Η νύχτα έπεσε στην Παραλιακή (29)

Και ερχόμαστε στο climax της υπόθεσης! Είναι το αγαπημένο μου κεφάλαιο! Και το πιο παλαβό!

--------------------------------------------------------------

Η Στελίνα κάθονταν απέναντι από το Χελώνα στο ρομαντικό τραπέζι και ένιωθε απίστευτα άβολα. Από τότε που είχαν χωρίσει είχε ξεμπερδέψει μια και καλή με αυτά που τρέλαιναν τις περισσότερες γυναίκες. Στο μυαλό της επεξεργάζονταν τους τρόπους με τους οποίους θα τιμωρούσε την Αρσινόη για αυτό που έκανε. Ήταν τόσο ντροπιαστικό!
Ο Χελώνας από την πλευρά του ήταν και αυτός μέσα στην ένταση. Δεν είχε ιδέα πότε η υπαρχηγός της Στελίνας τα έστησε όλα αυτά, αν και πίστευε ότι είχε βάλει το χεράκι του και ο εκτελεστής του. Μετά από μια μακρά περίοδο σιγής μίλησε πρώτος.
«… Αφού ήρθαν έτσι τα πράγματα… ας φάμε.»
Η Στελίνα απλά ένευσε συγκαταβατικά. Έτσι όπως καταντήσανε… Έτεινε το ποτήρι της στον Χελώνα και αυτός της το γέμισε με κόκκινο κρασί. Παρατήρησε ότι ήταν η ίδια μάρκα που συνήθιζαν να πίνουν με το Χελώνα όταν ήταν μαζί. Πού το ήξερε η Αρσινόη; Εκτός και αν… ΘΑ ΤΗ ΣΚΟΤΩΝΕ ΣΙΓΟΥΡΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ!
Παραδόξως όμως άρχισε να ξεχνάει το θυμό της μετά από 2-3 ποτήρια. Και το φαγητό ήταν εξαίσιο. Άρχισε να μην την ενοχλεί που απέναντι της κάθονταν ο Νο1 εχθρός και παλιά πληγή της. Μάλιστα η κουβέντα τους γύρισε σε μια φάση στα παλιά.
«Αυτά τα κοχύλια μοιάζουν με εκείνα που μαζεύαμε όταν πηγαίναμε σε εκείνη την παραλία.» είπε ο Χελώνας παίρνοντας ένα στο χέρι του.
«Όντως. Τότε που παίρναμε και το σκύλο σου, τη Ραν μαζί. Αλήθεια τι κάνει;» ρώτησε η Στελίνα πίνοντας μια γουλιά από το 4ο ποτήρι της.
«Καλά είναι αν και είναι πολύ γρια πια. Εσύ έχεις κατοικίδιο;»
«Ναι!» απάντησε αυθόρμητα η Στελίνα αλλά σταμάτησε και έκανε μια γκριμάτσα. Δεν ήξερε κατά πόσον ένας μαντράχαλος θεωρούνταν κατοικίδιο. Άλλαξε το θέμα.
«Πώς πάει με τη Μέισα;»
Ο Χελώνας ξάπλωσε πίσω στην καρέκλα του.
«Καλά. Όχι τίποτα ιδιαίτερο. Τελευταία έχουμε και οι δύο πολύ δουλειά και έχουμε ψυχρανθεί κάπως.»
«Αυτό δεν είναι σωστό. Τόσο γοητευτικοί και οι δύο και να πηγαίνετε στράφι…»
«Ώστε με βρίσκεις ακόμα γοητευτικό;»
Η Στελίνα άφησε το ποτήρι της και τον κοίταξε στα μάτια. Χαμογέλασε.
«Αγαπητέ Κάζουγια ποτέ δεν έπαψες να είσαι γοητευτικός. Αν και αυτό που είχαμε τελείωσε άδοξα η γνώμη μου για εσένα δεν άλλαξε και πολύ…»
«Αλήθεια; … Ενδιαφέρον…»
Και συνέχισαν να τρώνε και να πίνουν. Καθώς η νύχτα προχωρούσε βρήκαν τους εαυτούς τους σε μια κατάσταση μεγάλης ευθυμίας. Ίσως ήταν το κρασί, ίσως η όλη ατμόσφαιρα αλλά το μίσος μεταξύ τους φάνηκε να είχε ξεχαστεί εντελώς! Τώρα γελούσαν και οι δύο και αισθάνονταν κάπως αναμμένοι.
«… Κάνει πολύ ζέστη δε βρίσκεις;» είπε ο Χελώνας λύνοντας τη γραβάτα του και ξεκουμπώνοντας το πουκάμισο του.
«Κάζου κάνεις επικίνδυνες κινήσεις!» χαχάνισε η Στελίνα. «Αλλά ναι κάνει πολύ ζέστη ξαφνικά!»
Ο Χελώνας συνέχισε το στριπτίζ μέχρι που έμεινε εντελώς τόπλες. Η Στελίνα έμεινε να τον κοιτάζει για λίγο και μετά σηκώθηκε από το τραπέζι απότομα.
«Πάω να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπο μου. Και να δω αν ήρθε ο σοφέρ!» είπε αφηρημένα.
Καθώς όμως πέρναγε δίπλα από το Χελώνα εκείνος της άρπαξε το χέρι και την έκανε να σταματήσει. Της το φίλησε απαλά.
«Αγαπητή Στελίνα, πολύ αμφιβάλλω ότι ο σοφέρ θα έρθει απόψε. Η υπαρχηγός σου έβαλε σε εφαρμογή ένα αρκετά ύπουλο σχέδιο. Γιατί δεν το απολαμβάνεις;» είπε.
«Πώς ακριβώς;» έκανε η Στελίνα ανασηκώνοντας τα φρύδια της.
«Ενθυμούμενοι τα παλιά. Και δεν εννοώ να μιλήσουμε για τις αναμνήσεις μας…»
Η Στελίνα ίσιωσε το κορμί της και άρχισε να σκέφτεται. Ο Χελώνας της ζητούσε να κάνουν «αυτό»; Δεν είχε νόημα να το αρνηθεί. Και εκείνη είχε τη διάθεση οπότε…
«Εντάξει αλλά όχι εδώ…»
«Έχω το κατάλληλο μέρος.» είπε και, μαζεύοντας τα ρούχα του για να μη μένουν πεταμένα, πήρε τη Στελίνα από το χέρι και κατευθύνθηκαν στα παρασκήνια. Πριν μπουν εκεί βέβαια φρόντισε να κατεβάσει το τραπέζι από την καταπακτή. Ποτέ δεν ήξερες…
Πήγαν και στάθηκαν μπροστά από το δωμάτιο που φύλαγαν τα πανέρια με τα λουλούδια. Παλιά μια μάγισσα-μάντισσα-χαρτορίχτρα είχε πει ότι το μέρος αυτό είχε το καλύτερο ερωτικό φενγκ σούι και από τότε είχε γίνει διάσημο ανάμεσα στους εργαζόμενους.
Έκανε να ανοίξει την πόρτα αλλά ήταν κλειδωμένη.
«Μισό λεπτό να φέρω το κλειδί.» είπε και έκανε μεταβολή.
Μέσα από το δωμάτιο η Αρσινόη πετάχτηκε αναμαλλιασμένη.
«Θεέ μου! Κιόλας; Και γιατί εδώ;» ψιθύρισε τρομοκρατημένη. Ο Κόκι από δίπλα της αναστέναξε.
«Η φήμη του δωματίου…»
«Και τι κάνουμε τώρα; Αν το αφεντικό με βρει τώρα θα με αποκεφαλίσει! Αυτά τα πανέρια πόσο μας καλύπτουν; Πρέπει να ντυθούμε…» είπε πανικόβλητη.
«Έννοια σου έχω το κλειδί. Είμαστε ασφαλείς.»
«Και δεν το έλεγες νωρίτερα; Οκ! Μια χαρά! Πίσω στη δουλειά μας!»
Ο Χελώνας όντως δε βρήκε το κλειδί και πρότεινε στη Στελίνα να πάνε στο γραφείο του. Εκεί θα ήταν και πιο άνετα. Μετά από λίγο η Αρσινόη και ο Κόκι μεταφέρθηκαν στο καμαρίνι της Μέισα για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Και πολύ καλά έκαναν γιατί…
Εκείνη τη στιγμή η πίσω πόρτα του κέντρου άνοιξε και μπήκε ο Τζιν με μια ξανθιά γκόμενα η οποία τον φώναζε Τζινουλίνι.
«Και που θα μες πας Τζινουλίνι μου;»
«Ξέρεις το δωμάτιο με τα πανέρια; Έχει το καλύτερο ερωτικό φενγκ σούι της Παραλιακής.»
Και την οδήγησε στο δωμάτιο με τα πανέρια. Κέντρο των οργίων τι τα θες… Η Αρσινόη πάντως που είχε Τζιν-ραντάρ τον κατάλαβε αμέσως. Αλλά το αγνόησε προς το παρόν.
Μετά από λίγο να σου άνοιξε πάλι η πίσω πόρτα και ποιος μπήκε; Η Άννα με το Θωμά! Χασκογελούσαν σα βλαμμένα. Ο Θωμάς την τραβούσε από το χέρι και εκείνη τάχα δεν ήθελε.
«Και που θα πάμε;» τον ρωτούσε.
«Ξέρεις το δωμάτιο με τα πανέρια είναι…»
Η Άννα μούτρωσε.
«Όχι εκεί! Συνέχεια εκεί είμαι! Θα ξενερώσω! Κάπου αλλού!»
Ο Θωμάς έμεινε για λίγο σκεπτικός. Μετά την πήγε από τα καμαρίνια. Της Μέισα ήταν κλειδωμένο οπότε συμβιβάστηκε με αυτό του Τάκη. Φυσικά η Αρσινόη από δίπλα τους κατάλαβε και είπε στον Κόκι πως τώρα ήταν που θα διασκέδαζαν περισσότερο. Έστησαν αυτί καθώς ντύνονταν να βγουν έξω.
«Και τώρα τι;» έκανε ντροπαλά η Άννα καθισμένη στον καναπέ του Τάκη.
«Εμ… Μπορούμε να συζητήσουμε…» είπε ο Θωμάς.
Η ιδέα του Θωμά για τα προκαταρκτικά ήταν κάπως… περίεργη. Αυτό έδωσε χρόνο στην Αρσινόη να καταστρώσει ένα σχέδιο στα γρήγορα.
Και καθώς όλα αυτά συνέβαιναν στα παρασκήνια, η κεντρική πόρτα του μαγαζιού άνοιξε και μπήκε ο Τζούνο μαζί με άλλα δύο άτομα, που δεν ήταν όποιοι κι όποιοι. Ήταν οι διάσημοι Κογιασίγκε. Κατά κόσμον Σιγκεάκης Κάτος και τον Κειιτσίρος Κογιάμας . Οι δυο γνωστοί παρουσιαστές της κουτσομπολίστικης λάιφσταϊλ εκπομπής «Θα γίνει των Κογιασίγκε».
«Ναι αυτό είναι το ΙΒ. Πότε θα κάνετε το ρεπορτάζ;» είπε ο Τζούνο.
«Εξαρτάται από το κανάλι. Μπορεί σε μια εβδομάδα, μπορεί σε ένα μήνα.» είπε ο Σίγκες κοιτάζοντας τριγύρω.
«Πάντως είναι μεγάλο. Θέλω να δω όλα τα ενδιαφέροντα μέρη!» είπε ο Κειιτσίρος.
«Έννοια σου φίλε μου! Από το καμαρίνι της Μέισα μέχρι το δωμάτιο με τα πανέρια θα δείτε!» είπε ο Τζούνο με αυτοπεποίθηση.
Πίσω στα παρασκήνια… Η Αρσινόη με τον Κόκι βγήκαν έξω. Στάθηκαν μπροστά από την πόρτα στο καμαρίνι του Τάκη και χτύπησαν. Η Άννα και ο Θωμάς τρομοκρατήθηκαν. Πάνω που της είχε πιάσει το χέρι ρε γαμώτο!
Ο Θωμάς άνοιξε και είδε τον Κόκι να στέκεται απ΄ έξω με ένα πλατύ σατανικό χαμόγελο. Πισωπάτησε και ο Κόκι μπήκε μέσα με τα χέρια στις τσέπες.
«Τι έγινε Θωμά; Λείπει το αφεντικό και το γλεντάμε;» είπε με πολύ μάγκικο ύφος.
Ο Θωμάς ένιωσε να τον λούζει κρύος ιδρώτας. Ο εκτελεστής των ΚΑΤ-ΤΟΥΝ τον τρόμαζε περισσότερο και από τον ίδιο το Χελώνα. Η Άννα είχε μείνει στον καναπέ με το στόμα ανοιχτό και δεν κατάλαβε πότε ένα χέρι την άρπαξε από το μπράτσο και την τράβηξε έξω.
«ΕΣΥΥΥΥ;;;;;;;;;;;;;;;» αναφώνησε μόλις είδε την Αρσινόη να στέκεται μπροστά της και να την χαιρετά χαρωπά.
«Αννούλα γειά! Και συ εδώ; Τι κάνεις;»
«Τίποτα χάρη σε εσένα…»
«Σου έχω κάτι να κάνεις! Έλα!» είπε και την άρπαξε από το χέρι και την έσυρε μέχρι το δωμάτιο με τα πανέρια. Ο Κόκι από πίσω κλείδωσε τον Θωμά στο καμαρίνι υπό την απειλή όπλου και πήγε να δει που είχε πάει ο Χελώνας με τη Στελίνα.
Η Αρσινόη άνοιξε την πόρτα του δωματίου και έπεσε πάνω στο Τζιν και την γκόμενα του σε μια από τις δημοφιλέστερες στάσεις του Κάμα Σούτρα. Ο Τζιν μόλις την είδε έγινε κατακόκκινος και κόντεψε να λιποθυμήσει από το σοκ. Η γκόμενα άρχισε να τσιρίζει.
«Καλησπέρα! Ήρθα για μια αλλαγή!» είπε χαρωπά η Αρσινόη. «Μπάρπι ντύσου!»
Η ξανθιά γκρίνιαξε αλλά ντύθηκε γιατί η Αρσινόη έβγαλε το όπλο της. Ο Τζιν δεν μπορούσε να κινηθεί καθόλου. Όταν βρήκε και τις γόβες της, η Αρσινόη την άρπαξε και την πέταξε εκτός δωματίου για φέρει στη θέση της … την ανυποψίαστη Άννα φυσικά!
«Τώρα σου έφερα τη σωστή! Άντε και με τις ευχές μου!» είπε και κλείδωσε την πόρτα πίσω της.
Έμεινε στο διάδρομο με την τρομοκρατημένη ξανθιά. Την κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω.
«Εσένα να σε πασάρω στον πορτιέρη τώρα ή να τον λυπηθώ;» έκανε.
Εκείνη τη στιγμή ήρθε ο Κόκι τρέχοντας.
«Αλοίμονο δεν μπορείς να μαντέψεις ποιοι είναι στο κέντρο!» είπε.
«Ποιοι;»
«Οι Κογιασίγκε!»
«Πλάκα κάνεις!» είπε η Αρσινόη έκπληκτη.
«Καμία! Και έρχονται κατά εδώ!»
Κλασικοί φαν της εκπομπής τους και οι δύο άρχισαν να φτιάχνονται για να κάνουν καλή εντύπωση. Η ξανθιά είχε κολλήσει στον τοίχο και εξακολουθούσε να τρέμει. Μετά από λίγο όντως οι Κογιασίγκε ήρθαν στα παρασκήνια. Ο Τζούνο δεν περίμενε να δει τον Κόκι με την Αρσινόη εκεί και έμεινε λίγο σέκος.
Η Αρσινόη καθώς χαιρετούσε ενθουσιασμένη τους παρουσιαστές σκέφτηκε κάτι πολύ καλό.
«Σε ένδειξη καλής θελήσεως μπορείτε να πάρετε μαζί σας αυτή την εχμ… εξαίρετη κοπέλα.» είπε και έδειξε τη γκόμενα.
«Μισό μισό… Εννοείς πως μας πασάρεις γκόμενα;»
«Ναι κατά μια έννοια! Δεν έχει ενδοιασμούς! Έτσι;» είπε στραβωκοιτώντας την ξανθιά που ξεροκατάπιε και έγνεψε καταφατικά. «Έλα σου φέξε! Με διάσημους σε στέλνω!» συνέχισε.
Οι Κογιασίγκε έπιασαν τη γκόμενα και από τις δύο πλευρές.
«Μούρα μούρα!» είπε ο Σίγκες.
«Δε λες τίποτα! Πάμε στο βανάκι μας;» συμπλήρωσε ο Κειιτσίρος.
Και αγνοώντας παντελώς τον Τζούνο που προσπάθησε να τους σταματήσει, έφυγαν αγκαζέ με τη γκόμενα, η οποία ένιωσε τεράστια ανακούφιση και που άφηνε πίσω της το τρελοκομείο και που θα πήδαγε διάσημους.
Ο Κόκι και η Αρσινόη έσκασαν στα γέλια. Ο Τζούνο έσκασε από το κακό του.
«Πω πω νταβατζής έπρεπε να γίνεις!» της έλεγε ο Κόκι.
«Ναι όντως! Μπορώ να το κάνω σα χόμπι!»
Και συνέχισαν να γελάνε. Όταν συνήλθαν πήραν το Τζούνο και πήγαν να τα πιούνε στο μπαρ. Ξέχασαν εντελώς τον κλειδωμένο Θωμά ο οποίος αποκοιμήθηκε στον καναπέ.
Η Άννα στο μεταξύ βρίσκονταν στη χειρότερη κατάσταση που θα μπορούσε να βρεθεί. Ήταν μόνη, με ένα γυμνό Τζιν στο δωμάτιο που μισούσε περισσότερο γιατί εκεί ξημεροβραδιάζονταν. Ευτυχώς για εκείνη ο Τζιν είχε πετρώσει από το σοκ. Η Άννα άρπαξε το πουκάμισο του και του το πέταξε πάνω στον μικρό Τζιν για να μην τον βλέπει. Ο Τζιν εξακολουθούσε να μην αντιδρά.
«Καλά για μένα ήταν σοκ. Για σένα όμως;» είπε καθώς κάθονταν δίπλα του, μην έχοντας τι να κάνει και αφού κατάλαβε ότι δεν θα την πείραζε.
«….»
Και τότε η Άννα κατάλαβε. Τελικά μπορεί να είχε περισσότερα κοινά με το Τζιν απ’ ότι νόμιζε.
«Ώστε την αγαπάς; Μπράβο γούστα! Πώς την αντέχεις;»
Ο Τζιν την κοίταξε. Κοκκίνισε και άρχισε να ντύνεται σιωπηλά. Η Άννα γέλασε. Παραδόξως σε αυτή την κατάσταση άρχισε να νιώθει πιο ασφαλής από ποτέ. Τον χτύπησε φιλικά στον ώμο.
«Αφού τη θες τόσο πολύ γιατί δεν κάνεις κάτι; Και γιατί κυνηγάς έμενα και όλες αυτές τις τσούλες;» ρώτησε.
Ο Τζιν αναστέναξε. «Δεν μπορώ να της πάω κόντρα. Και έτσι βγάζω την ένταση μου…»
«Περίεργο τρόπο έχεις να βγάζεις την ένταση σου! Άλλοι παίζουν βίντεο γκέημ.» είπε η Άννα και γέλασε περισσότερο.
«Δεν το χω δοκιμάσει.» είπε ο Τζιν.
«Θα έπρεπε!.... Τελικά δεν είσαι κακό παιδί!» είπε η Άννα.
Στο μεταξύ η πόρτα του γραφείου του Χελώνα άνοιξε και μια άκρως ικανοποιημένη Στελίνα με έναν άκρως χαρούμενο Χελώνα βγήκαν στο κέντρο. Ο Τζούνο, η Αρσινόη και ο Κόκι που κάθονταν στο μπαρ γύρισαν ταυτόχρονα και τους είδαν. Η Στελίνα έμεινε στήλη άλατος.
«Αφεντικό! Θες μια τεκίλα; Να ξεσκάσεις λίγο μετά το σεξ!» είπε η Αρσινόη με ένα πλατύ χαμόγελο.
Η Στελίνα κόντευε να εκραγεί. Ο Χελώνας από δίπλα ήταν πιο ψύχραιμος αλλά και αυτός θυμωμένος. Ο Τζούνο τους κοιτούσε περίεργος, μην καταλαβαίνοντας τη συμβαίνει. Ο Κόκι, τότε χαμογελώντας είπε: «Εμ! Είναι αργά. Ας την κάνουμε σιγά σιγά!» και βούτηξε την Αρσινόη από το χέρι και έφυγαν τρέχοντας.
«Αλίμονο της όταν έρθει στο κέντρο αύριο! Δε θα τη γλιτώσει!» φώναξε νευριασμένη η Στελίνα.
«Άστο καλύτερα Στελίνα. Που θα ξαναβρείς άξιο εκτελεστή μετά; Είναι μετρημένοι στα δάχτυλα.» είπε ο Χελώνας.
«Έχω πολλούς τρόπους να τη βασανίσω. Δεν θα τη σκοτώσω κιόλας.» είπε η Στελίνα και έριξε ένα θανατηφόρο βλέμμα στο Τζούνο, που έπεσε από την καρέκλα του, πριν φύγει και αυτός τρέχοντας.
Μετά από λίγο έφυγαν και τα αφεντικά. Οπότε οι υπόλοιποι ήρωες ξέμειναν κλειδωμένοι στο κέντρο. Και καλά ο Θωμάς που ροχάλιζε στο καμαρίνι του Τάκη. Η Άννα και ο Τζιν;
Είχαν πιάσει την κουβέντα για τα καλά. Ο Τζιν της έλεγε για το πως μεγάλωσε μαζί με την Αρσινόη and all that jazz και η Άννα του έλεγε για το ειδύλλιο της με το Θωμά.
«Αλλά ο Θωμάς είναι πολύ φοβητσιάρης.» έλεγε.
«Γι αυτό είναι ένας απλός πορτιέρης ακόμα. Δεν μπορεί να αναλάβει πρωτοβουλίες.» της είπε ο Τζιν.
«Ενώ εσύ;»
«Και βέβαια μπορώ. Με εξαίρεση την Αρσινόη…» είπε και λούφαξε.
Ξαφνικά η Άννα τον έβρισκε πολύ χαριτωμένο. Και το πολύ χαριτωμένο την τραβούσε περιέργως περισσότερο απ’ ότι περίμενε. Σε μια φάση ο Τζιν φταρνίστηκε. Και η Άννα άναψε.
«Δεν περίμενα να το πω αυτό ποτέ… αλλά είσαι πολύ χαριτωμένος!» του είπε.
«Βρίσκεις; Δεν χρειάζεται να με παρηγορείς ξέρεις…»
Η Άννα τότε έκανε μια εντελώς απρόσμενη κίνηση. Του χάιδεψε το μάγουλο.
«Δε σε παρηγορώ. Αλήθεια λέω… Είσαι πολύ καλός. Πρέπει να σταματήσεις να δείχνεις τόσο επιπόλαιος.»
Ο Τζιν δε μίλησε. Απλά πλησίασε την Άννα και της χάιδεψε τα μαλλιά. Στη συνέχεια έσκυψε αργά και τη φίλησε απαλά στα χείλη. Η Άννα δεν αποτραβήχτηκε και ανταπέδωσε. Ο Τζιν αναθάρρεψε και τη φίλησε πιο άγρια. Η Άννα έπεσε προς τα πίσω. Δεν το είχε ξανακάνει αυτό ποτέ στη ζωή της αλλά για κάποιο λόγο εκείνη τη νύχτα δεν είχε ενδοιασμούς…