Η Νύχτα έπεσε στην Παραλιακή (34)

Και άλλο ένα νέο κεφάλαιο! Όπου η Άννα λεει την πιο γελοία ατάκα της ιστορίας και η Ζωή πουλάει την ευτυχία της για ένα δίσκο του Νίνο. :Ρ

---------------------------------------------------

Την ίδια εκείνη μέρα η Ζωή ήταν με το Νίνο στο κέντρο και καθώς ετοιμάζονταν είχαν κάνει την ατμόσφαιρα πιο κεφάτη. Φυσικά γιατί ο Γιόκο είχε πει στο Νίνο ότι θα του ετοίμαζε σύντομα το συμβόλαιο. Εφόσον ο Πης είχε εξασφαλιστεί δεν υπήρχε λόγος να περιμένει. Αν και ο Πης εξασφαλίστηκε με τον ιδρώτα της Ζωής στα D&G σεντόνια του… Ο Νίνο δε θα το μάθαινε ποτέ. Για προφανείς λόγους.
«Υπογράφουμε ψαρούκλες, τα μαλλιά μας γίναν μπούκλες!» τραγουδούσε η Ζωή.
Ο Νίνο έπαιζε περίτεχνα κομμάτια με το μπουζούκι. Το αποψινό πρόγραμμα θα ήταν σπέσιαλ! Η Στελίνα φαίνονταν ικανοποιημένη που οι υπάλληλοι της ήταν τόσο χαρούμενοι. Χωρίς να γνωρίζει το πόσο την είχε υπονομεύσει η Ζωή. Αν η Αρσινόη ήταν εκεί, κάτι θα υποψιάζονταν. Αλλά η Στελίνα ήταν τόσο υπεράνω που δεν την άγγιζαν οι μικροψυχίες.
«Πολύ χαίρομαι που σήμερα δείχνουν κεφάτοι.» εκμυστηρεύτηκε στην Άγια. Η οποία κοίταξε με μισό μάτι τη Ζωή, γιατί εξακολουθούσε να πιστεύει ότι ήθελε να της φάει το γκόμενο.
Η Αρσινόη πήγε στο διαμέρισμα του Τζιν, γιατί την είχε καλέσει να δουν μια ταινία. Αφού την είδαν τρώγοντας πίτσα, ο Τζιν θέλησε να κάνει ένα ντους. Άφησε λοιπόν την Αρσινόη να βλέπει τηλεόραση μόνη της και πήγε στο μπάνιο. Κόντευε 11.
Εκεί λοιπόν που η Αρσινόη καθόταν και έβλεπε μια σατυρική εκπομπή, το κινητό του Τζιν, που βρίσκονταν δίπλα της, χτύπησε. Η Αρσινόη κοίταξε ποιος καλούσε. Προς μεγάλη της έκπληξη είδε πως ήταν η Άννα. Το άφησε να χτυπήσει και μετά είδε πως καταγράφηκε ένα μήνυμα. Κλασική περίεργη, έβαλε να το ακούσει.
«ΕΛΑ ΤΖΙΝΑΚΟ. ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΑΝΝΟΥΛΙΝΙ! ΚΑΘΟΜΟΥΝ ΕΔΩ ΚΑΙ ΣΕ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΚΑΙ… ΑΧ ΑΝΑΣΤΑΤΩΘΗΚΑ! ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ ΠΩΣ ΘΕΣ ΠΟΛΥ ΝΑ ΜΕ ΞΑΝΑΔΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΒΟΥΜΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ. ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ! ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ ΠΑΙΔΑΡΕ!»
Η Αρσινόη έκλεισε το τηλέφωνο τρέμοντας. Η Άννα ήταν αυτή; Η γνωστή Άννα; Τι είχε συμβεί στ’ αλήθεια με το Τζιν; Του κάθισε εκείνο το βράδυ; Πίστευε ότι απλά θα κοιμόντουσαν και όχι… Και τώρα θα το επαναλάμβαναν; Αυτό σημαίνει ότι θα έπεσε το κάστρο; Ήταν επιπόλαιο; Κάτι μέσα της έλεγε πως όχι…
Μετά από μια στιγμή σιγής, κατά την οποία η Αρσινόη κοκκίνισε, σηκώθηκε απότομα και έτρεξε στο μπάνιο. Άνοιξε την πόρτα. Ο Τζιν ήταν ακόμα στο ντους. Μπήκε μέσα με τα ρούχα και τον κόλλησε στον τοίχο. Ύστερα χωρίς να τον αφήσει να μιλήσει τον φίλησε, κάνοντας τον να ρίξει το σαπούνι.
Ο Τζιν εκείνη τη στιγμή σκέφτηκε να ευχαριστήσει την Άννα, η οποία σίγουρα είπε ότι της είχε δείξει… Η Άννα χτύπαγε το κεφάλι της στον τοίχο.
Το επόμενο πρωί όλοι στην παραλιακή ξύπνησαν ικανοποιημένοι. Η Ζωή ετοίμασε το Νίνο που θα πήγαινε να κάνει τα συμβόλαια. Θα συζητούσε τους όρους, το μισθό, τα πάντα. Του σιδέρωσε το παλιό του το σακάκι το διπλοσταυροκούμπωτο και του έδωσε ένα μπρελόκ που έφερνε καλή τύχη.
«Άντε Ζωή! Και όταν γυρίσω θα σου φέρω ένα δώρο!» της είπε χαρωπά.
«Δεν είναι ανάγκη πασά μου! Γύρνα εσύ και θα σου κάνω δώρο εγώ…» είπε και κοκκίνισε.
Ο Νίνο έφυγε περιχαρής. Η Ζωή τον είδε να απομακρύνεται και έγειρε στην πόρτα. Για μια στιγμή ένιωσε τύψεις που του φόρεσε κέρατο αλλά όταν θυμήθηκε πως όλα ήταν για ανώτερο σκοπό, το ξέχασε. Θα πήγαινε στον Πη αργότερα να παραιτηθεί από τη δουλειά της ως καθαρίστρια και δεν θα τον είχε ανάγκη ποτέ πια.
Έτσι πίστευε δηλαδή, γιατί όταν μπήκε στο σπίτι του, εκείνος της άνοιξε με το μπουρνούζι. Το φριζαρισμένο του μαλλί ήταν πολύ φουντωμένο. Η Ζωή ανατρίχιασε.
«Τι θες; Δεν είναι η μέρα σου να καθαρίσεις!» της είπε.
«Το ξέρω. Και δεν θα είναι ποτέ πια! Παραιτούμαι! Καλή σου μέρα!» είπε η Ζωή και πήγε να φύγει.
Αλλά τότε ο Πης της έπιασε τον καρπό και την ακινητοποίησε. «Για μισό λεπτό. Τι σε κάνει να νομίζεις ότι μπορείς να φύγεις έτσι απλά;» τη ρώτησε.
«Το δικαίωμα μου ως εργαζόμενη να παραιτηθώ! Άσε με!» έκανε η Ζωή που πάσχιζε να ελευθερωθεί.
«Εργαζόμενη; Αγαπητή μου δεν είσαι εργαζόμενη. Είσαι σκλάβα μου!»
«Εεεε; Από πού κι ως πού; Τρελάθηκες;»
«Καθόλου. Εκτός και θες να μάθει ο αρραβωνιαστικός σου γιατί υπέγραψε τόσο γρήγορα συμβόλαιο!»
Η Ζωή έπαψε να αντιστέκεται. Ο Νίνο δεν έπρεπε ποτέ να μάθει. Αναστέναξε. Άτιμη η ώρα και η στιγμή που δέχτηκε να κάτσει στον Πη. Λες και δεν ήξερε τι σόι εργοδότης ήταν. Από αυτούς που προσλαμβάνουν νέες και ωραίες υπάρξεις σαν του λόγου της για να τις εκμεταλλευτούν μετά σεξουαλικά.
«Πολύ ωραία. Τώρα έλα μέσα να μου κάνεις μασάζ. Και μετά θα κάτσεις να σε…»
Η Ζωή αναστέναξε. Τι άλλη επιλογή είχε; Αφού κυλίστηκε μια φορά στο βούρκο της ακολασίας θα κυλιόταν κι άλλη. Τουλάχιστον ο Πης ήταν και όμορφος. Φανταστείτε να ήταν κανένας άσχημος γέρος!