Ο καλός, ο κακός και ο...περίεργος!

Το έχω ξαναπεί οι σχιστομάτηδες με καουμπόικα είναι αστείο ως θέαμα. Έχουν όμως κάτι τόσο διασκεδαστικό. Η αντεπίθεση από την Ανατολή έχει ξεκινήσει και είναι η καλύτερη απάντηση στους Αμερικάνους που προσπαθούν να αναστήσουν το γουέστερν σαν είδος. Προσωπικά δεν έχω ασχοληθεί πολύ. Έχω δει λίγα και πολύ κλασσικά άρα δεν έχω καν μέτρο σύγκρισης. Πως μπορείς να συγκρίνεις άλλωστε οτιδήποτε με τον Leone και τον Hawks; Γενικά για να βγει κάτι καλό πρέπει πρώτα από όλα να το αγαπάς το είδος, να έχεις ξοδέψει ώρες παρακολουθώντας ξανά και ξανά ταινίες και να μην προσπαθήσεις να κάνεις καινοτομίες αν δεν είσαι χίλια τα εκατό σίγουρος ότι το’ χεις. Δεν μπορούν πολλοί να το κάνουν αυτό(αν και κάπου πάει το μυαλό μου!).


Η άλλη περίπτωση είναι να το αγαπάς αλλά να το πάρεις στην πλάκα. Ξέρεις ότι το επίπεδο των "Μεγάλων" δεν το πιάνεις και ειρωνεύεσαι όσους προσπάθησαν. Το αποτέλεσμα είναι η απίστευτη ταινία του Kim Jee-woon με τον δανεισμένο και παραλλαγμένο τίτλο που βάζει εύκολα τα γυαλιά στους Αμερικάνους.


Τρεις διαφορετικοί άντρες θέλουν τον ίδιο χάρτη θησαυρού. Δεν θα μπω στον κόπο να περιγράψω τον ηθικό καλό, τον εγωπαθή κακό και τον περίεργο…περίεργο. Απλά ένα μικρό χαρακτηριστικό για τον καθένα. Ο καλός είναι τόσο καλός με τα όπλα που ο Λούκυ Λουκ πρέπει να σκέφτεται την απόσυρση! Ο κακός θυμίζει Jack Sparrow(αν και θέλει πολλά ψωμιά το κορετάκι πριν φτάσει τη γοητεία του θεού). Τέλος ο περίεργος είναι… περίεργος και από τους πιο αστείους χαρακτήρες που είδα τον τελευταίο καιρό.


Το μεταξύ τους παιχνίδι κυριαρχίας και φυσικά ο χάρτης που όλοι διεκδικούν θα δώσει την αφορμή για ανελέητα κυνηγητά, σύννεφα σκόνης, τραίνα, άλογα, πιστολίδια κι όλα αυτά σε απίστευτες ταχύτητες! Η κάμερα του Kim Jee-woon πρέπει να ξέρναγε δέκα μέρες ενώ σε κάποιες στιγμές νιώθεις την δραμαμίνη απαραίτητη για τη θέαση. Και ναι αυτό που βλέπεις είναι αυτό που δεν περίμενες! Κάπου εκεί ή σιχτιρίζεις τον ιερόσυλο που τόλμησε να βεβηλώσει έτσι το είδος που σε ανέθρεψε ή αράζεις και το απολαμβάνεις!


Καταιγιστικές σκηνές, η κάμερα κινείται σαν τρελή, η δράση εκτοξεύεται. Μερικά εκθαμβωτικά(και εντελώς στο ύφος) πλάνα σε αφήνουν με το στόμα ανοικτό, οι αμέτρητες αναφορές σε ταινίες που αγάπησες θα σε κάνουν να χαμογελάσεις νοσταλγικά, σε πολλές φάσεις θα ξεκαρδιστείς από τα γέλια.


Το σενάριο μπάζει κάπως και το τέλος δεν είναι το καλύτερο δυνατό. Αλλά στο τέλος δεν μπορείς να μη χαμογελάσεις και να νιώσεις ικανοποίηση. Είναι μία ταινία απόλυτα διασκεδαστική. Απολαυστικά διασκεδαστική που σε κάνει να νιώθεις γεμάτος.


Για ακόμη καλύτερη εμπειρία προτείνω να τη δεις σε θερινό με παγωμένη μπύρα(αλλά pls όχι σουβλάκια, ενοχλούν τους γύρω) και ανοιχτό μυαλό…