Gran Torino

Ο Clint Eastwood και ο Woody Allen με τρομάζουν! Πως γίνεται να δημιουργούν ασταμάτητα και πάντα τόσο καλά. Στον Clint δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω την αρτιότητα των ταινιών του. Όλες ανεξαιρέτως είναι τέλειες τεχνικά. Καθόλου προχειροφτιαγμένες και τίποτα αφημένο στην τύχη.


Έτσι και το Gran Torino είναι μια σφιχτή ταινία που από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό σε συνεπαίρνει. Ο Walt Kowalski είναι ο κλασσικός μονόχνοτος, ρατσιστής βετεράνος που συναντάμε στον Αμερικάνικο κινηματογράφο. Ο Thao είναι το κλασσικό γειτονόπουλο που ενώ δεν τα πάνε καλά στην αρχή είναι αυτός που θα του αλλάξει τη ζωή.


Θα μου πεις τα έχουμε δει δεκάδες φορές αυτά. Ναι αλλά το ίδιο είναι να τα βλέπεις μέσα από τα μάτια του Clint? Η μία σκηνή καλύτερη από την άλλη. Χαρακτήρες καλογραμμένοι και με βάθος. Κάθε λεπτό που περνάει δένεσαι περισσότερο μαζί τους, τους καταλαβαίνεις.


Με αποκορύφωμα τη σκηνή που κλειδώνει το μικρό στο υπόγειο! Από όλες τις ταινίες που είδα τελευταία αυτή η σκηνή μου έχει μείνει περισσότερο. Όσα δεν εξομολογήθηκε στον παπά τα βγάζει από μέσα του με τόση ορμή που σου ραγίζει την καρδιά. Το πλέγμα της πόρτας του υπογείου, ίδιο με αυτό στο εξομολογητήριο σου δίνει αμέσως να καταλάβεις πω αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι μια κατάθεση ψυχής του Kowalski στον καινούριο του φίλο. Και με αυτή θα τον αφήσει να συνεχίσει τη ζωή του. Σχεδόν ανατριχιαστικό!


Κι ακολουθούν τα τελευταία σκοτεινά, καθηλωτικά, αγχωτικά, παρηγορητικά λεπτά για να επιβεβαιώσουν αυτό που από το πρώτο πλάνο(αυτό του σιωπηλά πενθούντος Clint στην κηδεία της γυναίκας του) είχες στο βάθος του μυαλού σου: ότι πρόκειται για ταινιάρα! Δεν είναι συγκινητική. Δεν θα έχεις την τύχη να κλάψεις στο τέλος και να βγάλεις όλη τη συναισθηματική φόρτιση από μέσα σου. Όπως και στο Million Dollar Baby ένα πλάκωμα θα κάτσει ωραιότατο στην καρδιά σου και ένας κόμπος στο στομάχι, οπότε δεν ενδείκνυται για δύσκολες, κουραστικές μέρες.


Η μουσική είναι επίσης πολύ καλή όπως και οι ερμηνείες των μικρών. Αλλά πάνω από όλους ένας Clint Eastwood να αποδίδει τέλεια έναν άντρα πιο κουρασμένο από ποτέ, που έχει παραιτηθεί από τη ζωή με τις παραξενιές του να είναι το μόνο που μπορεί να δώσει λίγο ενδιαφέρον στη μίζερη καθημερινότητα του. Ένας άντρας στο τελείως αντίθετο άκρο από αυτό που βρίσκεται ο ίδιος ο Eastwood. Τι άλλο θα δούμε από αυτό τον άνθρωπο;