Μυθιστόρημα part 3

Η συνέχεια του αισθησιακού μας μυθιστορήματος
----------------------------------------------------------------------------------------------
Η Άρτεμις άφησε κάτω το ακουστικό και σηκώθηκε απο την καρέκλα της.Τα σύννεφα είχαν σταματήσει να δακρύζουν όσο μιλούσε με την Κλειώ.Απο το παράθυρο άρχισε να αχνοφαίνεται η Σελήνη.Με τα μάτια της να αντανακλούν το ασημί φως,σκέφτηκε αυτά που της είπε η αδερφή της.Παλιά, όλα αυτά τα πράγματα τα έκανε με τον Ερμόλαο.Το shopping ήταν η αγαπημένη του ασχολία.Ατέλειωτες ώρες διέσχιζαν μαζί την Ερμού, κοιτώντας προσεκτικά την κάθε βιτρίνα, εξερευνώντας κάθε κατάστημα.
Έβαλε το χέρι στο στόμα για να συγκρατήσει ένα αναστεναγμο.

Γύρισε προς τον Ερμόλαο.
Είχε πιεί τη μαργαρίτα του και συνέχιζε να κοιτάει απορροφημένος το βιβλίο του.
-Θα έρθεις να κοιμηθούμε?
-Πήγαινε εσύ θα έρθω σε λίγο.
Άλλος ένας αναστεναγμός.Το "λίγο" μάλλον θα ήταν μερικές ώρες, ως συνήθως.Για ακόμα μια νύχτα θα περίμενε μέσα στα κρύα σκεπάσματα, με το κορμί της έτοιμο να παραδοθεί αισθησιακά σε μια παθιασμένη νύχτα που ο Ερμόλαος της αρνούνταν τους τελευταίους μήνες.
Τουλάχιστον ας κανόνιζε μερικά πεζά ζητήματα πριν κάνει τα δύσκολα βήματα προς το μοναχικό κρεβάτι.
-Αύριο θα σηκωθώ πρωι, να πάω για ψώνια με τη φίλη μου.Εσύ έχεις να κάνεις κάτι?
-Τίποτα σοβαρό.Λέω να γυαλίσω τα πόμολα.
Αυτό ήταν καλό.Τα πόμολα ήταν θολά την τελευταία φορα που τα είχε παρατηρήσει.Ας υπήρχε κάτι λαμπερό στο σπίτι, να της θυμίζει πως υπάρχουν και καλύτερες μέρες, πως όλα δεν έχουν τελειώσει ακόμα...
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Ακολουθεί η συνέχεια...Δυνατά και αισθησιακα.