Η Νύχτα έπεσε στην Παραλιακή (37)

Νέο κεφάλαιο! Τα πράγματα αρχίζουν και γίνονται σοβαρά! (Λέμε τώρα...)

--------------------------------------------------------

Οι δουλειές της Στελίνας μετά τη συνεργασία της με τους Μπάφους είχαν πάρει τα πάνω τους. Ο Χελώνας, μη θέλοντας να μείνει πίσω, άρχισε να κάνει κινήσεις για να προσεγγίσει μια άλλη σχετικά μικρή συμμορία: αυτή των Τσιρακίων. Γι κάποιο λόγο όμως του διέφευγαν. Λες και κάποιος τους είχε ήδη πάρει με το μέρος του.
Και αυτός ο κάποιος ήταν φυσικά οι Β6. Χρησιμοποιώντας τις συσκευές που είχε εγκαταστήσει ο Μασάκης στο γραφείο του Χελώνα, ήταν πάντα ένα βήμα μπροστά. Από την άλλη δούλευαν εντατικά για να καταστρέψουν και τις δουλειές της Στελίνας.
Η Στελίνα δεν είχε χρόνο για να μπορέσει να υποπτευθεί ότι πληροφορίες για τις δουλειές της έβγαιναν προς τα έξω. Έτρεχε συνεχώς πότε με τους Μπάφους, πότε με το Μπάμπη και ταυτόχρονα έχτιζε το κοινωνικό της ίματζ πηγαίνοντας σε διάφορες εκδηλώσεις.
Η Αρσινόη από την άλλη, ναι μεν είχε τα δικά της, αλλά υποπτεύονταν ότι κάπου στο κέντρο είχαν έναν πληροφοριοδότη. Ή κάτι τέτοιο… Το οποίο εκμυστηρεύτηκε στον Κόκι, μαζί με τα δικά της.
«Παρατήρησες μήπως ότι η συμμορία σου τα έχει σκούρα τελευταία;» τον ρώτησε καθώς έκαναν σκοποβολή στο ιδιόκτητο δωμάτιο σκοποβολής του Κόκι.
«Ναι… Και η δικιά σου το ίδιο;» τη ρώτησε με τη σειρά του πετυχαίνοντας ένα στόχο, που έμοιαζε με μαφιόζο, στο κεφάλι.
«Πολύ φοβάμαι πως οι Β6 έχουν κάνει επανεμφάνιση…» είπε η Αρσινόη που πέτυχε ένα στόχο μπεκάτσα που πέρναγε με ταχύτητα. Εκείνος έπεσε κάνοντας έναν κακαριστό ήχο.
«Αν ξέρουν τα πιο μυστικά μας σχέδια αυτό σημαίνει ότι μας παρακολουθούν.»
«Νομίζω πήρε το μάτι μου στο γραφείο του αφεντικού κάτι που έμοιαζε με συσκευή παρακολούθησης. Δεν το έλεγξα για να μην προδοθώ.»
«Καλά έκανες. Και στο δικό μας γραφείο μια από τα ίδια. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να καταλάβουν ότι τους πήραμε χαμπάρι.» είπε σοβαρά ο Κόκι ρίχνοντας σε ένα μαφιόζο πίσω από μια γιαγιά η οποία άρχισε να λέει «Είσαι αστέρι!».
«Και τι να κάνουμε;» ρώτησε η Αρσινόη ξαναγεμίζοντας το όπλο της και στοχεύοντας ένα τρομοκράτη πίσω από μια έγκυο.
«Προς το παρόν μπορούμε να πούμε στα αφεντικά να αποφεύγουν το γραφείο και να δίνουν ψεύτικες πληροφορίες όσο είναι εκεί. Θα τους μπερδέψουμε μέχρι να βρούμε την άκρη.»
«Εξαιρετικά… Πάει κι αυτό… Εμ πρέπει να σου πω και κάτι άλλο…»
Την ίδια ώρα που η Αρσινόη μιλούσε με τον Κόκι, η Μαριλένα είχε καλέσει το Γιόκο στο γραφείο της. Εκείνος πήγε χαρούμενος γιατί την περίμενε να παραδεχτεί την ήττα της. Ο Πης ήταν επίσημα δικός του.
«Κάθισε…» του είπε σοβαρά.
«Δεν έχει βάλει καρφιά στην καρέκλα μου έτσι;» είπε αστειευόμενος ο Γιόκο.
«Το σκέφτηκα αλλά κρίμα είναι τόσο ακριβή καρέκλα…» του απάντησε η Μαριλένα με σαρκασμό.
«Θα παραδεχθείς λοιπόν την ήττα σου; Σχετικά με τον Πη…»
«Φυσικά. Παίζω αξιοπρεπώς. Αλλά αν και έχασα τη μάχη, δεν σκοπεύω να χάσω τον πόλεμο!»
Ο Γιόκο κοίταξε τη Μαριλένα. Περίμενε να είναι πιο έξαλλη αλλά φαίνονταν ότι είχε αρχίσει να το αποδέχεται. Ξαφνικά θυμήθηκε τις εποχές που σπούδαζαν μαζί. Τότε που δεν ήταν εχθροί. Αυτή η υπερηφάνεια της ήταν που τον είχε γοητεύσει.
«Τι εννοείς;»
«Από εδώ και μπρος η μάχη μας μεταφέρεται στις πίστες και τα τσαρτς αγαπητέ! Σε 1 χρόνο από τώρα θα παρουσιάσουμε τα αποτελέσματα μας. Ο χαμένος θα αναγκαστεί να κάνει ό,τι του πει ο νικητής!» είπε η Μαριλένα σκύβοντας μπροστά στο γραφείο.
«Οτιδήποτε;» ρώτησε ο Γιόκο γέρνοντας και αυτός μπροστά.
«Οτιδήποτε. Ακόμα και να κλείσουμε τις εταιρείες!»
Η Μαριλένα ήταν διατεθειμένη να το παίξει μέχρι τέλους. Ήταν σίγουρη πως μπορούσε να νικήσει το Γιόκο. Και τότε θα τον είχε εκεί που ήθελε. Θα…
«Και… ναι… σε γενικές γραμμές έτσι έχουν τα πράγματα.» είπε η Αρσινόη.
Ο Κόκι κάθισε σιωπηλός. Η Αρσινόη μόλις είχε τελειώσει να του λέει τι είχε πάθει με το Τζιν τον τελευταίο καιρό. Και όπως το είχε υποπτευθεί, ακόμα είχε συναισθήματα για το συνεργάτη του Χελώνα.
«Και κοντεύω να τρελαθώ. Δεν μπορώ να με καταλάβω. Όντας επαγγελματίας δεν θα έπρεπε ποτέ να..»
«Αυτά τα πράγματα δεν έχουν λογική όσο και αν μισώ να το παραδεχθώ. Και τι σκοπεύεις να κάνεις;»
«Ο μόνος τρόπος να σιγουρευτώ και να μην καταλήξω στο τρελάδικο είναι να γυρίσω στο Τζιν. Προσωρινά. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσουμε να βλεπόμαστε πέραν του επαγγελματικού. Για λίγο… Δώσε μου λίγο χρόνο! Είμαι σίγουρη πως θα το ξεκαθαρίσω!»
Ο Κόκι έτριψε το πηγούνι του σκεπτικός. Όσο και αν δεν του άρεσε η ιδέα έπρεπε να παραδεχθεί ότι ήταν μάλλον η μόνη λύση. Το καλό ήταν ότι ο ψυχρός χαρακτήρας που είχε καλλιεργήσει στα τόσα χρόνια της δουλειάς του δεν θα του επέτρεπε ζήλιες. Μπορούσε να το αντιμετωπίσει.
«Εντάξει. Παίρνω το λόγο σου ότι είναι προσωρινό. Αλλά αν παρόλα αυτά δεν επιστρέψεις…»
«Μπορούμε πάντα να λύσουμε τις διαφορές μας μονομαχώντας αγάπη μου!» είπε η Αρσινόη και με το όπλο της πέτυχε στα 3 μέτρα μια μύγα που την ενοχλούσε.
Στο μεταξύ, σε μια μικρή αποθήκη κάπου κοντά στο λιμάνι ο Μπάμπης ο Σουγιάς δέχονταν μια επίσκεψη. Από έναν ασημοφορεμένο τυπά. Με λαμπιόνια.