Κυριακή 12 Απριλίου 2009

Six Feet Under

Άργησα πολύ να δω αυτή τη σειρά αλλά τους τελευταίους μήνες μου κρατούσε συντροφιά κάθε βράδυ. Μία σειρά με πολύ θάνατο που όμως είναι μια ωδή στη ζωή. Είναι σχεδόν ειρωνικό. Δεν ξέρω αν είναι η καλύτερη σειρά που έχω δει, αλλά είναι σίγουρα στην πρώτη τριάδα.


Κάθε επεισόδιο ξεκινάει με ένα θάνατο και το γραφείο κηδειών Φίσερ(όπως ήταν και ο χαζός ελληνικός τίτλος της σειράς) αναλαμβάνει δουλειά. Αυτό είναι απλά η αφορμή για να δούμε μια σειρά από υπέροχους χαρακτήρες να εξελίσσονται σε τέτοιο βάθος που σχεδόν απορείς πως μπορεί ένας άνθρωπος να έχει τέτοιο συγγραφικό ταλέντο.


Η οικογένεια Φίσερ είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες οικογένειες σε τηλεοπτική σειρά. Κρύβουν τα προβλήματά τους, ο καθένας ακολουθεί δικό του ηθικό κώδικα και όμως είναι τόσο περίεργα δεμένοι... Η ατίθαση Κλερ, ο μαζεμένος Ντέιβιντ, ο εκρηκτικός Νέιτ και πάνω από αυτούς η Ρουθ.


Κι ενώ το στόρι περιστρέφεται γύρω από αυτή την οικογένεια, γνωρίζουμε όσους ζουν γύρω τους, τους επηρεάζουν και επηρεάζονται απ' αυτούς. Θα γνωρίσουμε τα τελειωμένα αγόρια της Κλερ, τους συμφοιτητές της, του συναδέλφους της, του καθηγητές της. Θα γνωρίσουμε τον Κιθ, το άλλο μισό του Ντέιβιντ που θα εξελιχτούν μαζί σαν χαρακτήρες και θα αλλάξουν ριζικά σε σχέση με αυτό που ήταν στα πρώτα επεισόδια. Θα γνωρίσουμε την οικογένεια Τσέινγουθ με τα άλυτα ψυχολογικά που σαν σίφουνας θα μπουν στη ζωή των Φίσερ. Η Μπρέντα θα μπλεχτεί σε μια θυελλώδη σχέση με τον Νέιτ και από τότε ο ένας θα είναι σημείο αναφοράς για τον άλλον. Και φυσικά τους εκάστοτε συντρόφους της Ρουθ...


Όσοι είχατε τη δική μου ατυχία να μην τη δείτε μέχρι τώρα κάντε το. Ότι πιο ανθρώπινο, δυνατό, ειλικρινές έχει δείξει ποτέ τηλεοπτική σειρά. Δεν θα σταθώ καν στις ερμηνείες ή την υπέροχη σκηνοθεσία, παρά μόνο στο πόσο σου αλλάζει τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα και τη ζωή...

Δεν υπάρχουν σχόλια: