Up

Πολύ άργησα να το δω τελικά! Η Pixar το έκανε πάλι το θαύμα της! Μαγευτική, συγκινητική, ζεστή! Το Up πραγματικά το λάτρεψα!


Δεν είναι κάτι το εξαιρετικό σαν ιδέα. Δεν εμβαθύνει πολύ. Δεν είναι καν πολύ αστείο. Είναι όμως μια πολύ όμορφη ιστορία. Ανθρώπινη και γλυκιά σε αγγίζει πραγματικά. Ο Carl Fredricksen δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει το ταξίδι που υποσχέθηκε στην αγαπημένη του κι έτσι όταν αυτή πεθαίνει, αποφασίζει να το κάνει μόνος του και μάλιστα με τον πιο εκκεντρικό τρόπο. Δένοντας ατέλειωτα μπαλόνια στο σπίτι και ταξιδεύοντας με αυτό!


Κάπως έτσι ξεκινάει ένα παραμύθι που στοχεύει κατευθείαν στην καρδιά μας και στις παιδικές μας αναμνήσεις! Ένα ταξίδι, μπαλόνια, περιπέτειες, καινούριοι κόσμοι και χαρακτήρες για να ανακαλύψεις!


Όπως συνηθίζει η Pixar δεν απευθύνεται μόνο σε παιδιά(αν και δεν θα είχα κανένα πρόβλημα). Κι ένας ενήλικας μπορεί πολύ εύκολα να το παρακολουθήσει και να το αγαπήσει. Όμως, αντίθετα με το Wall-e ας πούμε, δεν είναι η ιστορία αυτό που θα κρατήσει τον ενήλικα θεατή, ούτε τα μηνύματα που τυχόν περνάει(αν και αυτό το κάνει πολύ καλά). Είναι το συναίσθημα που βγάζει, η αθωότητα και το ότι τελικά είναι τόσο ξεκούραστο, ευχάριστο και όταν τελειώνει νιώθεις ευτυχισμένος...


Σαν animation τώρα, δεν είναι τίποτα λιγότερο από αυτό που περιμένεις. Σχεδόν τέλειο, όπως όλα της Pixar που ποτέ δεν κάνει προχειροδουλειές. Υπέροχα χρώματα, συμπαθητικές φυσιογνωμίες, ένας τέλειος σκύλος... Τον παππούλη θέλω να τον πάρω σπίτι μου!