Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2007

Η Βαρεμάρα που μας δέρνει...

Το παρακάτω αποτελεί προϊόν δημιουργίας των 3 από τα 4 μυαλά που διαχειρίζονται το μπλογκ και αποτελεί απόδειξη του τι κάνουμε στις πανεπιστημιακές παραδόσεις όταν βαρίομαστε αφόρητα (στο 99% των περιπτώσεων δηλαδή).
ΠΡΟΣΟΧΗ: Ό,τι ακολουθεί μπορεί να προκαλέσει ακατάσχετη εγκεφαλική αιμορραγία αν διαβαστεί. Proceed at your own risk! (Τα χρώματα μας αντιπροσωπεύουν. Εγώ το άσπρο, η Annie Hall το κόκκινο και η exMrsAbramovich το πράσινο).

Κάποτε, σε μια τριτοκοσμική χώρα, υπήρχε μια αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας. Αρχηγός της ήταν η Αντζελίνα Τζολί, η οποία χτύπησε στο ταβάνι και έπεσε με τα μούτρα. Όταν σηκώθηκε πάλι, είδε απέναντι της ένα μυστικό παράθυρο με τρία παιδιά και πέντε κατσαρόλες. Αποφάσισε να μπει σε μοναστήρι. Εκεί ένιωθε ότι θα έβρισκε πνευματική γαλήνη, καλλιεργώντας ραπανάκια και αρμέγοντας κατσίκια. Το γάλα τους είχε ένα μυστήριο μπλε φωσφοριζέ χρώμα. Έπρεπε να το ερευνήσει. Θα ξεκινούσε να πάει σε ένα δάσος. Εκεί συνάντησε τον Τζιόλη να ευχαριστεί το Θεό της βροχής για το γκολ της νίκης! Οι πανηγυρισμοί που ακολούθησαν, αν και μη πρέποντες (καθώς ήταν υπέρ του δέοντος gay), έμειναν ιστορικοί. Τότε χτύπησε ένα κινητό και όλοι αγριοκοίταξαν τριγύρω. "Έλα ρε!" απάντησε ένας ιστορικός. "Το κριτήριο Shannon-Niquist να χρησιμοποιήσεις!". Αυτά ήταν και τα τελευταία λόγια που άκουσε. Πήρα βαθιά ανάσα, έκλεισε τα μάτια και πήδηξε από το παράθυρο στο κενό. Καθώς έπεφτε, δίπλα του έπεφταν και ένα αμόνι με ένα πιάνο αλά Looney Tunes. Ήταν χειριστής Playstation και έπερνε 500 Ευρώ το μήνα. Έφταναν για τα βασικά του έξοδα αλλά έπρεπε να βρει και μια δεύτερη δουλειά για να γεμίσει το μπαούλο με λάσπη και φύκια. Μετά θα το πουλούσε για πανάκριβη θεραπεία spa. Έκανε λασποθεραπεία και μια μάσκα με φύκια. Ο μασέρ εκεί ήταν από την Κίνα με master στο να κολλάει μπρίκια, με διδακτορικό στα ξύλινα, σκαλιστά χερούλια. κάθε πορά που ήθελε να φτιάξει ένα νταβατζωμένο μπρίκι παράγγελνε όλες τις πίτσες και έφαγε μέχρι που έσκασε και πέθανε. Για πάντα...

Ορίστε λοιπόν τι μας κατεβαίνει στο κεφάλι όταν βαριόμαστε στο Πανεπιστήμιο.
Αν σας φάνηκε περίεργο αυτό που μόλις διαβάσατε, συμβαίνει επειδή η κάθε μια από μας μπορούσε να δει μόνο την τελευταία λέξη της άλλης και συνέχιζε από εκεί!Το παραπάνω αποτελεί προϊόν της πνευματικής μας ιδιοκτησίας. Όχι ότι υπάρχει κάποιος αρκετά καθυστερημένος για να μας το κλέψει. Σχόλια ευπρόσδεκτα. Αλλά όχι προσβολές παρακαλώ! Καταλάβετε μας! Το ξέρετε ότι μαζεύουμε λεφτά για ψυχιατρική θεραπεία;

Δεν υπάρχουν σχόλια: