Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009

Όταν γνώρισα τον Μέρφι...

Το βασικό αξίωμα του νόμου του Μέρφι είναι πως αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει!

Μου έμελλε και μένα να το ζήσω από πρώτο χέρι. Πριν δυο χρόνια περίπου έχουμε να παραδώσουμε μια εργασία για κάποιο μάθημα. Η εργασία είναι απαλλακτική άρα θέλει και αρκετή δουλειά. Βέβαια σαν γνήσιες Ελληνίδες φοιτήτριες η a2a κι εγώ βρισκόμαστε μια μέρα πριν την παράδοση για να την κάνουμε. Είμαστε σπίτι της και η αλήθεια είναι ότι πέσαμε με τα μούτρα και κάπου στις δέκα το βράδυ έχουμε τελειώσει το προγραμματιστικό κομμάτι πράγμα που σημαίνει πως μας έχουν ήδη βγει τα μάτια καθώς η εργασία χρειαζόταν και ένα αυτόματο που το κάναμε με το χέρι και που από ένα σημείο και μετά θύμιζε κάτι σε...μακαρονάδα και ήταν αδύνατο να διαβαστεί από άλλον άνθρωπο ή ακόμη και από εμάς αν για λίγο παίρναμε τα μάτια μας από πάνω του.


Τα έχουμε φτύσει λοιπόν, οπότε της λέω ότι θα κάνω τα βιβλιογραφικά στο σπίτι. Επιστρέφω σπίτι μου αλλά όπως είναι λογικό τρώω και ψοφάω στον ύπνο. Ξυπνάω το πρωί και ανοίγω το PC με χαλαρή διάθεση δεδομένου ότι την εργασία την παρέδιδα μεσημέρι. Εδώ πρέπει να σημειώσω πως το PC το έχω παραλάβει τρίτη φορά από το πλαίσιο καθώς κάτι χάλαγε συνέχεια και επέμεναν να τα αλλάζουν όλα αλλά να μην κοιτάνε τη μητρική που μάλλον προκαλούσε το πρόβλημα. Κάθομαι ωραία κι καλά και αρχίζει να πετάει το ένα error μετά το άλλο. Ευτυχώς που είχα προνοήσει και ότι είχα κάνει το είχα σώσει σε φλασάκι.


Ευτυχώς επίσης που για κάποιο λόγο παραδίδαμε Σάββατο, οπότε ήταν σπίτι ο μπαμπάς μου. Τον ξυπνάω έντρομη, ουρλιάζοντας κάτι ακατάληπτα και ξεκινάμε για Πειραιά. Παίρνω και τηλέφωνο τη Nelly και της λέω ότι θα πάω από εκεί να αποτελειώσω κάτι.


Μια χαρά τα κανόνισες θα μου πεις. Κι εγώ έτσι έλεγα αλλά υπολόγιζα χωρίς τον...Μέρφι. Ο μπαμπάς μου έχει τη φαεινή ιδέα να κόψει δρόμο. Όταν κόβει κάποιος δρόμο σε ταινία είναι δεδομένο ότι θα πέσει πάνω σε ζόμπι, ή σε οικογένεια ψυχασθενών ή θα χαθεί και δεν θα προλάβει να συναντήσει την αγαπημένη του στην αποβάθρα του τραίνου για να φύγουν μακριά από αυτούς που μπαίνουν εμπόδιο στον έρωτα τους(εκείνη θα πέσει στις γραμμές του τραίνου). Όταν κόβεις δρόμο στην πραγματική ζωή είναι δεδομένο ότι θα πέσεις σε κίνηση, σε πορεία ή σε έργα. Εμείς πέσαμε σε λαϊκή.


Και τότε συνειδητοποιώ ότι ξέχασα το φλασάκι! Γυρνάμε σπίτι και εκτός από το φλασάκι παίρνω ένα απαρχαιωμένο laptop καθώς βρήκε τη μέρα ο μπαμπάς μου να αφήσει στο γραφείο το καλό. Τρέχουμε στην παραλιακή κι εγώ με το laptop στα πόδια να προσπαθώ να βρω την πολυπόθητη θύρα USB, να εστιάσω για να το βάλω το τιμημένο. Και μόλις το βάζω, το laptop αντίκα βγάζει μήνυμα ότι χρειάζεται να εγκαταστήσω κάτι από εκείνο το cd που έχουν κάποια φλασάκια. Αυτό συνέβη γιατί το laptop είχε ένα λειτουργικό που πλέον ήδη θεωρούνταν μουσειακό. Το cd αυτό εννοείται δεν το είχα καθώς δεν περίμενα να συναντήσω ποτέ τέτοιο λειτουργικό(παρά μόνο σε ανασκαφή) αλλά κι επειδή ήταν διαφημιστικό και δεν θυμάμαι καν αν είχε.


Ευτυχώς ο μπαμπάς είναι οδηγάρα και νομίζει πως οδηγεί σε Formula 1 οπότε την ώρα που έπρεπε να παραδώσω εγώ χτύπαγα αφιονισμένα το κουδούνι της nelly. Ανεβαίνω, κάνω ότι είναι να κάνω και τις δίνω ένα cd για να μου γράψει την εργασία. Κάτι παίζει όμως που δεν μπορώ να θυμηθώ και αυτό είναι αδύνατον! Δεν βαριέσαι, τα πετάω όλα στο φλασάκι κι αρχίζω να τρέχω! Κάνω ένα ανεπανάληπτο spreed που για τα δικά μου δεδομένα είναι κατοστάρι(για τα δεδομένα του υπόλοιπου κόσμου είναι σαλιγκάρι σε slow motion) και μπαίνω στο πανεπιστήμιο.

Χτυπάει το κινητό. Είναι η a2a: "Που είσαι; Εγώ την έδωσα τη δικιά μου. Είναι έτοιμος να φύγει". Αρχίζω λοιπόν να τρέχω ακόμη πιο γρήγορα. Βλέπω την a2a, κάτι πρέπει να της είπα αλλά μάλλον καμιά μας δεν κατάλαβε τι. Στο χέρι μου κρατάω σφιχτά το φλασάκι σαν θησαυρό. Μπουκάρω στην αίθουσα τρέχοντας, με το χέρι σηκωμένο σε γροθιά(και το φλασάκι μέσα) σαν τον σούπερμαν και προσγειώνομαι πάνω στην έδρα ψελλίζοντας κάτι ακατανόητα.


Ο άνθρωπος έμεινε! Ήταν και καλός τρομάρα του!"Δεν θες να περιμένεις να αντιγράψω τα αρχεία να πάρεις το φλασάκι;""Όχι δεν με νοιάζει δεν το θέλω.""Καλά αν θες έλα να το πάρεις το Σεπτέμβρη""Ελπίζω να μην με ξαναδείτε το Σεπτέμβρη!"

Για την ιστορία το μάθημα το πέρασα με 6 ενώ ή a2a πήρε 5 και επιμένει πως αυτό έγινε γιατί δωροδόκησα τον καθηγητή με το φλασάκι των 256 MB!!!

2 σχόλια:

a2a είπε...

Ναι ναι! Γι αυτό πήρες 6! Επιμένω!
:P Ρε θηρίο που το θυμήθηκες αυτό; Ωραίες εποχές εκείνες...

Annie_Hall είπε...

Το γελοίο ήταν πως πανω που έλυνα το ένα θέμα συνέβαινε αμέσως κάτι άλλο!!!