Assault on Precinct 13

Παίρνεις το Rio Bravo. Το φέρνεις σε μια πιο σύγχρονη εποχή. Βγάζεις τον John Wayne. Κάνεις τους κακούς να μη βγάζουν άχνα και να μη έχουν καμία σχέση με κάποιον κρατούμενο. Στο αστυνομικό τμήμα τοποθετείς ελάχιστο κόσμο και ακόμη πιο ελάχιστα όπλα και σφαίρες. Πως το παραπάνω θα γίνει αριστούργημα; Το δίνεις στον Carpenter και στο κάνει αγνώριστο!!!


Αποπνικτική, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα που τόσο όμορφα χτίζει πάντα ο Carpenter? Checked!
Χαρακτήρες πρωτότυποι και διαφορετικοί? Checked!
Άρωμα b-movie? Checked!


Και να που παρακολουθείς κάτι που υπό άλλες συνθήκες δεν θα είχε καν ενδιαφέρον με ενθουσιασμό και αγωνία. Το εύρημα των σιωπηλών κακών τους κάνει ακόμη πιο απειλητικούς. Αν και η εν ψυχρώ δολοφονία ενός κοριτσιού στην αρχή κιόλας της ταινίας δεν σου αφήνει πολλά περιθώρια να τους δεις έστω και με κατανόηση.


Από την άλλη, οι πολιορκημένοι αστυνομικοί και κρατούμενοι δεν είναι ούτε οι κλασσικοί Αμερικάνοι μπάτσοι ταινιών, ούτε οι κλασσικοί super badass κρατούμενοι. Απλά βρέθηκαν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή και πρέπει να φερθούν ηρωικά ή να πεθάνουν. Μεταξύ τους δεν συμπαθιούνται αλλά η ταινία δεν θα αναλωθεί σε άσκοπα καυγαδάκια. Από την άλλη κάποια κλισεδάκια υπάρχουν αλλά δεν θα ήθελα και να λείπουν. Όπως ένας έρωτας που είναι έτοιμος να γεννηθεί από στιγμή σε στιγμή ή κάποιες κωλόφαρδες στιγμές των “πολιορκημένων”.


Το μεγαλύτερο προσόν της ταινίας είναι η ατμόσφαιρα. Κλεισμένοι στο μικρό αστυνομικό τμήμα, οι πρωταγωνιστές περιμένουν την επόμενη επίθεση των πολιορκητών τους. Δεν ξέρουν γιατί τους επιτίθενται, ούτε πότε θα το κάνουν. Έχουν να αντιμετωπίσουν την εξωτερική απειλή και ταυτόχρονα να συνεργαστούν. Η μάχη είναι άνιση και το ξέρουν. Ή θα πεθάνουν ή θα πεθάνουν παίρνοντας όσο το δυνατόν περισσότερους από τους “έξω” μαζί τους!


Το δεύτερο τεράστιο προσόν είναι οι κακοί. Δεν ακούμε τη φωνή τους και για κάποιο λόγο μοιάζουν να πολλαπλασιάζονται όσο περνάει η ώρα. Δεν βιάζονται και αυτό τους κάνει ακόμη πιο απειλητικούς. Θυμίζουν ζόμπι και καθόλου τυχαίο δεν πιστεύω ότι είναι αυτό. Τα όπλα που χρησιμοποιούν έχουν όλα σιγαστήρα κάνοντας την επίθεση ακόμη πιο…ήσυχη! Ο ήχος από τις σφαίρες σου γαργαλάει το μυαλό και σε αγχώνει απίστευτα…


Απόλυτο must see! Το ριμέικ δεν το έχω δει αν και έχω ακούσει καλά λόγια. Έχω άλλες ταινίες στην άκρη προς το παρόν...

Thanks Zamuc που με το ποστ σου για το The Thing μου θύμισες να ξαναδώ ταινίες που είχα καιρό :)