Zift

Ένα βουλγαρικό διαμαντάκι κρυμμένο στην άσφαλτο είναι αυτή η ταινία. Κάπως βρωμισμένο, κάπως θολό αλλά στο τέλος διαμάντι!


Σύγχρονο νουάρ, σε έντονους ρυθμούς, σχετικά έξυπνο σενάριο, στυλιζαρισμένη σκηνοθεσία, μικρές δόσεις καλού χιούμορ... Ναι αυτή η ταινία κάνει εντύπωση.


Ο Moth αποφυλακίζεται και εκείνη τη στιγμή διαλέγει το παρελθόν για να τον κυνηγήσει! Και ακολουθεί η κλασσική συνταγή: Μπρος πίσω στο χρόνο μέχρι να μάθουμε την ιστορία και να μπουν όλα σε μια σειρά. Όχι δεν είναι κάτι πρωτότυπο, είναι όμως καλό.


Μπορεί το σενάριο να μην είναι το πιο ενδιαφέρον, μπορεί τα αστεία να μην είναι πάντα πετυχημένα αλλά η σκηνοθεσία αντισταθμίζει τα πάντα. Θυμίζει τρομερά Guy Ritchie, βιντεοκλιπίστικα πλάνα, γρήγοροι ρυθμοί, γαμάτη μουσική και όλο αυτό σε καλογυαλισμένο ασπρόμαυρο! Hell Yes...


Φασαριόζικο και τσαμπουκαλεμένο, το φιλμ κλέβει τις εντυπώσεις. Ίσως λίγο πιο επιδεικτικά απ΄ότι θα ήθελα, καθώς ο σκηνοθέτης είναι μεν καλός αλλά όχι όσο νομίζει!


Όπως και να έχει είναι μια καλή ταινία. Ταινία που θα δω πολλές φορές αφού δεν σε κάνει να βαριέσαι ούτε στιγμή! Επίσης συνειδητοποίησα πόσο πολύ μου έχει λείψει ο Guy Richie... Αργεί ο Σέρλοκ?