνα. Κάθονταν δίπλα της. Βρίσκονταν ξαπλωμένη σε ένα μεγάλο κρεβάτι σε ένα πολυτελές δωμάτιο. Υπέθεσε ότι ήταν δικό του.
«Πώς στο καλό επιζήσαμε από αυτή την πτώση;» αναρωτήθηκε. Το ότι είχε πιάσει συζήτηση με έναν εχθρό έπρεπε να περιμένει. Υπήρχαν πολλά που έπρεπε να απαντηθούν.
«Αυτό πραγματικά ήταν καθαρή τύχη. Το κτίριο ήταν παλιό και η ταράτσα άνοιξε με την έκρηξη. Αλλά κάτω από το κλιμακοστάσιο αν θυμάσαι είχε μια λινάτσα από κάτι οικοδομικές εργασίες. Αυτό μας προστάτεψε όταν πέσαμε.»
«Αλλά δεν φαίνεται να πάθαμε και τίποτα. Ιδιαίτερα εσύ…»
«Όντως. Είμαι εκπαιδευμένος όμως. Εσύ το μόνο που έπαθες είναι μώλωπες και ένα διάστρεμμα στο πόδι. Τίποτα που δε θα έχει θεραπευτεί σε 2 εβδομάδες. Είσαι και συ αρκετά σκληρή.»
«Φυσικά! Αλλά…» η Αρσινόη κοίταξε γύρω. «Που βρισκόμαστε;»
«Στο σπίτι μου… Μην ανησυχείς. Κανείς δεν ξέρει που μένω. Ούτε το αφεντικό μου.»
«Γιατί τόση μυστικότητα;»
«Για περιπτώσεις σαν και αυτή. Οι εχθροί μας έχουν χάσει τα ίχνη μας και μάλλον μας θεωρούν νεκρούς.» είπε και σηκώθηκε να φύγει.
«Που πας;»
«Σε αφήνω να ξεκουραστείς. Δε θα θεραπευτείς ποτέ αν το μόνο που κάνεις είναι ερωτήσεις…»
Και έφυγε αφήνοντας την πίσω. Η Αρσινόη υπέθεσε πως το καλύτερο που θα μπορούσε να κάνει ήταν να ακολουθήσει τη συμβουλή. Αλλά το στομάχι της της έλεγε άλλα.
«Εμ… Πεινάω…» φώναξε αδύναμα.
«Ότι θα πήγαινα να μαγειρέψω κάτι!» αποκρίθηκε ο Κόκι από μέσα. «Εσύ ξεκουράσου ως τότε!»
Εκείνη ξεφύσησε και έκλεισε τα μάτια της. Ίσως να μην ήταν και ΤΟΣΟ αντιπαθητικός τελικά.
Στο ΙΒ, όπως και στην SM Νεράιδα, η αναστάτωση με τις εξαφανίσεις είχε φουντώσει. Ο Τζιν, μόλις έμαθε ότι αγνοούταν και ο Κόκι, άρχισε να έχει υποψίες. Μήπως αυτοί οι 2 χάθηκαν μαζί; Αλλά δε γνωρίζονταν. Τι στο καλό είχε συμβεί;
Προσπάθησε να διασκεδάσει την αγωνία του πέφτοντας την στην Άννα. Η Άννα φυσικά ήταν στον κόσμο της. Ο οποίος περιλάμβανε μόνο το Θωμά. Ο οποίος Θωμάς είχε πλέον εκδηλώσει ανοιχτά το ενδιαφέρον του για εκείνη. Και τώρα την κυνηγούσε στη γκαρνταρόμπα.
(Εδώ η σκηνή είναι ειδυλλιακή. Σε ροζ φόντο η Άννα και ο Θωμάς κυνηγιούνται και γελάνε ανέμελα.)
«Αχ καλέ Θωμά! Σταμάτα! Αφού σου είπα : Με ενοχλεί!» έκανε ναζιάρικα η Άννα.
«Αννούλα κρύψου θα σε βρω!» έκανε ο Θωμάς.
Και χαχαχα και χουχουχου και άλλα τέτοια. Εκεί που η Άννα είχε κρυφτεί πίσω από ένα χοντρό παλτό και δεν έβλεπε τίποτα, ο Τζιν πλησίασε τον Θωμά και του έκανε νόημα να πάει στην πόρτα. Ο Θωμάς υπάκουσε σιωπηλά.
Η Άννα ένιωσε κάποιον να την πλησιάζει και είπε από μέσα της «Ή τώρα ή ποτέ!» και έπεσε στην αγκαλιά… του Τζιν.
«Φως μου!» είπε χαρωπά και μετά σκοτείνιασε.
Βρέθηκε να κοιτάζει το σαρδόνιο χαμόγελο του Τζιν. Προσπάθησε να αποτραβηχτεί αλλά μάταια. Ο Τζιν την κρατούσε πολύ γερά.
«Πώς με είπες Αννούλα;» ρώτησε χαιρέκακα.
«Πού είναι ο Θωμάς; Ήταν εδώ πριν λίγο!»
«Τον έστειλα στο πόστο του. Να σου πω… έχουμε λίγη ώρα πριν ανοίξει το πρόγραμμα. Θες να πάμε να σου δείξω και τις άλλες χρήσεις της γκαρνταρόμπας;» ρώτησε με νόημα.
«Να μου λείπει; Εσύ κοπέλα κανονική δεν έχεις να σε μαζέψει;» έκανε η Άννα καθώς πάλευε να ελευθερωθεί.
Ο Τζιν σκοτείνιασε και εκείνος καθώς θυμήθηκε την Αρσινόη. Η Άννα κατάφερε να ελευθερωθεί και πήγε στα πανέρια της. Ευτυχώς πέρασε ο Χελώνας και τον ζήτησε στο γραφείο του. Και η Άννα γλίτωσε… ως την επόμενη φορά.
Στην SM Νεράιδα η Στελίνα είχε φάει τον κόσμο να ψάχνει την εξαφανισμένη από την προηγούμενη μέρα Αρσινόη. Μέχρι και τον Μπάμπη είχε βάλει να την ψάχνει. Όμως φαίνονταν πως είχε ανοίξει η Γη και την είχε καταπιεί. Άρχισε να πιστεύει ότι έφταιγε ο αόρατος εχθρός της. Αν την είχε καθαρίσει; Όχι! Το ότι δεν υπήρχε πτώμα της έδινε ελπίδες.
Η Ζωή στο μεταξύ χαίρονταν με το χάος και καθάριζε ποτήρια τραγουδώντας το «Μυστικό», ένα άλλο χαριτωμένο τραγούδι του Νίνο. Ο οποίος πήγε και κάθισε δίπλα της και τη χάζευε.
«Καιρό είχα να σε δω τόσο χαρούμενη Ζωή! Σαν να ξαναγύρισε η ζωή μέσα σου!» της είπε.
«Αχ ναι πασά μου! Δεν ξέρω αλλά αισθάνομαι πως θα έρθουν για μας καλύτερες μέρες! Για να το γιορτάσουμε θα φτιάξω 13 σουτζουκάκια!»
«Ουάου 13 ολόκληρα; Τι σπατάλες είναι αυτές; Παλιά να έφτιαχνες μέχρι 6!»
«Έχω κέφια και κάτι οικονομίες στην άκρη!»
Βέβαια όλες αυτές οι οικονομίες ήταν τα λεφτά που είχε πάρει από τους Β6 για την επιτυχή αποστολή της. Ή έτσι πίστευε… Οι ίδιοι οι Β6 πήραν χαμπάρι ότι οι εκτελεστές είχαν εξαφανιστεί όταν η αστυνομία που έσπευσε στον τόπο της έκρηξης ανακοίνωσε ότι δεν υπήρξαν θύματα…