Αληθινό περιστατικό (οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις ΔΕΝ είναι συμπτωματική):
Σερβιτόρος (με βλέμμα βοδιού):Tι θα πάρετε?
Μέλος παρέας 1:Έναν φραπέ μέτριο
Μέλος παρέας 2:Έναν φραπέ γλυκό με πολύ γάλα
Μέλος παρέας 3:Ένα ice tea λεμόνι
Σερβιτόρος (με βλέμμα βοδιού):Ροδάκινο ή λεμόνι?
Μέλος παρέας 3:Λεμόνι.
Μέλος παρέας 4:Εγώ θέλω ένα φυσικό χυμό πορτοκάλι.
Σερβιτόρος (με βλέμμα βοδιού):Το ice tea μου είπες λεμόνι ή ροδάκινο?
Μέλος παρέας 3:Λεμόνι.
Μετά από λίγο:
Σερβιτόρος (με βλέμμα βοδιού):Φραπεδάκι μέτριο?
Μέλος παρέας 1:Εδώ.
Σερβιτόρος (με βλέμμα βοδιού):Γλυκός με γάλα?
Μέλος παρέας 2:Εδώ
Σερβιτόρος (με βλέμμα βοδιού):Ο χυμός πορτοκάλι?
Μέλος παρέας 4:Σε μένα
Σερβιτόρος (με βλέμμα βοδιού):Και το ice tea ροδάκινο?
Τι του λες τώρα? Του λες κάτι ή τον λούζεις με το ice tea ροδάκινο που έπρεπε να είναι λεμόνι? Τελικά έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν ότι η διαφορά μεταξύ ιδιοφυίας και βλακείας είναι ότι η ιδιοφυία έχει όρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου