Αυτή είναι η καλύτερη ταινία της χρονιάς... Δεν θα πάρω όρκο καθώς το είπα ήδη πολλές φορές αλλά μου άρεσε τρομακτικά πολύ. Μία ευφυέστατη σεναριακή ιδέα. Ένας υπέροχος τρόπος διήγησης της ιστορίας της ζωής ενός ανθρώπου. Συνήθως τέτοιες ταινίες με κουράζουν και με αγγίζουν ελάχιστα. Αυτή όμως είναι διαφορετική. Δεν αναλώνεται στο να μας δείχνει το συνεχές δράμα του φτωχού Ινδού ζητιανεύοντας λίγα δάκρυα συγκίνησης. Παρακολουθούμε την ιστορία της ζωής του καθόλου εκβιαστικά και σιγά σιγά βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο στην ταινία ώστε στο τέλος του φωνάζουμε απελπισμένα τη σωστή απάντηση ευελπιστώντας ότι μπορεί να μας ακούσει.
Ο Τζαμάλ έχει βρεθεί στο "Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος". Έχει φτάσει στην τελευταία ερώτηση όταν διακόπτεται η εκπομπή για να συνεχίσει την επόμενη μέρα. Ο ίδιος όμως δεν θα γυρίσει σπίτι του. Θα βρεθεί στο αστυνομικό τμήμα κατηγορούμενος για απάτη. Πως μπορεί ένας φτωχός, αμόρφωτος Ινδός να έχει τόσες γνώσεις; Θα φάει ξύλο, θα ταπεινωθεί και τελικά θα βρεθεί να παρακολουθεί το βίντεο της εκπομπής και να δικαιολογεί κάθε του απάντηση.
Μέσα από φλας μπακ θα δούμε για ποιο λόγο ήξερε την κάθε απάντηση. Έτσι παράλληλα θα μάθουμε πως μεγάλωσε, τη σχέση του με τον αδερφό του, για την μεγάλη του αγάπη... Μία μια ερώτηση τον φέρνουν πιο κοντά στα χρήματα που θα τον απαλλάξουν από τη μιζέρια του κι εμάς πιο κοντά στο να τον γνωρίσουμε. Αφηγηματικά τα καταφέρνει πολύ καλά και δεν κουράζει καθόλου.
Το βάθος των χαρακτήρων είναι αρκετά δουλεμένο.Ειδικά όσων πλαισιώνουν τη ζωή του νεαρού Τζαμάλ και την καθορίζουν ε τον ένα ή άλλο τρόπο(εκτός από τον παρουσιαστή και τους αστυνομικούς). Η φιλία, ο έρωτας, η ματαιοδοξία, ο φθόνος είναι τα κομμάτια του παζλ αυτής της ταινίας. Για πάντα θα μείνουν χαραγμένες στο μυαλό μου οι χαρακτηριστικότατες φατσούλες των πιτσιρικιών των οποίων τη σκόνη θα έτρωγαν πολλοί ακριβοπληρωμένοι ηθοποιοί του Hollywood αλλά και ο μοναδικός Anil Kapoor σε μία το λιγότερο αξιοσημείωτη ερμηνεία. Επίσης χάρηκα πολύ για το χιούμορ που και πολύ έξυπνο είναι και ελαφραίνει κάπως το κλίμα το οποίο θα μπορούσε να είναι απάλευτο.
Μπορεί να έχει πολλά κλισέ. Μπορεί να έχω κάποιες ενστάσεις για το τελευταίο δεκάλεπτο(πραγματικά ανεκδιήγητο). Μπορεί να μην φτάσει ούτε στην πιο τρελή φαντασίωση των δημιουργών το μεγαλείο της Πόλης του Θεού. Όμως τη λάτρεψα.
5 σχόλια:
Hello!
Εμένα προσωπικά δε μ' άρεσε!
Αλλά μονο στο τελευταίο δεκάλεπτο προδίδονται οι "ανεκδιήγητες" προθέσεις του Boyle;
Προσωπικά το βρήκα αρκετά ύπουλο!
I Don't Know,
Για την ώρα χαιρετώ!
Ίσως απλά να είχε καιρό να με συνεπάρει έτσι ταινία από το πρώτο λεπτό... Δεν θα το έλεγα ύπουλο πάντως! Καλημέρα
Απαράδεκτη απολογία του καπιταλισμού μέσα από ένα μοιρολατρικό love story. It was written να βουτήξει τα εκατομμυριάκια του ο ήρωας, τα όσκαρ του ο βιντεοκλιπάς Boyle και μπόλικα δάκρυα απενεχοποίησης το δυτικό κοινό.
Annie, ξέρεις ότι δεν επιτίθεμαι σε σένα προσωπικά, απλώς θεωρώ άκρως επικίνδυνες τέτοιες ταινίες.
Επικίνδυνες είναι για όσους τις παίρνουν στα σοβαρά. Αλλά γι' αυτούς μπορεί να είναι και ο Ταξιτζής επικίνδυνος!
Γενικά μην καταδικάζουμε μία ταινία επειδή σε κάνει να νιώθεις όμορφα και δεν εμβαθύνει παραπάνω. Ένα παραμύθι διηγείται και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται. Τα παραμύθια άλλωστε φτιάχνονται για να απέχουν από την πραγματικότητα...
Συμφωνώ Άννι, συμφωνώ. Και θα παραπέμψω τον Αχιλλέα σε αυτά που έχω γράψει στο ανάλογο ποστ του Kioy.
Δημοσίευση σχολίου