The Dark Knight

Πάει κι αυτό! Ήθελα πολύ να δω αυτή την ταινία καθώς πολλά ακούγονται αλλά σήμερα μου δόθηκε τελικά η ευκαιρία. Δεν ήταν κακή. Δεν ήταν καθόλου κακή. Η αλήθεια είναι πως είχα πολλές αμφιβολίες. Ο άδικος θάνατος του Ledger σίγουρα έδινε χώρο για επιείκεια οπότε δεν ήξερα καθόλου τι θα δω.


Γενικά οι μεταφορές κόμικ μου αρέσουν αν και δυο χρόνια τώρα το κακό έχει παραγίνει! Συνήθως είναι ευχάριστες ταινίες που ειδικά το καλοκαίρι βλέπονται χαλαρά και οι θερινοί προσφέρονται για παρεΐστικη έξοδο και χαβαλέ. Υπάρχουν ταινίες σαν τους x-men που προσφέρουν ακριβώς αυτό. Υπάρχουν όμως και ταινίες σαν το Ghost Rider που σε κάνουν να απορείς πως κάποιοι άνθρωποι γίνεται να παίρνουν λεφτά για να φτιάξουν κάτι τόσο κακό! Έτσι πήγα με πολλές επιφυλάξεις αλλά τελικά πέρασα πολύ ωραία!


Η ταινία είναι σκοτεινή όπως άλλωστε σκοτεινός είναι και ο Batman σαν ήρωας. Προσωπικά είναι ο αγαπημένος μου μετά τον Hulk. Ο Batman είναι ιδιότυπη περίπτωση ήρωα. Διάλεξε να είναι αυτό που είναι. Δεν αναγκάστηκε να γίνει εξαιτίας κάποιου ραδιενεργού υλικού ή του δαγκώματος από μια αράχνη(ο Spiderman είναι μακράν ο πιο φλώρος). Η Gotham City είναι κι αυτή μια σκοτεινή πόλη. Το έγκλημα έχει αυξηθεί ανησυχητικά και ο Batman πρέπει να δράσει.Όμως κάποιος έχει σκοπό να μην τον αφήσει. Κάποιος που αντίθετα με τους μαφιόζους δεν έχει κάτι να χάσει, δεν έχει κίνητρα, δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο σκοπό πράγμα που τον καθιστά τον πλέον επικίνδυνο. Ο Joker...


Όλα αυτά πάνω κάτω τα ξέρουμε, τα έχουμε διαβάσει ή τα έχουμε ήδη δει. Και η ταινία δεν διαφοροποιείται. Δεν έχει κάτι καινούριο να προσφέρει χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν είναι καλή. Οι ηθοποιοί άλλωστε δίνουν άλλη διάσταση στους ήρωες. Ο Christian Bale είναι σαφώς ανώτερος από τον Michael Keaton ειδικά όταν φοράει τη μάσκα. Ο Heath Ledger έχει συζητηθεί πολύ. Προσωπικά πιστεύω πως η καλύτερη ερμηνεία του Ledger ήταν στο I'm not there. Εδώ όντως ξεπέρασε τον Nicholson αλλά αυτό οφείλεται και στον διαφορετικό τύπο Joker που ερμηνεύουν. Ο Joker του Nolan είναι πιο περιθωριακός από αυτόν του Burton. Με το μακιγιάζ και το όλο πακέτο της μεταμφίεσης ουσιαστικά εξωτερικεύει αυτό που είναι αντίθετα με τον Μπαρτονικό που χρησιμοποιεί την εμφάνιση αυτή σαν μάσκα.


Από εκεί και πέρα έχει αρκετή φασαρία, πολλά ηθικά μηνύματα(όπως οφείλει κάθε ταινία του είδους άλλωστε) και κρατάει υπερβολικά πολύ. Έκπληξη στην έκπληξη και ανατροπή στην ανατροπή κάπου καταντάει κουραστικό. Πολλές σφαίρες, πολλές βόμβες, πολλά gadget(ο James Bond θα ζήλευε και ο Q θα ζητούσε να μαθητεύσει δίπλα στον Morgan Freeman) και γενικά το ευχαριστιέσαι σαν θέαμα. Πάντως το χαίρομαι που προτίμησα να θυσιάσω την ποιότητα εικόνας και ήχου και να το δω σε θερινό γιατί πραγματικά πιστεύω δεν παλεύεται αλλού λόγω διάρκειας.

I am a night bird. I am not much good in the daytime...

Ο Polanski είναι ο αγαπημένος μου(εν ζωή) σκηνοθέτης. Μπορεί να μην έχω το κόλλημα που έχω με τον Tarantino(ο Polanski δεν βλέπεται κιόλας) αλλά οι δημιουργίες του είναι πραγματικά αριστουργήματα(με μερικές εξαιρέσεις φυσικά). Είπα λοιπόν την τελευταία μου εβδομάδα στην Αθήνα να κάνω μια επανάληψη σε όσα έχω δει και να γνωρίσω ότι δεν έχω δει(ή σχεδόν).

Κάποτε είχα πετύχει αν θυμάμαι καλά αυτήν την ταινία στην τηλεόραση. Γνώριζα μόνο πως είναι κωμωδία. Δεν ήξερα ποιος είναι ο Polanski, δεν είχα γνωρίσει ακόμη τον κινηματογράφο. Πρέπει να ήμουν στη μετά-Disney ηλικία και πάνω στην πρώτη μου επαφή με το ευκολόπεπτο Hollywood. Έτσι από τις πρώτες σκηνές το απέρριψα ως αποτυχημένη κωμωδία και αλλόκοτο ως θέαμα.


Πριν δυο-τρεις μήνες κάποιος το ανέφερε σε μια συζήτηση οπότε ήταν η πρώτη ταινία που θα έβλεπα τώρα. Μιλάω για το "The Fearless Vampire Killers"(ή αλλιώς Dance of the Vampires). Πραγματικά εξαιρετικό. Είναι Πολανσκικό πέρα για πέρα συν το χιούμορ που αυτή τη φορά είναι ο σκοπός. Στις ταινίες του Polanski πάντα υπάρχει χιούμορ αλλά εδώ πρόκειται για αυθεντική κωμωδία! Το γέλιο βγαίνει αβίαστα αλλά δεν βασίζεται τόσο σε αστείες κι έξυπνες ατάκες όσο σε αλλοπρόσαλλες, εξωφρενικές καταστάσεις. Σε κάποια σημεία μου θύμισε αδερφούς Μαρξ αλλά αυτό μπορεί να οφείλεται και στην απίστευτη φάτσα του Jack MacGowran.


Ο καθηγητής Abronsius με τον βοηθό του Alfred πηγαίνουν σε ένα μικρό χωριό με σκοπό να βρουν πραγματικούς βρικόλακες. Εκεί του υποδέχονται καχύποπτοι χωρικοί με κόκκινα πρόσωπα και χοντρές γυναίκες!!! Φυσικά υπάρχουν(ανεξήγητο πως) και δυο αιθέριες υπάρξεις οι οποίες είναι και στόχος των βαμπίρ! Ο Alfred ερωτεύεται την μία η οποία είναι εθισμένη στο να κάνει μπάνιο!!! Τελικά την απαγάγει ο Count von Krolock που φυσικά είναι βαμπίρ και οι δυο πρωταγωνιστές φτάνουν στο κάστρο του,ο μεν για να σώσει την γυναίκα που έχει ερωτευτεί και ο δε για να αποδείξει την θεωρία του!


Οι χαρακτήρες είναι από μόνοι τους ικανοί να σε κάνουν να γελάς με τις ώρες!
Ο μισότρελος καθηγητής με τις απίστευτες γκριμάτσες που η ηλικία του δεν του επιτρέπει και πολλά πολλά αλλά δεν το βάζει κάτω!
Ο ατζαμής βοηθός του που ένας θεός ξέρει γιατί τον ακολουθεί με το κάτι παραπάνω από πεινασμένο βλέμμα κάθε φορά που βλέπει θηλυκή ύπαρξη.
Η αφελής κορασίδα που παρακαλάει τους σωτήρες τις να...μην την σώσουν ακόμη ώστε να φορέσει το ωραίο φόρεμα στο χορό των βρικολάκων(!).
Το βαμπίρ με την κλασσική αμφίεση και την γοητευτική φυσιογνωμία(καλά αυτό το συζητάμε).
Και φυσικά το τσιράκι του βρικόλακα. Άσχημος και καμπούρης αποτελεί τη χαρά του κλισέ!


Άλλωστε όλα τα αγαπημένα κλισέ γύρω από τα βαμπίρ είναι εκεί. Οι σταυροί, τα σκόρδα(από αυτά ειδικά υπάρχουν άπειρα) και φυσικά η ανύπαρκτη αντανάκλαση στους καθρέφτες! Το τελευταίο είναι και αυτό που προδίδει τους πρωταγωνιστές μας όταν σε μια προσπάθεια να περάσουν απαρατήρητοι μεταμφιέζονται σε βαμπίρ και παίρνουν μέρος στο χορό! Η sequence αυτή είναι απόλυτα ειρωνική καθώς η αντανάκλαση είναι αυτή που υποδηλώνει πως είναι οι μόνοι ζωντανοί στη αίθουσα και ταυτόχρονα πως δεν θα ζήσουν για πολύ ακόμη.


Το χιονισμένο τοπίο είναι σε πλήρη αρμονία με την ψυχρότητα των βρικολάκων. Προσθέτει σε μια αποπνικτική ατμόσφαιρα που λίγο μόνο ελαφρύνουν τα ευτράπελα. Όσο πλησιάζει το τέλος η αγωνία αντικαθιστά το γέλιο και τα γνωστά Πολανσκικά συναισθήματα σε κατακλύζουν για άλλη μια φορά! Παρ' όλα αυτά πρόκειται καθαρά για κωμωδία. Και τουλάχιστον είναι πολύ καλύτερη πρόταση από το "Δράκουλας νεκρός και μ' αρέσει"!

Pulp Fiction

Ω ναι! Επιτέλους το Pulp Fiction σε normal μέρα και κυρίως normal ώρα! Μέσα στον Ιούλιο το είχα δει ήδη δυο φορές αλλά αυτό δεν ήταν λόγος για να μην το ξαναδώ! Ρεσιτάλ δημιουργικότητας! Μία ταινία που τα έχει όλα, είναι απίστευτα υπολογισμένη και όπου τίποτα δεν είναι τυχαίο! Σε σημείο που απορεί κανείς για το πόσο έξυπνος και προνοητικός μπορεί να είναι ένας άνθρωπος! Για μένα καλύτερη ταινία του Tarantino είναι το Reservoir Dogs αλλά το Pulp Fiction είναι η αγαπημένη μου και σίγουρα είναι η πιο ευφυής και αυτή με τους καλύτερους διαλόγους!

PULP (pulp) n. 1. A soft, moist, shapeless mass or matter.

2. A magazine or book containing lurid subject matter and being characteristically printed on rough, unfinished paper.

American Heritage Dictionary
New College Edition

Ο ορισμός του όρου pulp εμφανίζεται στην αρχή της ταινίας. Για να ξέρεις τι θα δεις παρακάτω! Να ξέρεις ότι αυτά που θα δεις δεν είναι για να τα πάρεις σοβαρά αλλά να τα απολαύσεις! Καταιγιστικό, σοκαριστικό, υπέροχο!


Τρεις ιστορίες(συν αυτή των ερωτευμένων ληστών που ο Quentin την έγραψε σαν ξεχωριστή και που την αντιμετωπίζει σαν τέτοια)που μπλέκονται μεταξύ τους! Τρεις ιστορίες που κάπου έχουμε έχουμε ξαναδεί, που αποτελούν κλισέ και που ταυτόχρονα είναι τόσο μοναδικές και δοσμένες από τέτοια οπτική γωνία που σε εκπλήσσει ευχάριστα! Σπασμένες σε κομμάτια και ανακατεμένες στο χρόνο, τις παρακολουθείς ξεχωριστά ώσπου όλα να μπουν σε μια σειρά... Και πραγματικά αυτή η σειρά είναι τόσο καλά υπολογισμένη που δεν σου μένει καμιά απορία! Η απίστευτη αφηγηματική ικανότητα του Tarantino και η σφιχτή δομή της ταινίας δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για χωροχρονικά κενά, ενώ τα κλισέ καταρρίπτονται ένα ένα!


Οι χαρακτήρες είναι υπερβολικοί αλλά ταυτόχρονα ανθρώπινοι. Είναι ιδεαλιστές(στα πλαίσια των βιωμάτων τους πάντα), είναι κυνικοί και πολλές φορές δρουν δίχως να σκεφτούν. Κι εκεί είναι που γίνονται ρεαλιστικοί! Οι χαρακτήρες του Pulp είναι αυτοί που είμαστε ή που θα μπορούσαμε να είμαστε και σε καμία περίπτωση αυτοί που θα θέλαμε να είμαστε! Οι διάλογοι είναι το κάτι άλλο! Είναι αυτοί που καθιστούν τους χαρακτήρες ρεαλιστικούς, είναι αυτοί που δίνουν το ρυθμό και σίγουρα είναι κάτι που σου μένει! Είναι cool αλλά ταυτόχρονα καθημερινοί. Τόσο καλοί που δένουν αρμονικά με τη δομή της ταινίας παρ' όλο που τις περισσότερες φορές είναι άσχετοι με την πλοκή.


Η βία είναι ένα πράγμα για το οποίο κατακρίθηκε η ταινία. Δεν θα την έλεγα βίαια! Η βία δεν είναι ωμή και ειδικά στις μέρες μας είναι πολύ λιγότερη από το μέσο crime film. Παρ' όλα αυτά είναι εκεί. Υπάρχει έξω από το πλάνο, τη νιώθεις να απειλεί τους πρωταγωνιστές, δεν είσαι προετοιμασμένος γι' αυτή και αυτό είναι που σοκάρει. Πάντως δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει με τη βία.


Ο Quentin έχει κατηγορηθεί πως η τέχνη του ουσιαστικά αποτελεί ένα καλοφτιαγμένο κολάζ από τέχνη άλλων. Οι πολέμιοι το ονομάζουν κλέψιμο. Οι φαν το αποκαλούν φόρο τιμής στο σινεμά που αγάπησε και από το οποίο διδάχτηκε. Το Death Proof ναι είναι φόρος τιμής, το δεύτερο μέρος του From Dusk Till Dawn το ίδιο... Το Pulp Fiction όμως όχι! Είναι απλά μια ατέλειωτη αναφορά στα 90's με πολλές δόσεις ειρωνείας!


Το Pulp Fiction δεν είναι ταινία που την βλέπεις μια φορά! Έχει πολύ ψωμί!!! Σε κάθε σκηνή κρύβονται απίστευτες λεπτομέρειες και εκεί φαίνεται το πόσο μεγάλος είναι ο Tarantino. Για παράδειγμα προσέξτε στην πρώτη σκηνή στο εστιατόριο ότι φαίνεται ο Vincent Vega που κατευθύνεται προς την τουαλέτα. Την ταινία ακολουθούν μύθοι και ιστορίες που δίνουν τροφή για ατέλειωτες συζητήσεις. Το σκηνικό με τα ρολόγια να δείχνουν όλα 4:20 είναι μούφα αλλά το τι έχει μέσα ο χαρτοφύλακας έχει απασχολήσει τους φαν ουκ ολίγες φορές! Είναι το Όσκαρ που είχε δεδομένο ο Quentin πως θα κερδίσει; Η ψυχή του Marsellous(άλλωστε ο κωδικός είναι 666); Τα διαμάντια από το Reservoir Dogs; Ή μήπως η στολή του Elvis από το True Romance;


Ο Tarantino ήθελε να κάνει μια ταινία που θα συζητηθεί, που θα αποτελεί χαρακτηριστικό των 90's και που θα αφήσει εποχή... Το πέτυχε και χωρίς να φαίνεται να προσπάθησε πολύ!


Υ.Γ.1: Συγχαρητήρια που με τις τόσες διαφημίσεις κάθε τρεις και λίγο καταφέρατε να μας κάνετε να αναρωτιόμαστε πότε επιτέλους θα τελειώσει να πάμε για ύπνο! Δεν περίμενα να το πάθω στο Pulp Fiction αυτό!
Υ.Γ.2: Εννοείται πως εφόσον το τροφοδοτικό μου είχε αποφασίσει να καεί θα το έκανε Σάββατο βράδυ αναγκάζοντας με να μείνω μιάμιση μέρα χωρίς PC!

Που τα θυμήθηκα αυτά; (part 2)

Καλοκαιράκι... Ήλιος... Θάλασσα... Μουσική... Και τι μουσική! Είναι γνωστό ότι από τη νέα μουσική σκηνή δεν αξίζουν πολλά πράγματα. Όχι δεν ετοιμάζομαι να βάλω βιντεάκια από Maiden ή Deep Purple με 80's μαλλιά, είπαμε είναι καλοκαίρι. Σήμερα θέλω κάτι πιο ανάλαφρο, πιο χαρούμενο, κάτι παλιό! Και ναι ο Δάκης είναι αυτό που έψαχνα!!!




Θωρακισμένη Μερσεντές εγώ δεν ονειρεύτηκα ποτέΣ! Οι κυρία ονειρεύεται λογιστές, νομικούς, θαλαμηγούς, bungalows στις εξοχές και δεν συμμαζευεται όμως ο Δάκης είναι απλό παιδί θέλει λίγα και καλά! Έχει μεγαλείο ο στίχος!




Δάκης No 2!Κλασσικό και αγαπημένο! Και άκρως καλοκαιρινό... Τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι! Τα λόγια είναι περιττά...

What's in Mexico? Mexicans...

Μετά από δύο υπέροχες εβδομάδες στην Κεφαλλονιά, χωρίς Internet, χωρίς τηλεόραση (ω ναι άντεξα) και χωρίς σινεμά γύρισα με ένα μικρό σύνδρομο στέρησης! Από την άλλη άρχισαν ήδη να μου λείπουν οι υπέροχες παραλίες, το τρελό γέλιο(στην παρέα μου είμαστε μεγάλοι καραγκιόζηδες τελικά!) και γενικά το χύμα του νησιού! Γύρισα και βρήκα απίστευτη ζέστη, τον ΠΑΟ με τον Σίλβα(!) και πολλές ταινίες να με περιμένουν! Πρώτο και καλύτερο το Dark Knight που κάποια στιγμή μέσα στην εβδομάδα θα το δω... Εχθές ήθελα κάτι πιο χαλαρό και κυρίως πιο γνώριμο και μια και είχα στην άκρη τις ταινίες του Rodriguez λέω δεν βλέπω το From Dusk Till Dawn?


Ωραία ταινία αλλά κάπως άνιση. Το πρώτο μέρος είναι εξαιρετικό. Σπιντάτοι διάλογοι, φοβερός Clooney, ένας Quentin επικίνδυνα αισθησιακός και υπέροχα διαστροφικός, τέλεια μουσική και γενικά η cool αισθητική του Rodriguez βρίσκεται παντού! Και τότε βγαίνει η Salma Hayek... Η πιο αισθησιακή σκηνή που έχω δει ποτέ σε ταινία! Βέβαια προσωπικά θέλω να την σπάσω στο ξύλο που βάζει το πόδι της στο στόμα του καλού μου αλλά δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι είναι θεά!


Μετά από αυτό η ταινία αρχίζει να χάνει λίγο χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν είναι απολαυστική! Παρά την φασαρία και κάποιες σεναριακές ευκολίες οι καινούριοι χαρακτήρες αποτελούν την επιτομή του cool και οι ατάκες σε αποζημιώνουν με το παραπάνω!


Μετά το Pulp Fiction (και κάποιες σκηνές από το Reservoir Dogs) το From Dusk Till Dawn έχει τους καλύτερους διαλόγους που έχει γράψει ο Quentin... Ατάκες κλασσικές που πολλοί κολλημένοι τις χρησιμοποιούμε καθημερινά και που σε κάνουν για μια ακόμη φορά να αναγνωρίζεις την ευφυΐα του! Το πρώτο μέρος μου άρεσε περισσότερο αλλά το δεύτερο είναι Tarantino! Για την ακρίβεια είναι ότι γουστάρει ο Tarantino να βλέπει! Ένας ακόμη μικρός φόρος τιμής στις horror cult ταινίες που λατρεύει: gore, βία, black humor(το αγαπημένο μου) κ.λ.π. καθιστούν την ταινία αυθεντικό Tarantino κι ας μην είναι δική του η σκηνοθεσία... Εγώ το έχω δεδομένο ότι είχε λόγο κι εκεί...


Είναι η αγαπημένη μου ταινία από τον Rodriguez(αν και καλύτερη θεωρώ το Sin City) και απορώ πως είχα αφήσει να περάσουν μήνες χωρίς να την δω... Πάντως ελπίζω η Rodriguez εμμονή να μου περάσει σύντομα πριν καταλήξω να βλέπω Spy Kids και Lavagirl καλοκαιριάτικα!


Υ.Γ.1: Αξίζει τρελά το ντοκιμαντέρ (κάτι σαν Making of για το From Dusk Till Dawn) Full Tilt Boogie

Υ.Γ.2: Αρχίζει σήμερα στις 12 στον ΑΝΤ1 το Bones! Πρόκειται για μία από τις καλύτερες τύπου CSI σειρές με φοβερούς χαρακτήρες και ωραίες υποθέσεις. Τον περασμένο χειμώνα το έλιωσα και τώρα ανυπομονώ να βγει ο επόμενος κύκλος!

Κορεάτικη ποπ - Super Junior Trot

Είχα υποσχεθεί πριν από λίγο καιρό να ποστάρω το απολύτως αγαπημένο μου βιντεοκλίπ! Και δεν το ξέχασα! Να το λοιπόν!

Super Junior Trot - Rokkugeo



Και με αγγλικούς υπότιτλους για να καταλάβετε την παράνοια που κρύβει αυτό το τραγούδι!
Ναι ναι! Το αγαπημένο μου βιντεοκλίπ δεν είναι ιαπωνικό! Είναι κορεάτικο! Και να οι λόγοι που μου αρέσει τόσο!

1. Είναι παρανοϊκό!
2. Είναι μοντέρνο κορεάτικο λαϊκό τραγούδι! Καμία σχέση με τα δικά μας! Η μόνη λαϊκή μουσική που μου αρέσει είναι η Κορεάτικη. Το δηλώνω. (Η ιαπωνική είναι το ίδιο απαίσια με την ελληνική στ' αυτιά μου)
3. Έχει 6 SuJu που κάνουν βλακείες! Σε υπερβολικά ξεκαρδιστικό βαθμό!
4. Έχει τον HeeChul ντυμένο γυναίκα και είναι θεός! Τόσο όμορφος! Και ψωνάρα όσο δεν πάει! Αλλά τον αγαπώ πολύ! (Έχει πει την κορυφαία ατάκα σε εκπομπή: "Γεννήθηκα για να κάνω όλες τις γυναίκες του κόσμου να με ερωτευτούν!" Οϊ! Για μπάστα Σταχτοπούτα μου! Με εμένα το πέτυχες αλλά με τα άλλα 3,999,999,999 γυναίκες τι θα κάνεις;)
5. Είναι ένα τραγούδι παλίνδρομο! Τα λόγια (οι συλλαβές για να είμαστε ακριβεις) σε κάθε στίχο διαβάζονται και ανάποδα! Γι αυτό δεν βγάζει και πολύ νόημα αλλά είναι άκρως διασκεδαστικό!

'Njoy!!!

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΟΡΕΣ ΤΟΥ ΤΣΑ

Το καλοκαίρι έφτασε και για τις Κόρες του Τσα! Αφού ξεμπερδέψαμε με τις εξεταστικές μας υποχρεώσεις μπορούμε επιτέλους να απολαύσουμε τις διακοπές μας!
Τι κάνουν λοιπόν αυτή τη στιγμή οι Κόρες του Τσα;
Η Ex έφυγε ήδη για το χωριό της. Εδώ δεν βλέπαμε ποστ της όσο ήμασταν εδώ, φανταστείτε τώρα! Τη χάνουμε!
Η Annie_Hall αναχώρησε σήμερα για εξωτικό προορισμό... εεε... ελληνικό νησι... όπου θα κάτσει 2 εβδομάδες! Για επαφή με υπολογιστή ούτε λογος! Μετά θα την ξαναδούμε!
Η nelly μετακόμισε και είναι απασχολημένη με το νέο της σπίτι αλλά μπορεί να σκάσει μύτη όπως κάνει κατά καιρούς και να μας εκπλήξει!
Και η a2a; Η a2a (εγώ δηλαδή) μένει Αθήνα και ψήνεται... Φέτος δεν προμηνύονται και ιδιαίτερα τρομερές διακοπές... Τουλάχιστον μέχρι τις 20 Ιουλίου οπότε και θα αναλάβω καθήκοντα ξεναγού για 2 Ισπανίδες φίλες που έρχονται πρώτη φορά Ελλάδα! Ακονίζω τα Αγγλικά μου και τις γνώσεις μου για την Ακρόπολη και θα είμαι έτοιμη για international επαφές! Ποιος τη χάρη μου!
Ως τότε θα προσπαθώ να θυμάμαι πως έχω ένα μπλογκ να κρατήσω και να ποστάρω που και που! ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!

Το νέο στέκι του καλοκαιριού...

Μια και προμηνύεται καύσωνας από Δευτέρα και όπως είναι λογικό το blog θα αρχίσει να υπολειτουργεί, είπαμε να ποστάρουμε θεματάκι άκρως δροσιστικό...Παγωμένο θα το λέγαμε! Τυχαία και χάρη στην a2a πέσαμε πάνω σε απίθανο γραφείο τελετών!!! Ω ναι και ψαγμένες διαφημίσεις από τις Κόρες του Τσα! Το λοιπόν Γραφείο Τελετών ονομάζεται Το Συγχωράδικο... Και έχει και site!!!


Αυτά είναι! Η Annie Hall εκ παραδρομής το είπε τσιπουράδικο... Και δεν έχει κι άδικο κάτι τέτοιο θυμίζει! Πάντως οι άνθρωποι είναι έτη φωτός μπροστά! Απίθανο animation με παλμογράφο που η χαρακτηριστική ευθεία γραμμή(μάστορα και σε ηλεκτρική καρέκλα να τον βάλεις δεν τον σώζεις!) μετατρέπεται σε καλώδιο τηλεφώνου που σε ωθεί να τηλεφωνήσεις...που αλλού; Στο Συγχωράδικο! Έχουν χιούμορ! Αυτό είναι το μόνο σίγουρο!



Επίσης παρέχεται και η δυνατότητα σχολίων!!! Τόσο από τους πελάτες όσο και από την μελλοντική πελατεία(αυτό μακάβριο ακούστηκε) δηλαδή τους απλούς επισκέπτες του site!


Ξεχωρίσαμε τα χιουμοριστικά που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν και ως διαφήμιση.

Με κοινωνικό μήνυμα:
ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΜΑΣ ΦΕΡΝΕΙ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ..... ΣΥΓΧΩΡΑΔΙΚΟ

Σε συνδυασμό με διαφήμιση του Υπουργείου Μεταφορών:
Η ΖΩΝΗ ΜΑΣ ΚΡΑΤΑ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ .... ΣΥΓΧΩΡΑΔΙΚΟ
ΠΟΤΟ & ΟΔΗΓΗΣΗ ΣΑΣ ΦΕΡΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΜΑΣ .... ΣΥΓΧΩΡΑΔΙΚΟ...

Και φυσικά ο κλασικός Ελληναράς βρέθηκε κι εκεί! Και φυσικά άφησε το σχόλιό του!



Για κρατήσεις το τηλέφωνο θα το βρείτε στο site (το εύρημα του παλμογράφου είναι απλά εφυέστατο!!!)

Give him the gun. Give him all the guns...

Ο Rodriguez και ο Tarantino έχουν ένα κοινό... Σε κάθε συνέντευξη προαναγγέλλουν 10.000 καινούρια project, ταινίες κ.λ.π. από τα οποία στο τέλος δεν γίνεται τίποτα!!! Μας έχουν λοιπόν στο περίμενε και το μόνο που καταφέρνουν είναι να μαζευόμαστε οι φαν και να συζητάμε πω ΘΑ ήταν ΑΝ γινόταν κάθε μια από αυτές τις ιδέες λίγο πριν αρχίσουμε να ψάχνουμε για μια ακόμη φορά πίσω από τις λέξεις του Pulp Fiction(η εκδοχή να μην ήθελε να πει τίποτα ο ...ποιητής παρά να μας κάνει να συζητάμε με τις ώρες, απορρίπτεται ως πολύ εύκολη!). Ευτυχώς το Grindhouse εγχείρημα τους το πραγματοποίησαν με αποτέλεσμα δυο ταινίες που τα σπάνε!


Το Death Proof ήταν υπέροχο, να μην τα ξαναλέμε! Διανύω περίοδο Rodriguez τώρα (έχει πλάκα που κολλάω για δυο ένα χρονικό διάστημα με κάποιον σκηνοθέτη και μετά επανέρχομαι, το παθαίνω και με τη μουσική) οπότε αναπόφευκτο ήταν να δω και το Planet Terror! Έχει δράση, έχει ζόμπι, έχει ωραίες και δυναμικές γυναίκες, έχει τον Freddy Rodríguez σε έναν απίστευα κυνικό ρόλο να τα κάνει όλα λίμπα... Θέλουμε τίποτα άλλο; Εγώ ναι! Τον Quentin σε psycho ρόλο με διεστραμμένο βλέμμα... Ω ναι κι αυτός εκεί!



Απίστευτη αναβίωση των Grindhouse ταινιών!Από τα κακόγουστα σεξιστικά αστεία και τις πέραν του δέοντος cool ατάκες και χαρακτήρες μέχρι το missing reel!!! Υπέροχα ρετρό που το ευχαριστιέσαι μέχρι το τελευταίο κλισέ δευτερόλεπτο! Μπορώ να πω ότι συγκινήθηκα κιόλας στο τέλος...


Ο Rodriguez δεν διαφοροποιείται εύκολα στις ταινίες του. Πάντα θα υπάρχει το ίδιο στυλ μουσικής, ένας sexy χορός, ένας έρωτας που θα γεννιέται(ή εκπληρώνεται) κάπου ανάμεσα σε σφαίρες που πέφτουν βροχή κ.λ.π.. Όταν στην σχεδόν πάντα ίδια μουσική προστίθενται metal στοιχεία, πρωταγωνίστρια στον χορό είναι η αναμφίβολα αισθησιακή (αλλά απίστευτα αντιπαθητική) Rose McGowan και η πιο συγκινητική στιγμή του έργου είναι εν μέσω πτωμάτων, μετά από απίστευτη σκηνή δράσης και πριν την διάσωση με ελικόπτερο... έχουμε την απόλυτη Rodriguez συνταγή!!!



Αυτός είναι ο Rodriguez που αγαπάμε και μακάρι να μην αναλωθεί σε όλα αυτά τα ριμέικ που σκέφτεται αλλά να προχωρήσει επιτέλους στο πολυαναμενόμενο Sin City 2... Barbarella, Red Sonia(ex θυμάσαι γέλιο;), και Women in Chains και σε όλα πρωταγωνίστρια η Rose McGowan είναι too much! Ευτυχώς χώρισαν και σε κάτι μπορούμε να ελπίζουμε...

This reminds me of a joke...

Κάτι η μπάλα, κάτι η εξεταστική, δεν είδα πολλές ταινίες. Επίσης δεν είδα ταινίες που δεν είχα ξαναδεί(εκτός από μία). Κάπου λοιπόν ανάμεσα σε ποδόσφαιρο και διάβασμα(λέμε τώρα!) είπα να δω το Desperado. Ο βασικός λόγος ήταν η παρουσία του Quentin! Είχα πολύ καιρό να το δω και εννοείται πως πέρασα πολύ ωραία, έτσι λέω δεν την βλέπω όλη την τριλογία;


Το El Mariachi δεν είχε τύχει να το δω νωρίτερα. Να πω την αλήθεια δεν με τρέλανε... Ίσως λόγω της ποιότητας της παραγωγής που φώναζε"Δώσε κάτι καλέ κύρια να πληρώσω τους κομπάρσους". Καλή η τέχνη δεν λέω, αλλά όταν πρόκειται για πιστολίδι, εφέ και δράση θέλω μια κάποια ποιότητα! Οι ηθοποιοί μου φάνηκαν καλοί και γενικά το πνεύμα του Rodriguez είχε αρχίσει από τότε να φαίνεται. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν κάποιες "Ταραντινικές" σκηνές! Δεδομένου ότι βγήκε την ίδια χρονιά με το Reservoir Dogs δεν μπορώ παρά να συμπεράνω πως αυτοί οι δύο κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος και το ότι αργότερα θα γνωρίζονταν είναι τουλάχιστον καρμικό!


Το Desperado είναι το κορυφαίο κατά τη γνώμη μου! Εξαιρετικοί ρυθμοί, δράση, η Salma Hayek(άξια μούσα του Rodriguez) και ο Antonio Banderas είναι κάτι παραπάνω από καυτοί και κάπου ανάμεσα ένας υπέροχος Quentin Tarantino να λέει ένα ανέκδοτο με τον μοναδικό του τρόπο λίγο πριν τον καθαρίσουν.


Παρεμπιπτόντως ξέρω ότι γουστάρει να σκοτώνονται οι χαρακτήρες που υποδύεται αλλά καλό θα ήταν να σταματήσει να γίνεται αυτό!!! Η μουσική εξαιρετική και η διασκέδαση είναι κάτι παραπάνω από δεδομένη!


Την τριλογία συμπληρώνει το Once Upon a Time in Mexico! Στο υπάρχον(με κάποιες διαφοροποιήσεις) καστ προστίθεται ο Johnny Depp, ο Mickey Rourke,η Eva Mendes και ο Enrique Iglesias(!) και η ταινία γίνεται αυτόματα must see!!! Ο Johnny Θεός όπως πάντα... Η δράση, ο ρυθμός το χιούμορ κινούνται κι εδώ σε ικανοποιητικά επίπεδα (ειδικά το χιούμορ!) όμως το σενάριο είναι λίγο ότι να' ναι! Σαν ταινία δεν παίρνει στα σοβαρά τον εαυτό της αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να καλύψει το προσχηματικό σενάριο!


Πάντως με όλη την τριλογία διασκέδασα πολύ! Για μένα ο Rodriguez είναι περίεργη υπόθεση! Δεν τον θεωρώ ταλεντάρα αλλά αναμφισβήτητα έχει καλές στιγμές! Η κορυφαία του είναι το Sin City και μετά το From Dusk Till Dawn! Ίσως να μην είναι τυχαίο το ότι σε αυτές δεν έχει γράψει το σενάριο ο ίδιος...

Euro 2008: Αφιέρωμα

Οι πιο ενδιαφέρουσες φωτογραφίες ήταν μακράν αυτές από τις προπονήσεις των ομάδων. Οι αστείοι Ρώσοι, οι σοβαροί Γερμανοί, οι πλακατζήδες Κροάτες(κάνω την έκπληξη και δεν βάζω φωτό του Slaven!)... Κάθε χώρα το δικό της στυλ προπόνησης... Και κάπου εκεί και οι Ισπανοί με το ολόδικό τους! Προπονούνταν στο πιο ωραίο μέρος και κάποιες φορές η προπόνηση ξέφευγε και από τους μίζερους χώρους του γηπέδου για να μεταφερθεί σε λαγκάδια και λιμνούλες... Μπορεί να κέρδισαν τον τίτλο των Πρωταθλητών αλλά τους έχω έναν ακόμη: αυτόν της πιο gay προπόνησης...

Δεν ξέρω αν φταίει ο τρόπος που προπονεί o Aragonés ή αν είναι ύπουλος ο φωτογράφος που τους πιάνει σε μυστήριες πόζες αλλά πολύ...χαρούμενα φαίνεται να προπονούνται!

Γιατί χαίρεται ο Torres και χαμογελά πατέρα;(μπορεί χάρη σε δικό του γκολ να κέρδισαν οι Ισπανοι τους αχώνευτους αλλά εξακολουθεί να μου είναι αντιπαθέστατος)