Pulp Fiction

Ω ναι! Επιτέλους το Pulp Fiction σε normal μέρα και κυρίως normal ώρα! Μέσα στον Ιούλιο το είχα δει ήδη δυο φορές αλλά αυτό δεν ήταν λόγος για να μην το ξαναδώ! Ρεσιτάλ δημιουργικότητας! Μία ταινία που τα έχει όλα, είναι απίστευτα υπολογισμένη και όπου τίποτα δεν είναι τυχαίο! Σε σημείο που απορεί κανείς για το πόσο έξυπνος και προνοητικός μπορεί να είναι ένας άνθρωπος! Για μένα καλύτερη ταινία του Tarantino είναι το Reservoir Dogs αλλά το Pulp Fiction είναι η αγαπημένη μου και σίγουρα είναι η πιο ευφυής και αυτή με τους καλύτερους διαλόγους!

PULP (pulp) n. 1. A soft, moist, shapeless mass or matter.

2. A magazine or book containing lurid subject matter and being characteristically printed on rough, unfinished paper.

American Heritage Dictionary
New College Edition

Ο ορισμός του όρου pulp εμφανίζεται στην αρχή της ταινίας. Για να ξέρεις τι θα δεις παρακάτω! Να ξέρεις ότι αυτά που θα δεις δεν είναι για να τα πάρεις σοβαρά αλλά να τα απολαύσεις! Καταιγιστικό, σοκαριστικό, υπέροχο!


Τρεις ιστορίες(συν αυτή των ερωτευμένων ληστών που ο Quentin την έγραψε σαν ξεχωριστή και που την αντιμετωπίζει σαν τέτοια)που μπλέκονται μεταξύ τους! Τρεις ιστορίες που κάπου έχουμε έχουμε ξαναδεί, που αποτελούν κλισέ και που ταυτόχρονα είναι τόσο μοναδικές και δοσμένες από τέτοια οπτική γωνία που σε εκπλήσσει ευχάριστα! Σπασμένες σε κομμάτια και ανακατεμένες στο χρόνο, τις παρακολουθείς ξεχωριστά ώσπου όλα να μπουν σε μια σειρά... Και πραγματικά αυτή η σειρά είναι τόσο καλά υπολογισμένη που δεν σου μένει καμιά απορία! Η απίστευτη αφηγηματική ικανότητα του Tarantino και η σφιχτή δομή της ταινίας δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για χωροχρονικά κενά, ενώ τα κλισέ καταρρίπτονται ένα ένα!


Οι χαρακτήρες είναι υπερβολικοί αλλά ταυτόχρονα ανθρώπινοι. Είναι ιδεαλιστές(στα πλαίσια των βιωμάτων τους πάντα), είναι κυνικοί και πολλές φορές δρουν δίχως να σκεφτούν. Κι εκεί είναι που γίνονται ρεαλιστικοί! Οι χαρακτήρες του Pulp είναι αυτοί που είμαστε ή που θα μπορούσαμε να είμαστε και σε καμία περίπτωση αυτοί που θα θέλαμε να είμαστε! Οι διάλογοι είναι το κάτι άλλο! Είναι αυτοί που καθιστούν τους χαρακτήρες ρεαλιστικούς, είναι αυτοί που δίνουν το ρυθμό και σίγουρα είναι κάτι που σου μένει! Είναι cool αλλά ταυτόχρονα καθημερινοί. Τόσο καλοί που δένουν αρμονικά με τη δομή της ταινίας παρ' όλο που τις περισσότερες φορές είναι άσχετοι με την πλοκή.


Η βία είναι ένα πράγμα για το οποίο κατακρίθηκε η ταινία. Δεν θα την έλεγα βίαια! Η βία δεν είναι ωμή και ειδικά στις μέρες μας είναι πολύ λιγότερη από το μέσο crime film. Παρ' όλα αυτά είναι εκεί. Υπάρχει έξω από το πλάνο, τη νιώθεις να απειλεί τους πρωταγωνιστές, δεν είσαι προετοιμασμένος γι' αυτή και αυτό είναι που σοκάρει. Πάντως δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει με τη βία.


Ο Quentin έχει κατηγορηθεί πως η τέχνη του ουσιαστικά αποτελεί ένα καλοφτιαγμένο κολάζ από τέχνη άλλων. Οι πολέμιοι το ονομάζουν κλέψιμο. Οι φαν το αποκαλούν φόρο τιμής στο σινεμά που αγάπησε και από το οποίο διδάχτηκε. Το Death Proof ναι είναι φόρος τιμής, το δεύτερο μέρος του From Dusk Till Dawn το ίδιο... Το Pulp Fiction όμως όχι! Είναι απλά μια ατέλειωτη αναφορά στα 90's με πολλές δόσεις ειρωνείας!


Το Pulp Fiction δεν είναι ταινία που την βλέπεις μια φορά! Έχει πολύ ψωμί!!! Σε κάθε σκηνή κρύβονται απίστευτες λεπτομέρειες και εκεί φαίνεται το πόσο μεγάλος είναι ο Tarantino. Για παράδειγμα προσέξτε στην πρώτη σκηνή στο εστιατόριο ότι φαίνεται ο Vincent Vega που κατευθύνεται προς την τουαλέτα. Την ταινία ακολουθούν μύθοι και ιστορίες που δίνουν τροφή για ατέλειωτες συζητήσεις. Το σκηνικό με τα ρολόγια να δείχνουν όλα 4:20 είναι μούφα αλλά το τι έχει μέσα ο χαρτοφύλακας έχει απασχολήσει τους φαν ουκ ολίγες φορές! Είναι το Όσκαρ που είχε δεδομένο ο Quentin πως θα κερδίσει; Η ψυχή του Marsellous(άλλωστε ο κωδικός είναι 666); Τα διαμάντια από το Reservoir Dogs; Ή μήπως η στολή του Elvis από το True Romance;


Ο Tarantino ήθελε να κάνει μια ταινία που θα συζητηθεί, που θα αποτελεί χαρακτηριστικό των 90's και που θα αφήσει εποχή... Το πέτυχε και χωρίς να φαίνεται να προσπάθησε πολύ!


Υ.Γ.1: Συγχαρητήρια που με τις τόσες διαφημίσεις κάθε τρεις και λίγο καταφέρατε να μας κάνετε να αναρωτιόμαστε πότε επιτέλους θα τελειώσει να πάμε για ύπνο! Δεν περίμενα να το πάθω στο Pulp Fiction αυτό!
Υ.Γ.2: Εννοείται πως εφόσον το τροφοδοτικό μου είχε αποφασίσει να καεί θα το έκανε Σάββατο βράδυ αναγκάζοντας με να μείνω μιάμιση μέρα χωρίς PC!