Βασισμένη σε βιβλίο, που είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία, δεν θα μπορούσε παρά να είναι μία έντιμη, ειλικρινής ταινία. Ακριβώς σαν τον Φραν Σέρπικο, τον αστυνομικό που είχε το θάρρος και το θράσος να ξεσκεπάσει χρηματισμούς και διαφθορά στην Αμερικανική αστυνομία.
Παρακολουθούμε την πορεία αυτού του ιδιόμορφου χαρακτήρα σε διάφορους τομείς της αστυνομίας. Παλεύει καθημερινά με αυτό που οι συνάδελφοί του θεωρούν φυσιολογικό. Είναι ο παράταιρος επειδή είναι τίμιος και κάθε του προσπάθεια να ανοίξει τα μάτια των ανωτέρων του πέφτει στο κενό.
Δεν ξέρει ποιον να εμπιστευτεί, η ζωή του κινδυνεύει, κάθε μέρα στη δουλειά είναι γι΄αυτόν ένας αγώνας δρόμου. Και όσο πιο πολύ ανακατεύεται, τόσο περισσότερο αποξενώνεται, απειλείται από αυτούς που υποτίθεται πως έπρεπε να τον προστατεύουν.
Θα μπει βαθιά στην ιστορία, θα δοθεί εξ ολοκλήρου επηρεάζοντας την προσωπική του ζωή. Θα οδηγηθεί σε παγίδα αλλά τελικά θα κάνει το μεγάλο βήμα, αυτό που κανένας αστυνομικός δεν θα τολμούσε μέχρι τότε να κάνει.
Ο Lumet σκηνοθετεί λιτά μια ταινία που δεν είναι τίποτα παραπάνω απ΄όσα υπόσχεται. Μια πραγματική ιστορία. Όλα μέσα στην ταινία είναι καθρέφτης της πραγματικότητας. Δεν έχει περιττή λάμψη, εύκολους εντυπωσιασμούς ή περίτεχνα πλάνα. Είναι όσο πιο αληθινή μπορεί, όπως πρέπει να είναι, όσο αληθινός ήταν ο Σέρπικο!
Και αυτόν τον αληθινό Σέρπικο υποδύεται ιδανικά ο Pacino. Μια ερμηνεία εσωτερική, ανθρώπινη. Όλη η αγωνία αυτού του ανθρώπου καθρεφτίζεται στα μάτια του Pacino που μπορεί σε μια έκφραση να χωρέσει την αηδία, την απόγνωση, το φόβο.
Και μην ξεχνάμε και την πολύ καλή μουσική του Θεοδωράκη!
27 σχόλια:
Ταινιάρα, μουσικάρα, ερμηνειάρα και όπως έχω ξαναπεί για τον Lumet 50 χρόνια καλές ταινίες!!!
Όπως τα λες: Τα πάντα όλα ;)
Στις 5 αγαπημένες μου ταινίες του Pacino...
1. "Μια ερμηνεία εσωτερική, ανθρώπινη"
Αυτό έλειπε να γκάριζε και δω!!! Δεν εννοώ πως όταν φωνάζει δεν είναι πολύ καλός, αλλά κάπου το παρακάνει...
2. "Δεν έχει περιττή λάμψη, εύκολους εντυπωσιασμούς ή περίτεχνα πλάνα. Είναι όσο πιο αληθινή μπορεί"
Γιατί ποια απ΄τις ταινιάρες της δεκαετίας του 70 έχει λάμψη κι εύκολους εντυπωσιασμούς; Όλες τους είναι "αληθινές" κι ας μη βασίστηκαν όλες σε αληθινές ιστορίες. Η δεκαετία του 70 ήταν η δεκαετία της αμερικάνικης αφύπνισης, η δεκαετία που η Αμερική κοίταξε στον καθρέφτη κι έβγαλε τα εσώψυχά της στο κινηματογραφικό πανί... Βέβαια, μετά ακολούθησε ο λήθαργος των 80's (με κάποιες εξαιρέσεις)...
3. Η μουσικάρα του Θεοδωράκη έβγαλε ελληνικό φιλότιμο κι ευαισθησία για πρώτη (και τελευταία) φορά σε αμερικάνικη ταινία... Δύο χαρακτηριστικά που τα έχει βέβαια και ο Serpico και που τα έχουμε χάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό ως Έλληνες...
μακράν η καλύτερη και πιο ανθρώπινη ερμηνεία του...και ίσως πιο ανθρώπινη ερμηνεία ever.
""Γιατί ποια απ΄τις ταινιάρες της δεκαετίας του 70 έχει λάμψη κι εύκολους εντυπωσιασμούς;""
μα δεν θα μιλήσω:}
1. Say hello to my little friend!
2. Συμφωνώ απόλυτα ότι τη δεκαετία του '70 βγαίναν ταινιάρες!
Aldo μίλα! Είμαι περίεργη να δω τι έχεις στο μυαλό σου.
Προς Brad:
1. Ε όχι και ever τώρα ρε Brad!!! Μην υπερβάλλεις never... :/ :/ :/
2. Καλά κάνεις και δεν μιλάς γιατί ξέρω πολύ καλά τι μλκ θα πεις... Βασικά σα να το΄πες ήταν... οπότε: Τον κακό σου τον καιρό. :S :S :S
Προς Annie:
Έλα ρε Annie και συ με την περιέργειά σου!!! Δεν έχω όρεξη να ξανατσακωθώ... Για να σου λύσω την απορία: Τους Νονούς έχει στο μυαλό του!!! Είναι γνωστοί άλλωστε για τη λάμψη τους και για τους εύκολους εντυπωσιασμούς τους!!! Αλλά βέβαια, η πρόκληση για την πρόκληση (βλ. Αντίχριστο) είναι ταινιάρα, οι Νονοί... υπερτιμημένοι!!! :/ :/ :/
Aldo παιδί μου αλήθεια λέει; Υπερτιμημένοι οι Νονοί; Μπορεί να μην είναι ούτε στις δέκα αγαπημένες μου ταινίες αλλά είναι ίσως η πιο ολοκληρωμένες ταινίες όλων των εποχών χαλαρά(εκτός από το τρία).
Έλα Jack που δεν θέλεις να τσακωθείς. Αφού σου αρέσει να γκρινιάζεις, παραδέξου το ;)
Δε θέλω, δεν μου αρέσει και δε γκρινιάζω ποτέ. :S :P :/ :)
1.as glentisoume together:}
den ipervalo...
ma den ipa oti den ine tainiara...ala os eki.
""{Δεν έχει}περιττή λάμψη, εύκολους εντυπωσιασμούς ή περίτεχνα πλάνα.""
autos akrivos me vgazoun i noni...kai dn pa na xtipiete o alos:}
asxet:
Δε θέλω, δεν μου αρέσει και δε γκρινιάζω ποτέ. :S :P :/ :)
http://www.sport.gr/files/news/Serpico/1241458677_gkriniaris_250x.jpg
1. Που την είδες την περιττή λάμψη και τους εύκολους εντυπωσιασμούς, ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω!!! Μήπως μπερδεύεσαι με άλλες ταινίες; :P ;)
2. Δεν υπάρχει "ala os eki" στους 2 πρώτους ΝΟΝΟΥΣ. Αλλά όχι, δε θα τσακωθώ, όχι δε θα τσακωθώ. :P ;)
3. "http://www.sport.gr/files/news/Serpico/1241458677_gkriniaris_250x.jpg"
Αφού δεν μου αρέσει και δεν γκρινιάζω ποτέ ρε!!! :S :S :P ;) :/
"autos akrivos me vgazoun i noni...kai dn pa na xtipiete o alos"
Ξαναδές τους γιατί κάτι δεν έχεις πιάσει. Το πρώτο στην αρχή είναι λίγο γυαλισμένο αλλά όχι για εντυπωσιασμό. Απλά για να ξεθωριάσει έτσι υπέροχα όσο δυσκολεύουν τα πράγματα για τους Corleone. Μπορείς να αλλάξεις γνώμη, δεν είναι αργά. Πριν αρχίσεις να βρίσκεις κεφαλάκια αλογίσια στο κρεββάτι σου :)
"http://www.sport.gr/files/news/Serpico/1241458677_gkriniaris_250x.jpg"
Καλό. Γέλασα πολύ!
"και δεν γκρινιάζω ποτέ ρε"
Καλύτερο. Γέλασα περισσότερο!
βαριέμαι να τα ξανά δω..ίσως κάποτε μπορεί.
πάντως προτιμώ να ξανά δω το σέρπικο παρα τους νονούς.αλογίσια κεφαλια ε? αχ τι με θύμισες:}
δεν θα πω περισσότερο για να μην γκρινιάζει ο άλλος:}
1. "αχ τι με θύμισες"
Το ΝΟΝΟ μήπως;
2. "Γέλασα περισσότερο!"
Με τι;!;!; :S :/ :P ;)
3. "δεν θα πω περισσότερο για να μην γκρινιάζει ο άλλος"
A. "άλλος" είσαι και φαίνεσαι... B. ΔΕΝ γκρινιάζω λέμε!!! :S :S :S
"Με τι;!"
Mε το αστείο σου. Για πλάκα δεν το είπες; :Ρ
Νομίζω σου έχει βγει το όνομα και είναι αργά πλέον να κάνεις κάτι εκτός από το να γελάσεις με αυτό :)
"αχ τι με θύμισες"
Τι σου θύμισα; Παλιές καλές μέρες στη μαφία;
yeap...tote sto sikelia pou mazevame scalps alogon parea me ton nino poutso:}
ton kostantinou kai elenis me thimises...ksero ksero entelos akiros:}
1. "Mε το αστείο σου. Για πλάκα δεν το είπες;"
:)) Ναι ρε Annie... :P :))
2. Ποιο "nino poutso" ρε χαμένε;!;!; Άκου όνομα που βρήκε να πει!!! :/
Ναι ρε ο Nino Puzzo! Άθλια σειρά, προβλέψιμο επεισόδιο(να πω και την κακία μου)!
Ο ξεχασμένος ναυαγός επέστρεψε μετά από δεκαετίες :Ρ ;)
Αν και είναι υπέροχη ταινία με αδιαμφισβήτητη αξία, και έναν από τους καλύτερους Πατσίνους στη μεγάλη οθόνη, πιστεύω πως σε σύγκριση με άλλες πραγματικά μεγάλες ταινίες εκείνης της δεκαετίας χάνει λίγο, σαν να έχει γεράσει. Κάνε ας πούμε μια σύγκριση με τον ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΛΙΑ.
Συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιο του Τζακ για τη δεκαετία του '70. Θα προσέθετα και ότι τα '90s προσπάθησαν εν μέρει να συνεχίσουν την κληρονομιά τους πιο υπόγεια.
Ο Άλντο δεν έχει λόγια. Εδώ έχει βάλει στο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΙ ΕΛΕΝΗΣ 9/10. Άκου "γυαλισμένος ο ΝΟΝΟΣ"!!
Προς Annie:
Ποια σειρά;!;!;
Προς W:
Αφού με όλα όσα έχω πει συμφωνείς απόλυτα... γιατί λες μόνο για ένα;!;!; Για να μην πάρουν τα μυαλά μου αέρα λογικά ε;;; :P :) :/
Νομίζω 70 και '90 είναι και μένα οι αγαπημένες μου δεκαετίες! Και η τωρινή δεκαετία είναι πολύ καλή...
"Ποια σειρά;"
Κωσταντίνου κι Ελένης! Εκτός αν ρώτησες ειρωνικά οπότε άκυρο που απάντησα!
Χαλάω λίγο το κλίμα, αλλά για μένα το Σέρπικο δεν ανήκει σε καμία περίπτωση στις καλύτερες στιγμές του Lumet καθότι σχηματικό, αφόρητα μανιχαϊστικό και αφελές. Ο Pacino παραδίδει μια στέρεη ερμηνεία, δεδομένων των συνθηκών όμως, καθότι μιλάμε για έναν χαρακτήρα ηθικά σχηματικό. Η καλύτερη συνεργασία Lumet και Pacino βρίσκεται κατ'εμέ στο Dog Day Afternoon, ενώ αν έπρεπε να διαλέξω τις καλύτερες στιγμές του σκηνοθέτη, θα διάλεγα ένα εκ των Pawnbroker, Twelve Angry Men και το, παρεμφερές κατά κάποιο τρόπο με το Serpico, Prince of the City.
Καθόλου ειρωνικά... Δεν έχω μάθει απ'έξω τη μλκ "Κωσταντίνου κι Ελένης"!!! :P
Προς theachilles:
Συγγνώμη, αλλά τι θα πει "ηθικά σχηματικός" χαρακτήρας; Ρητορική ερώτηση... Επειδή ο Serpico είναι στην πραγματικότητα αδιάφθορος σημαίνει πως είναι ηθικά σχηματικός;!;!; Μιλάμε για υπαρκτό πρόσωπο σε πραγματικές καταστάσεις... Υπάρχουν και τέτοιου είδους άνθρωποι (ελάχιστοι βέβαια) που αποτελούν τις φωτεινές εξαιρέσεις του κανόνα... Είμαι σίγουρος πως και οι πρώην του συνάδελφοι τον έβλεπαν ως αφελή (επειδή δεν έπαιρνε το "μερίδιό" του)!!!
Ορθή η παρατήρηση ότι επρόκειτο για πραγματικό χαρακτήρα, ωστόσο αφενός η προσέγγισή του στην ταινία ήταν παρόμοια με ειδησεογραφικά πρωτοσέλιδα (σχηματική αντίθεση καλού με κακού(ς)), αφετέρου δεν με απασχολεί το αν μια ταινία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Είναι ένα ξεχωριστό (φιλμικό) κείμενο το οποίο αξιώνει πολύ σωστά να αντιμετωπίζεται ως αυτόνομο δημιούργημα και στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε μια εύκολη ηθική διάκριση ανάμεσα σε καλούς και κακούς, σε μια ταινία μάλιστα που στηρίζεται (έστω σε πρώτο επίπεδο) πάνω σε χαρακτήρες - ανθρώπους και όχι σε χαρακτήρες - σύμβολα
Ωπ που είχες χαθεί εσύ;
Έχεις ένα δίκιο δεν λέω αλλά νομίζω πως είχε το σκοπό της αυτή η απεικόνιση. Ο "κακός"(όχι για το θεατή φυσικά) ήταν ο Serpico που ήθελε να αλλάξει μία κατάσταση που ήταν δεδομένη και λογική. Υπήρχαν χαρακτήρες που ταλαντεύονταν απλά οι δύο πλευρές έπρεπε να είναι πολύ ξεκάθαρες μεταξύ τους ώστε να υπογραμμιστεί η διαφορετική τους φιλοσοφία.
Προς theachilles:
Δηλαδή αποκλείεις να ήταν όντως τόσο μεγάλη η ηθική αντίθεση του αληθινού Serpico με τους υπόλοιπους συναδέλφους του; Εγώ πιστεύω πως ήταν... Ο άνθρωπος πέρασε τα πάνδεινα (μέχρι και τη ζωή του ρίσκαρε) και οι σεναριογράφοι με τον σκηνοθέτη έκαναν πάρα πολύ καλά που δεν αμαύρωσαν την εικόνα του. Όφειλαν να σεβαστούν τον άνθρωπο Serpico και τον σεβάστηκαν. Μερικές φορές υπάρχει όντως τεράστια ηθική αντίθεση κι ας μοιάζει τελείως εξωπραγματική... Αν και για μένα δεν ήταν καθόλου εξωπραγματική από τη στιγμή που ήξερα πως πρόκειται για αληθινή ιστορία.
Δημοσίευση σχολίου