Η νύχτα έπεσε στην παραλιακή (11)

Ταραταταααααααααν! Να και το 11! Το μεγαλύτερο ως τώρα!

----------------------------------------


Η Κυριακή έφτασε πιο γρήγορα απ΄ ότι περίμενε η Άννα. Από νωρίς το πρωί είχε ντυθεί, στολιστεί και βαφτεί (κοινώς πολύ κοκεταρία βρε παιδί μου) και πήρε ένα ταξί να πάει να συναντήσει το Θωμά στην ταβέρνα που είχαν ραντεβού, την Τρύπια Βάρκα.
Την ίδια ώρα η Ζωή, χρησιμοποιώντας τη δικαιολογία ότι τάχα μου θα πήγαινε να δει μια άρρωστη θεία, άφησε το Νίνο και πήγε να συναντήσει το σύνδεσμο της για μια νέα ζωή, το Μορίτα. Το ραντεβού τους ήταν στην Τρύπια Βάρκα.
Αλλά και η Στελίνα με το Χελώνα ετοιμάζονταν να πάνε να βρούνε το Μπάμπη σε μια ιστορική, για το νυχτερινό κόσμο, συνάντηση στην περιβόητη ταβέρνα Τρύπια Βάρκα. Σαν πολλοί δεν άρχισαν να μαζεύονται εκεί;
Η Άννα έφτασε πρώτη. Η Τρύπια Βάρκα ήταν σχετικά μεγάλη ταβέρνα και είχε 3 μπαλκόνια να βλέπουν την παραλία και τη Θάλασσα. Ένα κοίταζε το Νότο, ένα την Ανατολή και ένα τη Δύση. Ο Θωμάς κάθονταν στο νότιο μπαλκόνι. Της έκανε νόημα να πάει να κάτσει στο τραπέζι του. Η Άννα πήγε όλο χαρά και παρέσυρε 1-2 καρέκλες στο διάβα της. Κάθισε δίπλα του.
«Ωραία μέρα έχει σήμερα!» είπε χαρωπά.
«Πιο όμορφη είσαι εσύ!» της έκανε ένα κομπλιμέντο ο Θωμάς και εκείνη κοκκίνισε πιο πολύ και από το Πασαλιμάνι κάθε που παίρνει πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός.
Πάνω κάτω εκείνη την ώρα έφτασε και η Ζωή στο κέντρο. Ο Μορίτας την περίμενε στην είσοδο και μόλις συναντήθηκαν πήγαν να κάτσουν στο δυτικό μπαλκόνι. Εκεί θα συζητούσαν με την ησυχία τους γιατί είχε το λιγότερο κόσμο.
«Λοιπόν σε βλέπω αποφασισμένη. Θέλεις στ’ αλήθεια να πας κόντρα στα αφεντικά σου;» ρώτησε ο Μορίτας.
«Ναι! Δεν τους αντέχω άλλο! Με έχουν να δουλεύω όλη μέρα σα το σκυλί και πληρώνουν ψίχουλα! Άσε που εκμεταλλεύονται το ταλέντο του πασά μου!» είπε η Ζωή.
«Πολύ καλά… Πριν μπω σε λεπτομέρειες θέλω να σε ρωτήσω τι ξέρεις για τα τελευταία γεγονότα μεταξύ του υποκόσμου…»
Την ώρα που η συζήτηση της Ζωής και του Μορίτα είχε αρχίσει για τα καλά, η μαύρη λιμουζίνα της Στελίνας σταμάταγε έξω από την Τρύπια Βάρκα. Όλοι όσοι είχαν οπτική επαφή με το δρόμο έμειναν να κοιτάνε. Ακόμα και ο αλλήθωρος ιδιοκτήτης, ο Γύλλος βγήκε να δει. Η Στελίνα κατέβηκε συνοδευόμενη από την Άγια. Προχώρησε αγέρωχα μέσα και πήγε στο ανατολικό μπαλκόνι που το είχε κλείσει όλο ο Μπάμπης. Ο Χελώνας ήταν ήδη εκεί με τον Τάτσουγια φρουρό.
«Γεια σου Μπάμπη» έκανε ψυχρά η Στελίνα καθώς κάθονταν απέναντι του. Δεν έριξε ούτε μια ματιά στον Κάζουγια.
«Γεια σου Στελίνα. Ωραία… τώρα μπορούμε να αρχίσουμε…» έκανε ο Μπάμπης.
Η ώρα πέρναγε ευχάριστα για την Άννα, αγωνιωδώς για τη Ζωή και σοβαρά για τη Στελίνα.
Σε μια φάση η Άννα σηκώθηκε και πήγε στην τουαλέτα να πουδραριστεί. Το ίδιο έκανε και η Ζωή (όχι δεν πήγε να πουδραριστεί) επειδή όλα όσα της είπε ο Μορίτας τη σόκαραν. Βρέθηκαν στο νιπτήρα την ώρα που η Ζωή έβρεχε το πρόσωπο της. Η Άννα δίπλα της άρχισε να πουδράρεται τραγουδώντας: «Μ’ ένα κλεφτό φιλιιιιι ακόμα πιο πολυυυυυ αρχίζει αμέσως να χτυπάει και να κάνει σαν τρεληηηη!». Η Ζωή την κοίταξε.
«Ραντεβού με το πρόσωπο;» ρώτησε.
«Αχ! Ναι! Δηλαδή πολύ θα το θέλα να γίνει το πρόσωπο!» είπε η Άννα τρισευτυχισμένη. «Και συ ραντεβού;»
«Χμ… Ναι. Επαγγελματικό όμως.»
«Καλά να σου πάει!»
«Και σένα το δικό σου!» είπε η Ζωή και βγήκε από την τουαλέτα.
Αυτά που είχε ακούσει την είχαν τρομάξει αλλά και ενθουσιάσει ταυτόχρονα. Β6? Ίσως να ήταν το εισιτήριο της σε μια καλύτερη ζωή!
Η Στελίνα και ο Κάζουγια τα είχαν βρει σκούρα με τον Μπάμπη. Τους παρουσίασε αναλυτικά τις γνώμες των υπόλοιπων συμμοριών και δεν ήταν θετικές.
«Όποιος και να είναι ο άγνωστος εχθρός μας φαίνεται έχει κύριους στόχους τους ΚΑΤ-ΤΟΥΝ και τις Bondage Queens. Και φυσικά όσους έχουν παρτίδες μαζί τους. Είναι επικίνδυνο για εμάς τους μικρότερους να ρισκάρουμε για χάρη σας.» έλεγε ο Μπάμπης.
«Και που ξέρεις πως αν οι εχθροί μας δεν διαλύσουν εμάς μετά δεν στραφούν σε εσάς; Τουλάχιστον εμείς προσφέρουμε προστασία.» είπε ο Χελώνας.
«Δεν την έχουμε νιώσει πολύ.» είπε ο Μπάμπης και αυτή ήταν η πρώτη φορά που αμφισβητούσε ανοικτά.
«Τι θες να πεις; Από τότε που δέχτηκες την πρώτη επίθεση δεν έχεις κινδυνέψει άλλο και έχω φροντίσει εγώ γι’ αυτό!» πετάχτηκε η Στελίνα.
Εκείνη τη στιγμή ένιωσε κάποιον να την παρακολουθεί. Φώναξε την Άγια και της ζήτησε να ψάξει το κέντρο για περίεργες κινήσεις. Η Άγια βγήκε και πήγε προς τα άλλα μπαλκόνια. Στο νότιο δεν είδε τίποτα περίεργο. Στο δυτικό όμως για μια στιγμή της φάνηκε πως είδε το γκόμενο της!
«Μπα! Ιδέα μου είναι!» μονολόγησε. «Αφού το μωρό μου είπε πως θα είναι εκτός πόλης το ΣΚ!»
Και γύρισε στη Στελίνα να της πει πως δε βρήκε τίποτα. Την ώρα που μόλις είχε περάσει μπροστά από την τουαλέτα, τότε βγήκε και η Ζωή από μέσα και πήγε στο τραπέζι της. Έτσι δεν την είδε.
Η Άννα γύρισε στο Θωμά και ήπιαν τα τσίπουρα τους μέσα σε κλίμα ευθυμίας. Γύρω τους υπήρχαν και άλλα ζευγάρια και αυτό ενθάρρυνε την ατμόσφαιρα. Ο Θωμάς όμως γρήγορα θέλησε να χρησιμοποιήσει την τουαλέτα. Και, ω! τι σύμπτωση, το ίδιο έκανε και ο Μορίτας. Βρέθηκαν οι 2 τους να κατουράνε δίπλα δίπλα.
Ο Μορίτας δυσκολεύονταν κάπως. Ο Θωμάς δεν άντεξε να μην κοιτάξει.
«Πρόβλημα;» ρώτησε.
«Νομίζω το παράκανα όταν ήμουν νέος. Τώρα ούτε να κατουρήσω σωστά δε μπορώ.» είπε με παράπονο ο Μορίτας.
«Έλα ρε φίλε! Νέος είσαι ακόμα. Νομίζω είναι προσωρινό. Δεν πας σε ένα γιατρό όμως;»
«Αυτό θα κάνω. Μάλλον προσωρινό είναι αλλά… Ευχαριστώ ρε φίλε!»
Τελικά οι καλύτερες φιλίες πιάνονται στο κατούρημα! Ο Μορίτας και ο Θωμάς έσφιξαν τα χέρια (αφού τα έπλυναν φυσικά) και βγήκαν να πάνε στα τραπέζια τους. Αλλά καθώς ο Θωμάς γύριζε έπεσε πάνω στο Χελώνα που έφευγε θυμωμένος.
«Α… α… αφεντικό; Τι κάνεις εσύ εδώ;» ρώτησε ο Θωμάς.
«Ε; Θωμά; Είχα μια συνάντηση! Εσύ;»
«…………. Ε, είχα βγει να πιω κανά τσίπουρο….»
«Μπορείς να έρθεις μαζί μου;»
«Τώρα αφεντικό;»
«Ναι τώρα. Θέλω να καλέσω σε συνάντηση όλα τα μέλη της συμμορίας. Έλα πάμε!»
Και χωρίς πολλά πολλά ο Χελώνας βγήκε από την Τρύπια Βάρκα με τον Τάτσουγια και το Θωμά να τον ακολουθούν κατά πόδας. Ο Θωμάς άρχισε να αισθάνεται τύψεις που παράτησε έτσι την Άννα χωρίς να της πει τίποτα. Θα της τηλεφωνούσε όποτε ευκαιρούσε αλλά θα αργούσε να ξεμπλέξει. Ήλπιζε μόνο να μην είναι τόσο αφελής ώστε να τον περιμένει για πολλή ώρα.
Η Στελίνα έμεινε με τον Μπάμπη όταν, μετά από μια έντονη συζήτηση ο Κάζουγια τους τα είχε βροντήξει και είχε φύγει.
«Δεν μπορώ να πω ότι δεν τον δικαιολογώ.» είπε η Στελίνα. «Μπάμπη, σκάβεις το λάκκο σου!»
«Φοβάμαι πως το λάκκο μου τον έσκαψα καιρό πριν. Άκου, σκοπεύω να κρατήσω τη συνεργασία μου μαζί σου αλλά κρυφά. Οι υπόλοιποι είναι αποφασισμένοι να ξεκόψουν. Καλύτερα όμως να κόψουμε οποιεσδήποτε συναντήσεις για ένα διάστημα.» είπε σκεπτικός ο Μπάμπης.
«Σε αυτό με βρίσκεις σύμφωνη. Λοιπόν, αν συμβεί κάτι στο μεταξύ θα πέσει ενημέρωση! Ως τότε γεια σου Μπάμπη!»
Έτσι έληξε και η συνάντηση της Στελίνας με το Μπάμπη. Βγαίνοντας από το κέντρο με την Άγια λίγο έλειψε να πέσουν πάνω στη Ζωή και το Μορίτα που έφευγαν και αυτοί. Αλλά ο Μορίτας τις πήρε χαμπάρι γρήγορα και κρύφτηκαν σε μια γωνία μέχρι που πέρασαν.
«Λίγο έλειψε!» μουρμούρησε.
«Ωχ! Ναι! Καλά που τους πρόσεξες!» είπε η Ζωή ανακουφισμένη.
«Λοιπόν, όπως είπαμε. Θα σου στείλω το μέρος όταν έρθει η ώρα. Φρόντισε να πας!»
«Εντάξει! Θα είμαι εκεί!»
Και με αυτά τα λόγια χώρισαν οι δρόμοι τους. Πίσω, στο νότιο μπαλκόνι η Άννα περίμενε. Και περίμενε. Και περίμενε. Μέχρι που βράδιασε. Τότε ήρθε μήνυμα από το Θωμά: ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ. ΕΙΧΑ ΜΙΑ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΦΥΓΩ. ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ.
Και η Άννα: «Α! Έφυγε; Τώρα έφυγε; Και τι έκανε τόση ώρα στην τουαλέτα;»