Η νύχτα έπεσε στην παραλιακή (26)

Επόμενο κεφάλαιο και κάπως μεταβατικό...

--------------------------------------------------

Η Αρσινόη άρχισε να βάζει σε εφαρμογή το σχέδιο: Κάνουμε τον Χελώνα και τη Στελίνα να τα ξαναβρούν. Σε αυτό χρειάζονταν και τη βοήθεια του Τζιν και ας την είχε απογοητεύσει η ανικανότητα του να βρει στοιχεία από την πλευρά του Χελώνα. Τουλάχιστον οι κασέτες ήταν αρκετές.
«Θα φροντίσεις να αδειάσει το κέντρο από υπαλλήλους όταν θα έρθει το αφεντικό. Καλύτερα να είναι Κυριακή απόγευμα. Το πρόσχημα είναι…» άρχισε να λέει.
« Ξέρω ξέρω! Συνάντηση για χάραξη κοινής στρατηγικής.» συμπλήρωσε ο Τζιν που κάθονταν στον καναπέ του σπιτιού του μασουλώντας ένα σάντουιτς.
«Τζιμάνι είσαι! Θα μιλήσω στο αφεντικό σήμερα κιόλας να κανονιστεί. Τα υπόλοιπα θα τα αφήσεις σε εμένα και τον Κόκι.»
Ο Τζιν της γύρισε την πλάτη και συνέχισε να μασουλάει τσαντισμένος. Στην τελική άλλος θα έπαιρνε τη δόξα για τη σκληρή δουλειά του και η Αρσινόη δεν θα τον αντάμειβε καθόλου. Εκείνη τον αγνόησε και πήρε ένα σάντουιτς από την πιατέλα στο τραπέζι της κουζίνας για να φάει.
Η Ζωή καθάριζε την αποθήκη του Πη. Μες τη σκόνη και το κακό καταριόταν τη ζωή της, τον Πη, τα αφεντικά της και τους άθλιους τους Β6 που είχαν χαθεί από προσώπου γης και δεν εμφανίζονταν.
«Επαναστάτες του κ*λου! Μια στραβή έγινε και εξαφανίστηκαν! Και με άφησαν εδώ να πλένω σε ξένα σπίτια αντί να καταστρέφω το κατεστημένο! Αλλά θα σας δείξω εγώ! Θα δείτε τι θα πάθετε!»
Και έπιασε να τρίβει με μανία ένα παλιό αμπαζούρ. Μια γνώριμη φωνή την έκανε να αναπηδήσει.
«Σε ποιον μιλάς καθαρίστρια; Τρελάθηκες και ακούς φωνές;»
Ο Πης στέκονταν πίσω της έχοντας κλείσει την πόρτα της αποθήκης. Η Ζωή πισωπάτησε και ετοίμασε το πατσαβούρι της για άμυνα. Εκεί που ήταν έτοιμη να του επιτεθεί ο Πης, με μια γρήγορη κίνηση, της το άρπαξε και την κόλλησε στον τοίχο. Μάταια προσπάθησε η κακόμοιρη να ελευθερωθεί. Ο Πης ήταν τούμπανο και πολύ δυνατός.
«Τι θα μου κάνεις;» έκανε η Ζωή έντρομη.
«Γιατί πρέπει να σου κάνω κάτι; Μου αρέσει απλά να σε βλέπω να υποφέρεις!» είπε ο Πης και άρπαξε μια τούφα από τα μαλλιά της και τη μύρισε, κάτι που έκανε τη Ζωή να ανατριχιάσει.
Αφού σιγουρεύτηκε ότι η Ζωή ήταν εντελώς ανήμπορη την παράτησε και έφυγε λέγοντας: «Μην ξεχάσεις να καθαρίσεις τις γωνίες!»
Η Ζωή έμεινε κάμποση ώρα στον τοίχο ζαλισμένη. Πού ήταν ο Νίνο όταν τον χρειάζονταν; Ο σιχαμένος ο Πης το είχε βάλει σκοπό να την τρελάνει. Και ανάθεμα τον μερικά από αυτά που έκανε μπορεί και να της άρεσαν…
Ο Νίνο μιας και τον αναφέραμε συνάντησε μαζί με τον φίλο του, τον Σουμπαρού, τον προέδρο της δισκογραφικής Oppai Records, το Γιόκο. Μετά από συστάσεις ο Γιόκο δέχτηκε να τον ακούσει για να δει αν είχε όντως ταλέντο. Ο Νίνο ανταποκρίθηκε παίζοντας το Ουράνιο Τόξο του. Τότε ξαφνικά ο Γιόκο πετάχτηκε από τη θέση του.
«Νόμιζα ότι ήταν απλή συνωνυμία αλλά… μήπως κατά τύχη πριν από 8 χρόνια δούλευες σε ένα εστιατόριο που λέγονταν Πατερούλης ως μάγειρας;» τον ρώτησε.
«Ναι. Πώς το ξέρετε;» έκανε ο Νίνο ξαφνιασμένος.
«Δούλευα και γω εκεί ως βοηθός! Δε με θυμάσαι μάλλον γιατί τότε πέρναγα φάση ξυρισμένου κεφαλιού και ήμουν εντελώς χαζός! Αλλά δούλευα και γω εκεί!» έκανε ο Γιόκο ενθουσιασμένος. «Αν και ήταν μόνο για 3 μήνες!»
«Απίστευτο! Και πως τα καταφέρατε να φτιάξετε αυτόν τον δισκογραφικό κολοσσό;» ρώτησε ο Νίνο.
«Ε… με βοήθησε και η τύχη. Πέθανε ένας πλούσιος θείος και τον κληρονόμησα. Επίσης έχω μάτι για τα ταλέντα. Αλλιώς θα την είχα φαληρίσει την επιχείρηση!» είπε ο Γιόκο γελώντας. «Πάντως όντως έχεις ταλέντο και απορώ πως δεν σε είχαν ανακαλύψει ακόμα!»
«Αλήθεια;» έκανε ο Νίνο με ματάκια κουταβιού.
«Ναι! Θέλω να υπογράψουμε συμβόλαιο να σου βγάλω δίσκο. Αν και όχι αμέσως τώρα γιατί έχω μια μάχη να δώσω για να εξασφαλίσω έναν άλλο καλλιτέχνη αλλά… όταν το σιγουρέψω το συμβόλαιο σου θα είναι το επόμενο που θα υπογραφεί. Μαζί με του Σουμπαρού και της μπάντας του!»
Ο Νίνο και ο Σουμπαρού κοιτάχτηκαν και με το ζόρι κρατήθηκαν να μη χοροπηδήσουν από τη χαρά τους. Ήταν σαν να μπαίνει η άνοιξη, ήταν ουρανού κατάνυξη! Όταν ο Γιόκο τους άφησε άρχισαν να χορεύουν και να τραγουδάνε με έξαψη.
«Η Ζωή πρέπει να το μάθει οπωσδήποτε! Πολύ την ταλαιπώρησα και αυτήν!» σκέφτηκε ο Νίνο.
Ήταν σίγουρος ότι πλέον το μέλλον τους θα ήταν λαμπρό. Το πρώτο πράγμα που σκόπευε να κάνει ούτως ή άλλως όταν θα έβγαζε αρκετά λεφτά ήταν να τη στεφανωθεί.