Das weisse Band - Λευκή Κορδέλα

Για μένα η πιο αναμενόμενη ταινία της σαιζόν(εκτός αν υπολογίσουμε τους μπάσταρδους σε αυτή τη χρονιά). Ίσως πρόκειται για την καλύτερη ταινία της χρονιάς, ίσως και της δεκαετίας και αν όχι, σίγουρα στις πέντε καλύτερες! Ο Χάνεκε ξεπέρασε τον εαυτό του και άγγιξε την τελειότητα, μην πω την ξεπέρασε κι αυτή!


Η μονότονη ζωή ενός χωριού βουτηγμένου στον καθωσπρεπισμό διαταράσσεται όταν περίεργα ατυχήματα αρχίζουν να συμβαίνουν. Η νέα γενιά γαλουχείται υπό αυστηρούς κανόνες, καταπιεσμένη, σε μια κοινωνία όπου το φαίνεσθαι είναι το μόνο που έχει σημασία. Που θα είναι αύριο αυτά τα παιδιά; Ποιες θα είναι οι συνέπειες στην αυριανή κοινωνία;


Η ταινία εισχωρεί βαθιά στη γέννηση του μεγαλύτερου κακού που βρήκε την ανθρώπινη ιστορία και το κάνει τόσο απλά, αργά και ανεπιτήδευτα που εκπλήσσει. Διαφορετικές οικογένειες με τις δικές τους ιστορίες, με τις δικές τους διαστροφές, με τους δικούς τους κώδικες. Κάθε μία από αυτές όμως βρίσκεται παγιδευμένη κάτω από τη γενικότερη ηθική που διέπει την κοινωνία του χωριού.


Το ποιος οφείλεται για τα "ατυχήματα" ελάχιστη σημασία έχει. Το πως, το γιατί ίσως έχουν μεγαλύτερη. Αυτό που κυρίως ενδιαφέρει τον Χάνεκε είναι ο αντίκτυπος που έχουν στους κατοίκους. Αν και κυρίως αντιμετωπίζει αυτά τα "ατυχήματα" σαν την αφορμή για να παραμερίσει τις κουρτίνες, να ανοίξει λίγο τα παραθυρόφυλλα και κοιτάξει τι συμβαίνει σε αυτά τα σπίτια πίσω από τις κλειστές αλλά πάντα ακλείδωτες πόρτες.


Όταν σπέρνεις ανέμους, θα θερίσεις θύελλες. Και οι θύελλες θα έρθουν τόσο δυνατές που θα παρασύρουν τα πάντα. Οι σπόροι δεν ήταν απαραίτητα οι καλύτεροι, όμως οι...κηπουροί ήταν οι καλύτεροι του είδους τους.


Μια υπέροχη αλληγορία για το πως μπορεί να γεννηθεί όχι μόνο ο φασισμός αλλά και η τρομοκρατία. Πώς ο φόβος οδηγεί σε λανθασμένες και σπασμωδικές κινήσεις. Πως μια κλειστή, θρησκόληπτη κοινωνία παλεύει να διατηρήσει το καλό της πρόσωπο όσο σαπίζει εσωτερικά...


Μοναδική φωτογραφία, η καλύτερη που έχω δει εδώ και καιρό με το ασπρόμαυρο να αποτελεί ένα ακόμη σύμβολο, ένα ακόμη όπλο στα επιδέξια χέρια του Χάνεκε... Μεγάλο μπράβο αξίζει στα πιτσιρίκια που όλα παίζουν εξαιρετικά!