Γίναμε όλοι κριτικοί...

Εχτές βγήκε το No Country for Old Men και πραγματικά είναι η ταινία της χρονιάς. Ήμουν σίγουρη ότι θα σάρωνε τα Όσκαρ και όποιος τη βλέπει το καταλαβαίνει. Είναι καθηλωτική και με γρήγορους σχετικά ρυθμούς κάτι που την κάνει πιο "εύκολη" και πιο ξεκούραστη από το ελάχιστα κατώτερο There Will Be Blood. Ωμή βία που όμως δεν σοκάρει και φυσικά δεν είναι από τις ταινίες που τις βλέπεις γιατί "Πάμε ρε μαλάκα θα έχει πιστολίδια"...


Η φύση πλαισιώνει τους χαρακτήρες, είναι προέκτασή τους. Η ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων αντανακλάται παντού (στα τοπία, τα αντικείμενα κ.λ.π.) ή τουλάχιστον έτσι το είδα εγώ.

Πέρα από την εκπληκτική(καιρό είχα να δω) σκηνοθεσία(και δεν είμαι φαν τον Κοέν), τη φωτογραφία, το σενάριο(ουφ!) έμεινα άφωνη με τον υπέροχο Javier Bardem. Εκφραστικά...ανέκφραστος και χωρίς να γίνεται υπερβολικός. Και μια εξαιρετική ερμηνεία που σε κάνει να μην μένεις στο χειρότερο χτένισμα όλων των εποχών που έχουμε δει σε ταινία(γιατί έξω κυκλοφορούν και χειρότεροι)!


Το βλέμμα του τρελού και αποφασισμένου που δεν θα αφήσει να μπει τίποτα ανάμεσα σε αυτόν και τον στόχο του. Ένας χαρακτήρας (που για κάποιο περίεργο λόγο μου έγινε συμπαθής) που ακολουθεί μια δική του ηθική(όπως αναφέρεται κάποια στιγμή).


Το μόνο που έχω να πω είναι ότι η ταινία αυτή άξιζε κάθε ένα από τα χρυσά αγαλματάκια και με το παραπάνω...