Vertigo

Vertigo. Τι να πρωτοπεί κανείς γι΄αυτή την ταινία. Για το σπαρακτικό σχόλιο που κάνει πάνω στην απώλεια, για τα υπέροχα χρώματα, για τη μαγευτική φωτογραφία, για την αγωνία και τις ανατροπές; Από κάπου πρέπει να ξεκινήσεις αλλά σίγουρα ποτέ δεν θα τελειώσεις να μιλάς για αυτό το αριστούργημα!


Πρώην αστυνομικός που πάσχει από ακροφοβία παρακολουθεί τη γυναίκα ενός παλιού του φίλου που είναι διχασμένη προσωπικότητα. Όμως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται...


Ο Χίτσκοκ δεν θα κάνει επιφανειακά ένα απλό θρίλερ αλλά θα εισχωρήσει σε βάθος στην ψυχοσύνθεση των ηρώων του. Θα αποτυπώσει στην κάμερα πως η απώλεια μπορεί να οδηγήσει στην παράνοια, πως ο ανεκπλήρωτος έρωτας ενός άνδρα θα τον κάνει να χτίζει φαντασιώσεις και να αποφασίζει να ζήσει μέσα σ΄αυτές και πως η ερωτευμένη γυναίκα θα δεχτεί να γίνει μέρος τους.


Κάποιοι άνθρωποι είναι πιο αδύναμοι από άλλους. Δεν μπορούν να δεχτούν εύκολα την πραγματικότητα. Και σαν ασπίδα προστασίας ο οργανισμός δημιουργεί εκ των υστέρων φοβίες και νευρώσεις ώστε να αποφευχθούν κάποιες καταστάσεις. Και γύρω από αυτόν τον τρόπο λειτουργίας του ανθρώπινου οργανισμού χτίζεται αυτή η πανέξυπνη ταινία. Ο ήρωας αναπτύσσει ακροφοβία μετά από το θάνατο του συναδέλφου του. Είναι ήσυχος ότι τώρα δεν θα βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση. Κι όμως ειρωνικά θα βρεθεί να χάνει τη γυναίκα που αγαπάει εξαιτίας της φοβίας του.


Η απώλεια θα τον οδηγήσει σχεδόν στην παραφροσύνη. Κι όταν βρει μια γυναίκα που της μοιάζει, θα προσπαθήσει να την αλλάξει. Να την κάνει ίδια με Εκείνη, ώστε ακόμη και σε μη πραγματική μορφή να ζήσει τις στιγμές που δεν πρόλαβε. Και πάλι ειρωνικά όλη αυτή η φαντασίωση θα τον οδηγήσει στο να μάθει τι πραγματικά συνέβη τότε.


Σε όλη την ταινία ο ήρωας κυνηγάει το τίποτα. Τρέχει πίσω από φαντάσματα και παραισθήσεις γιατί απλά ποτέ πια δεν θα είναι ευτυχισμένος ή ολόκληρος! Θύμα μιας πλεκτάνης και κυρίως θύμα του ίδιου του εαυτού που ποτέ δεν θα συγχωρέσει είναι πλέον γραφτό του να μείνει μόνος και χωρίς ουσιαστικές απαντήσεις.


Μία από τις ωραιότερες ταινίες όλων των εποχών. Ίσως η καλύτερη του Χίτσκοκ αν κι εγώ δεν θα μπορούσα ποτέ και με τίποτα να διαλέξω, ακόμη κι αν η ζωή μου εξαρτώταν απ΄αυτό!