Η νύχτα έπεσε στην Παραλιακή (28)

Αυτό το κεφάλαιο είναι prequel του μεγαλύτερου, παλαβότερου και προσωπικά αγαπημένου μου κεφαλαίου! Απολαύστε!

------------------------------------------------------------------

Η Κυριακή έφτασε πιο γρήγορα απ’ ότι περίμενε η Αρσινόη. Τα κέντρα είχαν ρεπό και η Στελίνα θα έκανε την καρδιά της πέτρα να πατήσει στο ΙΒ και να μιλήσει με το Χελώνα. Φυσικά έτσι θα έβαζε η υπαρχηγός της το σχέδιο της σε εφαρμογή.
Η Στελίνα μπήκε στο άδειο κέντρο απρόθυμα. Αν και είχαν περάσει αρκετά χρόνια τίποτα δεν φαίνονταν να είχε αλλάξει. Η Αρσινόη από πίσω της τη συνόδεψε σιωπηλά έξω από το γραφείο του Χελώνα. Όταν σιγουρεύτηκε ότι είχε μπει μέσα και είχε κλείσει την πόρτα, με ελαφριά βήματα μπήκε στην κουζίνα. Εκεί την περίμενε ο Κόκι.
«Όλα εντάξει. Τώρα είναι μόνοι στο γραφείο. Εσύ τα μάζεψες όλα;» τον ρώτησε.
«Πήγα το πρωί στο σούπερ μάρκετ.» τη διαβεβαίωσε ο Κόκι.
«Τέλεια! Πάω να φτιάξω το ντεκόρ. Θύμησε μου που είναι το κουμπί που ανυψώνει την καταπακτή;»
«Πίσω από την ορχήστρα.»
«Οκ πάω! Μακάρι να πετύχει!» είπε η Αρσινόη και βγήκε φουριόζα να πάει στην πίστα.
Ο Κόκι πίσω στην κουζίνα σήκωσε τα μανίκια του, άφησε το όπλο του στην άκρη και άνοιξε τον Τσελεμεντέ.
«Χμ… Ροζ μπηφ με πατάτες ογκρατέν; Μήπως τους πέσει βαρύ; Φουά γκρα; Μπα…» άρχισε να μονολογεί καθώς ξεφύλλιζε τις σελίδες.
Η Στελίνα και ο Χελώνας στο γραφείο συνομιλούσαν μέσα σε σοβαρό κλίμα. Βέβαια υπήρχε μια κάποια ένταση στον αέρα. Οι παλιές αγάπες δεν ξεχνιούνται εύκολα. Η συζήτηση επικεντρώθηκε σε θέματα που αφορούσαν την περιοχή των συμμοριών και τα κέντρα. Φυσικά η συζήτηση πήγε και στους Β6 και στο γιατί είχαν χαθεί.
«Μάλλον ετοιμάζουν προσεκτικά την επόμενη κίνηση τους» είπε ο Χελώνας σκεπτικός.
«Εφόσον απέτυχαν να βγάλουν από τη μέση τους εκτελεστές μας…» έκανε η Στελίνα που τον κάρφωνε συνεχώς.
«Πέτυχαν ακριβώς το αντίθετο…»
«Δυστυχώς…»
Η συζήτηση συνεχίστηκε έτσι για καμιά δυό ώρες. Όταν θεώρησαν ότι δεν είχαν κάτι περεταίρω να σχολιάσουν σηκώθηκαν να βγουν έξω. Παραδόξως η Αρσινόη φαίνονταν ότι είχε κάτσει και τους περίμενε. Μόλις τους είδε πήρε τηλέφωνο τάχα μου το σωφέρ να έρθει να τους μαζέψει.
Καθώς βγήκαν έξω με το Χελώνα που τις συνόδευε, ακούστηκε ένας εκκωφαντικός θόρυβος και άρχισε να βρέχει καρεκλοπόδαρα. Η Στελίνα και ο Χελώνας ξαφνιάστηκαν. Η Αρσινόη τους έσπρωξε μέσα.
«Λοιπόν ο σοφέρ θα αργήσει κάπως. Δεν κάθεστε εδώ να δειπνήσετε;» είπε χαρωπά.
«Από πού κι ως που;» έκανε παραξενεμένη η Στελίνα.
«Αφού δεν σας χαλάει!» συνέχισε ακάθεκτη η Αρσινόη.
«Δεν είναι κανείς στο κέντρο! Δεν υπάρχει φαγητό.» είπε ο Χελώνας.
«Α ναι; Και αυτό τι είναι;» είπε η Αρσινόη και έδειξε στην πίστα.
Η πίστα ήταν άδεια. Η Στελίνα με το Χελώνα κοίταξαν παραξενεμένοι. Η Αρσινόη φαίνονταν λίγο χαζή έτσι όπως έδειχνε. Χαμογέλασε αμήχανα.
«Γαμώ τους χρονοδιακόπτες» μουρμούρισε.
Ξαφνικά η καταπακτή άνοιξε και ανέβηκε στην πίστα ένα τραπέζι στρωμένο και στολισμένο με κοχύλια και φορτωμένο φαγητά. Είχε και αναμμένα κεριά για να κάνει ατμόσφαιρα. Η Αρσινόη έσυρε τους ενδιαφερόμενους και τους έβαλε να καθίσουν. Δεν είχαν συνέλθει ακόμα από το σοκ.
«Καθίστε εδώ και πείτε τα. Αλλά μη μιλάτε για συμμορίες! Μιλήστε για τα παλιά βρε αδερφέ! Πάω έξω να περιμένω το σοφέρ...»
Με αυτά τα λόγια η Αρσινόη οπισθοχώρησε και βγήκε έξω. Η βροχή συνέχισε να πέφτει και οι βροντές ήταν εκκωφαντικές. Άνοιξε μια ομπρέλα και στάθηκε από κάτω φωνάζοντας.
«ΟΚ! Μπορείς να σταματήσεις τώρα!»
Η βροχή σταμάτησε. Η Αρσινόη κοίταξε ψηλά και είδε τον Κόκι με ένα λάστιχο και ένα κασετόφωνο να στέκεται στην οροφή του κέντρου. Φαίνονταν να το διασκεδάζει αφάνταστα.
«Έπιασε;» ρώτησε.
«Χαχα! Με το σοκ που έπαθαν μπορεί και ναι! Μα καλά τι ιδιοφυία που είμαι!» είπε χαρούμενα και άρχισε να χορεύει στις λιμνούλες του νερού.
«Και τώρα τι; Πάμε να τους κατασκοπεύσουμε;» είπε ο Κόκι που κατέβηκε προσεκτικά από την οροφή.
«Τους γράφω σε κρυφή κάμερα! Δεν είναι ανάγκη! Θα το δούμε μετά. Πάμε κάπου να είμαστε μόνοι!» είπε η Αρσινόη και τον άρπαξε από τη γραβάτα για να τον σύρει στην πίσω πόρτα του κέντρου.