An Education

                                                                                     

Γίνεται μία ταινία να είναι φρέσκια και μοναδική και ταυτόχρονα να θυμίζει κάτι από τα παλιά; Φυσικά και γίνεται και το An education είναι το απόλυτο παράδειγμα!

Άβγαλτο, αθώο δεκαεξάχρονο κοριτσάκι που ονειρεύεται μποέμικη ζωή στα Παρίσια αλλά προς το παρόν ετοιμάζεται για σπουδές στην Οξφόρδη, γνωρίζει έναν γοητευτικό άντρα και φυσικά τον ερωτεύεται. Οι γυναίκες αναστενάζουμε ονειροπολώντας καθώς το εν λόγω αρσενικό της μαθαίνει τη μεγάλη ζωή, την πηγαίνει το πολυπόθητο Παρίσι, κουμαντάρει άψογα τους γονείς της και γενικά την κάνει υπερευτυχισμένη.

Τι στα διάλα θα μου πεις, όλο καλά γίνονται; Γίνονται διάφορα αλλά σε γενικές γραμμές η ευφορία που προσφέρει η ταινία, ήδη από τους υπερβολικά χαρωπούς τίτλους αρχής δεν κοπάζει πολύ. Καθαρά γυναικεία ταινία, θυμίζει κάτι απίθανες με την Audrey Hepburn, απίστευτα ευχάριστη που σε αφήνει με ένα μεγάλο χαμόγελο.

Ωραία σκηνοθεσία, υπέροχες μουσικές επιλογές και νοσταλγική απεικόνιση της εποχής την κάνουν ακόμη πιο ευχάριστη. Αυτή η ταινία είναι ευτυχία. Σκέτη, απενοχοποιημένη ευτυχία. Εκμεταλλεύεται όλα τα κλισέ αλλά στο τέλος δεν καταντάει χαζή.

Αποτελεί και ευκαιρία για ένα σχόλιο πάνω στη γυναίκα και τη θέση της στην κοινωνία της εποχής αλλά όχι σε τρελό βαθμό. Την προτείνω ανεπιφύλακτα, ότι πρέπει για τέτοιο καιρό παρέα με ζεστή σοκολάτα(αγορασμένη εννοείται, όποιος έφτιαξε καλό ρόφημα σοκολάτας σπίτι του ας μου πει πως το κατάφερε).

ΥΓ: Πόσο φλώρικο κείμενο! Τι έπαθα;