Εφόσον ασχολήθηκα στο προηγούμενο post με το Jackie Brown και την Pam Grier λέω να συνεχίσω σε παρόμοιο κλίμα μιας και πρόσφατα είδα μία από τις ταινίες της. Το Black Mama White Mama...
Τι μου θυμίζουν οι τίτλοι, τι μου θυμίζουν... Ίδιοι με το Death Proof! Τώρα ξέρω από που τους πήρε ο καλός μου(μάλλον δηλαδή)! Να και η Pam μέσα σε κλούβα να την μεταφέρουν κάπου. Μα γιατί οι μπατσίνες φοράνε κοντά σορτσάκια ή μίνι φούστες; Και να που κατά τύχη όταν οι κρατούμενες κάνουν μπάνιο τρίβει η μία την πλάτη της άλλης και παίζουν με το νερό. Και να που μία από τις δεσμοφύλακες παίρνει μάτι...
Και να που λίγο αργότερα η τύπισσα(αυτή που έπαιρνε μάτι) την πέφτει στην Pam και τις κάνει ξεκάθαρο πως αν δεν της κάτσει δεν θα περάσει καλά στη φυλακή. Αλλά η Pam είναι σκληρό καρύδι και δεν μασάει με μια απειλή και δυο χαστούκια. Πάντως και τα ρούχα των κρατούμενων περιορίζονται στα απολύτως απαραίτητα... Κάτι δεν πάει καλά εδώ...
Την Pam όπως και μία συγκρατούμενη της την προορίζουν για μεταγωγή σε φυλακές υψίστης ασφαλείας. Τις δένουν μαζί και τις στέλνουν. Οι δυο τους δεν συμπαθιούνται καθόλου και ξαφνικά βρέθηκαν να μοιράζονται ένα ζευγάρι χειροπέδες. Όταν θα γίνει ένα μπάχαλο και καταφέρουν να ξεφύγουν θα αναγκαστούν να συνεργαστούν. Τα bitch πάνε σύννεφο, οι υστερίες και τα χαστούκια το ίδιο αλλά έχουν αστυνομία και υπόκοσμο να τις κυνηγάνε οπότε θα συμβιβαστούν.
Και ξεκινάει το κυνηγητό. Πρόκειται για κλασική ταινία του είδους (με όλα τα κλισέ) χωρίς όμως να πρόκειται για κάτι εξαιρετικό. Εγώ θα κρατήσω την ερμηνεία της Pam (που αναμφίβολα είναι από τις καλές της) και τον εξαιρετικό Sid Haig που κλέβει χωρίς κόπο την παράσταση! Με τέτοια φυσιογνωμία πως θα μπορούσε να μην το κάνει άλλωστε! Απίθανος όπως πάντα και μιας και ον ανέφερα να και ένα ωραίο άρθρο/συνέντευξη που βρήκα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου