Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008

Rio Bravo

Τα western άργησα να τα εκτιμήσω. Είναι ένα είδος που το είχα καταδικάσει χωρίς καν να το γνωρίσω και που μόλις τους τελευταίους μήνες είπα να του δώσω μια ευκαιρία. Τελικά τα γουστάρω αρκετά αν και προς το παρόν έχω δει μόνο λίγα κλασσικά. Άρχισα με τα γνωστά σπαγγέτι και πριν μερικές μέρες ξεκίνησα την περιπλάνησή μου και στα υπόλοιπα με το κλασσικό Rio Bravo.


Ευτυχώς πέρασαν μέρες πριν αρχίσω να γράφω γιατί αν το έκανα αμέσως θα μίλαγα σίγουρα για το καλύτερο western όλων των εποχών, με τους πιο εντυπωσιακούς χαρακτήρες κ.λ.π. Δεν λέω ότι δεν είναι αλλά έχω δει μόνο αυτό οπότε είμαι η πλέον αναρμόδια να κρίνω. Με εντυπωσίασε απίστευτα.


Ο σερίφης συλλαμβάνει τον αδελφό του τοπικού "κακού". Πρέπει να τον κρατήσει στη φυλακή μέχρι να έρθει ο δικαστής. Ο αδελφός και τα τσιράκια του θα πολιορκήσουν τη φυλακή ενώ ο σερίφης θα έχει τη βοήθεια ενός αλκοολικού, ενός πιτσιρικά πιστολά κι ενός γέρου.


Κάπως κλειστοφοβικό διαφέρει από τα κλασσικά western ή τουλάχιστον από τα σπαγγέτι western. Εξαιρετικό επίσης βάθος χαρακτήρων, κάτι που για το είδος της ταινίας είναι σπάνιο και υπέροχο. Προσωπικά ήθελα λίγο περισσότερο πιστολίδι. Τέσσερις διαφορετικοί άνθρωποι που τους ενώνει ο κοινός στόχος αλλά και η φιλία που αναπτύσσουν(ή υπάρχει ήδη) μεταξύ τους. Ούτως ή άλλως η αντρική φιλία είναι κάτι πολύ δυνατό κι εδώ την βλέπουμε στην πραγματική της διάσταση.


Ο John Wayne απλά απίθανος! Για κάποιο λόγο δεν τον είχα σε εκτίμηση(μάλλον για τον ίδιο που δεν είχα και τα western) και έμεινα με ανοιχτό το στόμα. "My God! I didn't know that son of a bitch could act" (όπως είχε πει και ο John Ford όταν τον είχε δει στο Red River που ίσως είναι το επόμενο που θα δω κι εγώ). Ο γεράκος επίσης είναι τέλειος χαρακτήρας κι έχει απίστευτο γέλιο...


Πολύ μου άρεσε και η μουσική ενώ δεν το περίμενα. Ευχάριστη έκπληξη ήταν επίσης το ότι είχε χιούμορ και μερικές σκηνές είναι ξεκαρδιστικές. Πέρα απ' όλα τα παραπάνω το λάτρεψα για δυο σκηνές. Την αρχική όπου θυμίζει βουβό κινηματογράφο με τους ήρωες να μη μιλάνε και με γρήγορη μουσική στο background, και τη σκηνή που οι πρωταγωνιστές τραγουδάνε το "My Rifle, My Pony and Me".


2 σχόλια:

horny sloth είπε...

τα western ειναι ο,τι πρεπει για να χαλαρωσεις..μπυριτσα,τσιπς κανα πουρακι και "απεραντες πεδιαδες, απλητοι γκρινγκος - σεριφιδες- σαλουν"..ωραια πραγματα.
δεν μιλανε πολυ, αλλα οταν το κανουν οι ατακες(κ οι γκριματσες) "γραφουν"!
θα σου προτεινα να δεις το "The Outlaw Josey Wales" (1976), σε σκηνοθεσια Clint..

Annie_Hall είπε...

Ξέρεις τι παθαίνω; Η δράση είναι κάπως αργή κι επειδή συνήθως κάθομαι να τα δω μεσημέρι με παίρνει ο ύπνος. Στα περισσότερα μου έχει συμβεί!

Έχω δει τόσο Clint τον τελευταίο μήνα που ένας ακόμη δεν θα με βλάψει! Θα το ψάξω...