Ο μόνος τρόπος να κρατήσεις ένα μυστικό, είναι να μην πεις σε κανέναν ότι γνωρίζεις κάποιο μυστικό...
Το θέμα εδώ είναι ότι είναι χαζό να ξέρεις ένα μυστικό και να μην μπορείς να περηφανευτείς γι'αυτό.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
Υπόθεση 1: Κάποιος ξέρει ένα μυστικό (ονόματα δεν λέμε υπολήψεις δεν θίγουμε).
Υπόθεση 2: Το μυστικό αυτό είναι τόσο ισχύρο που μπρεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτες καταστροφές(τη δυάλυση μιας φιλίας, ενός γάμου, μιας εταιρείας, ενός κράτους, του κόσμου ολόκληρου-παράκαλειται αυτός που ξέρει το μυστικό που οδηγεί στο τελευταίο να στείλει e-mail...-δεν θα το πω σε κανέναν-)
Υπόθεση 3: Οι καταστροφικές αυτές συνέπειες θα πραγματοποιηθούν αν συγκεκριμένα πρόσωπα μάθουν το μυστικό.
Υπόθεση 4: Ο φίλος μας είναι τόσο χαρούμενος που ξέρει κάτι τόσο σημαντικό, που κάποιος τον εμπιστεύτηκε, που αν το πει θα γίνει το κέντρο του ενδιαφέροντος... Θα ήθελε τόσο να το πει κάπου...
Αν το μυστικό το ξέρει και κάποιος ακόμη (οχι αυτος που τον αφορά άμεσα) η διάδωση του με εχεμύθεια είναι ασφαλής καθώς κατηγορείς τον άλλο (ο τάδε μου είπε ότι ο τάδε...μπλα μπλα μπλα).
Αν το ξέρει μόνο ένα άτομο τότε καλύτερα να το πει σε κάποιον που δεν θα συναντήσει ποτέ (ΠΟΤΕ λέω) το εν λόγω πρόσωπο.
Βέβαια και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις μπορούν να πάνε τα πάντα στραβά με αποτέλεσμα οι καταστροφικές συνέπειες να πραγματοποιηθούν και ο άνθρωπος του παραδείγματος να στιγματιστει για όλη του τη ζωή...
Γιατι ως γνωστόν: Τη ρουφιανιά πολλοί αγάπησαν, το ρουφιάνο κανείς (εγώ πάντως τον καταλαβαίνω και τον συμπονώ!!)
Το γενικό πάντως συμπέρασμα είναι ότι καλύτερα να μην αποκτήσεις ποτέ μυστικό. Και γιατί οι άνθρωποι εχουν το κακό συνήθειο του "Έκανα αυτό αλλά μην το πεις πουθενά". Εδώ το είπες εσύ που το έκανες εγώ δεν θα το πω (για τη χαρά της ρουφιανιάς βρε αδερφέ"Κύριε, κύριε ο Αντωνάκης κλότσησε τη Μαιρούλα");
Άρα όταν κάνουμε κάτι δεν το εμπιστευόμαστε σε κάνεναν. Αν τώρα είμαστε εμείς ο κανένας και τύχει να μάθουμε τυχαία (κρυφακούσουμε, μπουμε κάπου χωρίς να χτυπήσουμε κ.λ.π.) το μυστικό τότε μπορόυμε να το διαδώσουμε και έχουμε και άλλοθι("Ωραίος φίλος είσαι που δεν μου το είπες. Αν μου το έλεγες θα ήξερα ότι ήθελες να μείνει μυστικό") ή να εκβιάσουμε τον ενδιαφερόμενο και να βγάλουμε και κάτι.
1 σχόλιο:
Κάποιος, κάπου κάποτε είπε σε ένα φίλο του ένα μυστικό... Ένα μυστικό πολύ σημαντικό που αν αποκαλύπτονταν θα γκρέμιζε τον κόσμο πολλών πολλών ανθρώπων. Άλλοι θα πηγαιναν φυλακή για κατα συρροήν δολοφονίες, άλλοι θα κλείνονταν σε ψυχιατρεία με βαριά κατάθλιψη, άλλοι θα το έριχναν στο ποτό, ορφανα θα αναγκάζονταν να καθαρίζουν παρμπρίζ στα φανάρια για να θρέψουν οτι απόμεινε απ την οικογένειά τους και πάει λέγοντας...
Και ενώ αυτός ο φίλος θεωρούνταν έμπειστος, τελικά αποδείχτηκε όχι και τόσο... Άρχισε να πετάει σπόντες, να εκβιάζει και να τρομοκρατεί μέσω ανυπόγραφων άρθρων στο internet...
Και αναρωτιέται ο κάποιος (κάπου κάποτε)... τί να κάνει; να αφήσει αυτό το ρουφιάνο, το χαφιέ, το Σάββα Ξηρό(!) να τινάξει τα πάντα στον αέρα; Μπορει αφήσει να δημιουργηθούν περισσότεροι δολοφόνοι, ψυχοπαθείς, αλκοολικοί και ορφανα σ αυτόν τον κόσμο ενώ μπορεί να σταματήσει αυτόν τον Mox8irious Roufous; Αποφάσισε να αναλάβει δράση... Να κλείσει το στόμα του ανθρώπου που ήξερε πολλά πριν να είναι αργά για όλους...
Εσύ, λοιπόν, μέγιστε προδότη, κάθε φορά που θα μπαίνεις στο μετρό και ακούς το "επόμενη στάση Νέος Κόσμος" απο μέσα σου θα ψελλίζεις "άλλος κόσμος;", γιατί δεν θα ξέρεις ποιά θα είναι η τελευταία σου βόλτα... Ίσως η επόμενη...
Κι εσείς περίεργοι και μυστικολάτρεις αυτού του κόσμου... σκεφτείτε το καλύτερα...
Υ.Γ. Η ομοιότης με πρόπωπα και καταστάσεις ίσως και να είναι συμπτωματική...
Δημοσίευση σχολίου