Η νύχτα έπεσε στην Παραλιακή (33)

Είχα καιρό να βάλω νέο κεφάλαιο! Forgive me! :P

-------------------------------------------------------------

Η Στελίνα είχε στρωθεί στη δουλειά εκείνο τον καιρό. Επέκτεινε την σφαίρα επιρροής της και σε άλλες περιοχές. Φυσικά και ο Χελώνας δεν έμενε με σταυρωμένα χέρια. Ο ανταγωνισμός τους είχε φτάσει σε νέα ύψη αλλά παρέμενε σε φιλικά επίπεδα.
Οι Β6 από την πλευρά τους μάζευαν πληροφορίες από τους κοριούς που είχαν βάλει στα κέντρα και ετοίμαζαν χτύπημα. Εκ των έσω. Ο Τζουνίτσης Οκάντας είχε αναλάβει να προσηλυτίσει τη συμμορία των Νταβάδων στο σκοπό τους, υποσχόμενος πως δε θα πείραζαν τα φορτία με τις Ρωσίδες και τις Κονγκολέζες που θα εισήγαγαν.
«Πω ρε Γκο! Θα χουμε τζάμπα γκόμενες! Ε ρε γλέντια που θα κάνουμε!» είχε πει ο Μιγιάκες στο Μορίτα όταν το είχε μάθει.
Ο Γκο είχε κοιτάξει το παντελόνι του και απογοητευμένος μουρμούρισε. «Το δικό μου γλέντι είναι ήδη σχολασμένο…» Ούτε γιατρός δεν μπορούσε να το περισώσει.
Ο Πης από την πλευρά του εκείνες τις μέρες υπέγραψε επίσημα συμβόλαιο με την Oppai Records. Αυτό σήμαινε ότι θα έρχονταν και στην SM Νεράιδα. Ο Γιόκο πέταγε στα σύννεφα με την μεγάλη του επιτυχία και ανυπομονούσε να το μάθει η Μαριλένα για να της το τρίψει στα μούτρα. Η αντίδραση της αναμένονταν επική.
Πράγματι, μόλις εκείνη το έμαθε, άστραψε και βρόντησε ο τόπος. Δεν μπορούσε να καταλάβει τι ήταν αυτό που έσπρωξε τον Πη στο Γιόκο. Αν μάθαινε θα το κατέστρεφε σίγουρα. Προς το παρόν την πλήρωνε το γραφείο της το οποίο το έσπασε κάνοντας μια κίνηση καράτε πάνω στα νεύρα της. Κοίταξε τη φωτογραφία του Πη που έπεσε στο πάτωμα.
«Θα μου το πληρώσεις αυτό κύριε Πη!» είπε σατανικά. «Θα μάθω ποιος σου άλλαξε γνώμη και θα πάτε μαζί μια βολτούλα μέχρι τα νησιά Φερόες μέσα σε ξύλινες κούτες!»
Και συνέχισε να μονολογεί και να σχεδιάζει εκδίκηση. Όχι μόνο για τον Πη αλλά και για το Γιόκο, στον οποίο είχε σκοπό να αποκαλύψει κάτι πολύ τρομερό.
Η Άννα με το Τζιν από την πλευρά τους άρχισαν να εφαρμόζουν το σχέδιο «ΠΑΡΤΟΥΣ (ΑΠΟ) ΠΙΣΩ» και ξεκίνησαν με τον καλό μας το Θωμά. Η Άννα πήγε και κάθισε δίπλα του. Ο Θωμάς καταχάρηκε που τον πλησίαζε έτσι αυθόρμητα μετά από αρκετό καιρό.
Η Άννα άρχισε να γουργουρίζει αθώα. Εκείνος πήγε να περάσει το χέρι του πάνω από τον ώμο της για να την αγκαλιάσει. Αλλά εκείνη τραβήχτηκε στην άκρη. Ξαναπροσπάθησε. Πάλι τα ίδια. Την κοίταξε ερωτηματικά. Η Άννα αποτράβηξε το βλέμμα της και άρχισε να σφυρίζει χαρωπά.
«Τι συμβαίνει Άννα; Έχω την εντύπωση ότι με αποφεύγεις!» της είπε τότε απορημένος.
«Έλα! Αλήθεια; Ιδέα σου είναι! Εγώ εσένα;» έκανε η Άννα.
«Μου κρατάς κακία που μας χώρισαν εκείνο το βράδυ;»
«Α μπα! Περασμένα ξεχασμένα! Εξάλλου εγώ μια χαρά πέρασα μετά!»
Ο Θωμάς ξαφνιάστηκε. Δεν περίμενε η Άννα να είναι τόσο άνετη με αυτό που έγινε. Επιπλέον τι εννοούσε με το «πέρασα μια χαρά»; Πάνω στην ώρα ήρθε και ο Τζιν. Τον χαιρέτησε με μια υπόκλιση. Εκείνος αντί να φύγει κάθισε δίπλα από την Άννα και πέρασε το χέρι του πάνω από τον ώμο της. Εκείνη (OMG!) αντί να αποτραβηχτεί έγειρε πάνω του!
«Πως πάει Αννούλα;» ρώτησε ο Τζιν τεμπέλικα.
«Μια χαρά! Να σου πω… Πότε θα ξαναπεράσουμε όσο καλά περάσαμε και εκείνο το βράδυ;» του απάντησε εκείνη πεταρίζοντας τα βλέφαρα.
«Α εννοείς εκείνη την Κυριακή; Όποτε θες! Το ξέρεις είμαι πάντα ανοικτός για εσένα!»
«Φυσικά Τζινάκο μου!» είπε η Άννα και του τσίμπησε το μάγουλο καθώς εκείνος σηκώνονταν να φύγει.
Ο Θωμάς έμεινε κάγκελο. Μόλις ο Τζιν απομακρύνθηκε γύρισε στην Άννα.
«Τι εννοείτε; Τι έγινε εκείνο το βράδυ; Από πότε εσύ και το αφεντικό Νο2…» ψέλλισε.
«Εγώ και ο Τζιν; Έλα μωρέ! Επιπολαιότητες! Ε για μια βραδιά πάθους μιλάμε. Τίποτα παραπάνω. Αν και δεν με πειράζει να το επαναλάβω. Γιατί από αλλού δεν βλέπω φως!» είπε και τον παράτησε αποσβολωμένο για να πάει να ετοιμάσει τα πανέρια της.
Μέσα της εύχονταν να τσίμπησε ο Θωμάς το δόλωμα αλλιώς θα το μετάνιωνε πικρά που συμμάχησε με το Τζιν. Εκείνος την περίμενε στο δωμάτιο με τα πανέρια.
«Πώς πήγε;» ρώτησε.
«Ξέρω γω… Ελπίζω για το καλό σου να έπιασε!» είπε εκείνη κάπως κουρασμένα.
«Έπιασε σίγουρα! Τον ξέρω χρόνια το Θωμά! Μπρίκια κολλάμε;» είπε ο Τζιν που έχωσε τα χέρια στις τσέπες. «Μετά είναι η σειρά μου λοιπόν.»
«Τι πρέπει να κάνω;»
«Πολύ απλά θα ηχογραφήσεις το παρακάτω μήνυμα στο κινητό μου.» είπε ο Τζιν και της έτεινε το κινητό του, όπου είχε γράψει κάτι.
Η Άννα έσκυψε να το δει και σχεδόν τσίριξε.
«ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ! Δεν λέω εγώ τέτοιες παπάρες!» διαμαρτυρήθηκε.
«Θα τις πεις και θα πεις και ένα τραγούδι. Λοιπόν κανόνισε να πάρεις τηλέφωνο κατά τις 11. Σήμερα θα έχω και εγώ και εκείνη ρεπό οπότε θα είναι σπίτι μου γιατί την κάλεσα.»
Με αυτά τα λόγια βγήκε από το δωμάτιο και άφησε την Άννα να προσπαθεί να αποδεχτεί το γεγονός ότι σε λίγες ώρες θα έλεγε τα πιο ντροπιαστικά λόγια της ζωής της.