The Trouble With Harry...

Ένα πτώμα κάνει την εμφάνισή του και οι κάτοικοι της μικρής πόλης δεν ξέρουν τι να το κάνουν. Ή κάπως έτσι. Ένας ερασιτέχνης κυνηγός αρχικά θα πιστέψει ότι τον πυροβόλησε κατά λάθος. Αυτή είναι η αρχή μιας ξεκαρδιστικής περιπέτειας.


Από τις πιο αστείες ταινίες του Χίτσκοκ και ταυτόχρονα πανέξυπνα δεικτική. Το πτώμα είναι απλά ένα πρόβλημα, μια αναποδιά για όσους το συναντούν. Η ζωή ενός αγνώστου δεν έχει την παραμικρή σημασία, ενώ όλοι κοιτάνε τον εαυτό τους.


Ο Χιτς γίνεται εκπληκτικά ειρωνικός. Οι ήρωές του βρίσκουν την ευκαιρία να αναπολήσουν το παρελθόν, να ερωτευθούν, να κλείσουν εμπορικές συμφωνίες και όλα αυτά όσο θάβουν και ξεθάβουν ένα πτώμα. Έχει στήσει μια εξωφρενική φάρσα...


Η ταινία ίσως είναι ξεπερασμένη πια. Μυρίζει "παλιό" αυτό είναι γεγονός. Ίσως σε κάποια σημεία είναι και λίγο βαρετή. Όμως το μαύρο χιούμορ, οι εξωφρενικές καταστάσεις, το ότι κρατάει μόνο 90 λεπτά αλλά και η παρθενική εμφάνιση της Shirley MacLaine(μόνο σε μένα θυμίζει την Catherine Zeta-Jones σε αυτή την ταινία;) την καθιστούν ένα ευχάριστο και χαλαρό θέαμα.

Η νύχτα έπεσε στην παραλιακή (25)

Και η συνέχεια προβλέπεται ξεκαρδιστική!

---------------------------------------------------------------

Όταν η Αρσινόη γύρισε στο διαμέρισμα της παρέα με τον Κόκι αποφάσισαν να δουν τις κασέτες της Στελίνας και του Χελώνα. Έκατσαν στον καναπέ και η Αρσινόη έφερε ποπ κορν.
«Γιατί καλέ;» απόρησε ο Κόκι.
«Γιατί κάτι μου λέει ότι θα το διασκεδάσουμε πολύ! Έννοια σου.» είπε η Αρσινόη πατώντας το Play.
Είδαν μια παραλία. Πρέπει να ταν ακόμα χειμώνας γιατί δε φαίνονταν κανείς και η θάλασσα ήταν αγριεμένη. Ακούστηκε η φωνή της Στελίνας.
«Κάζου! Τραβάει!»
Η φωνή της ακούγονταν φρέσκια και πολύ νεανική. Καμία σχέση με ότι ήξεραν για τη σιδηρά κυρία της νύχτας. Το πλάνο άνοιξε κάπως και φάνηκε ο Χελώνας με ένα σκύλο να τρέχουν και να παίζουν. Ο Χελώνας φαίνονταν τόσο μικρός και αθώος!
«Βρε για κοίτα το αφεντικό» είπε ο Κόκι ο οποίος έβρισκε ήδη την ιδέα των ποπ κορν εξαιρετική.
«Είναι τόσο gravure αυτό το βίντεο! Τι άλλο θα δούμε ακόμα!» είπε η Αρσινόη που ρούφαγε μια λεμονάδα.
Αφού ο Χελώνας έτρεξε και έπαιξε ανέμελα στράφηκε προς τη Στελίνα.
«Στελίνα! Φέρε την κάμερα!»
Και την πήρε από τα χέρια της για να την τραβήξει και κείνη στο βίντεο. Η Αρσινόη προς μεγάλη της έκπληξη αντίκρισε μια Στελίνα να φοράει… ροζ! Αν είναι δυνατόν! Ποτέ δεν την είχε δει να φοράει αυτό το χρώμα. Ήταν λίγο τραυματικό εδώ που τα λέμε.
«Αχ σε παρακαλώ Κάζου! Μη με τραβάς! Ντρέπομαι!» είπε κοκκινίζοντας.
«Έλα τώρα! Αφού είσαι τόσο χαριτωμένη! Πες αυτό που μου έλεγες πριν!»
«Όχι! Ντρέπομαι σου είπα!»
«Μισή ντροπή δική σου μισή δική μου!»
«…Καλά. Κάζου σε λατρεύω! Είσαι το φως και η ζωή μου!»
Και έσκασε ένα φιλί στην κάμερα κλείνοντας χαριτωμένα το μάτι. Αυτό έκανε την Αρσινόη και τον Κόκι να πέσουν από τον καναπέ και να κυλιούνται στο πάτωμα από τα γέλια.
Μετά το πλάνο άλλαξε αλλά ήταν πάλι στην ίδια παραλία. Η κάμερα φαίνονταν σταθερή. Η Στελίνα στέκονταν ήδη μπροστά της πλέκοντας τα χέρια της ανυπόμονα. Ο Χελώνας πήγε γρήγορα κοντά της και την αγκάλιασε. Πήραν πόζα για φωτογραφία. Και περίμεναν.
«… Γιατί δεν τραβάει;» ρώτησε ο Χελώνας.
«Λες να την έβαλες να τραβάει βίντεο;» έκανε η Στελίνα.
«Ωχ! Ναι! Αυτό νομίζω πως έκανα!» είπε ο Χελώνας γελώντας.
Η Στελίνα τον έσπρωξε χαδιάρικα. «Χαζούλη Κάζου! (Kazu no baka!)»
Άρχισαν να σπρώχνουν ο ένας τον άλλο γελώντας σα μικρά παιδιά. Στον καναπέ η Αρσινόη και ο Κόκι έκαναν το ίδιο γελώντας σαν κάφροι.
«Πω ρε φίλε! Τα σπάνε αυτά τα βίντεο! Κάτσε να βάλω άλλο!» είπε η Αρσινόη σκουπίζοντας τα δάκρυα της.
«Άλλαξα γνώμη για το αφεντικό απόψε τ’ ορκίζομαι!» έκανε ο Κόκι και πήγε να πάρει και άλλα ποπ κορν.
Και είδαν πολλά τα μάτια τους εκείνο το απόγευμα. Ραντεβού στο λούνα παρκ, βόλτα στη λίμνη, ρομαντικό ξενύχτι στην παραλία. Το καλύτερο βέβαια ήταν το ραντεβού στο ανθισμένο λιβάδι. Ο Χελώνας έφτιαξε ένα στεφάνι λουλούδια και το έβαλε στο κεφάλι της Στελίνας και άρχισε να της τραγουδά. Η Στελίνα είχε πλεγμένα τα μαλλιά της και φόραγε άσπρο φόρεμα. Είχε ξαπλώσει στα γόνατα του και απολάμβανε το τραγούδι και τη λιακάδα.
Η Αρσινόη έκανε αναπαράσταση ξαπλώνοντας στα γόνατα του Κόκι απολαμβάνοντας το ποπ κορν και ακούγοντας τον να ραπάρει. Μετά έσκασαν στα γέλια πάλι.
«Λοιπόν δεν το ήξερα πως ήταν τόσο ρομαντική.» είπε. «Έχω μια τέλεια ιδέα!»
«Για λέγε!» είπε ο Κόκι ο οποίος ήταν πρόθυμος να βοηθήσει, αν μη τι άλλο επειδή το έβρισκε άκρως διασκεδαστικό.
Στην SM Νεράιδα η Στελίνα φταρνίστηκε. Κάποιος τη μελετούσε. Δεν έδωσε όμως πολύ σημασία και βάλθηκε να μιλάει με τον καλεσμένο της. Ήταν παλιός και καλός της φίλος.
Δούλευε ως γυμναστής σε ένα ελίτ σχολείο. Και απόψε είχε έρθει με το γιο του στην SM Νεράιδα. Ο γιος του ήταν φαν του Ώονου. Ναι ήταν ο μπαμπάς του Τσίνεν.
«Ο γιος σου βλέπω έρχεται συχνά!» έλεγε.
«Ναι! Γενικά δεν θα τον άφηνα αλλά ξέρω πως είναι ασφαλής στο κέντρο σου!»
«Μα φυσικά! Κάνουμε καθαρές δουλειές εδώ μέσα!»
«Γιατί τις βρώμικες τις κάνετε απ’ έξω!»
Γέλασαν και οι δύο με το αστείο. Η Στελίνα πάντα πρόσεχε το μικρό Τσίνεν. Είχε τα φόντα να γίνει το νέο μεγάλο αστέρι που θα προωθούσε. Αν μεγάλωνε κανά δυό χρόνια θα τον έβαζε να τραγουδά στο κέντρο. Είχε επιβεβαιωμένα καλή φωνή.
Το πρόγραμμα στο μαγαζί είχε αρχίσει και ο Ώονος βρίσκονταν ήδη στην πίστα. Χόρευε μια ζεμπεκιά άλλο πράγμα. Ο Νίνο έκανε τρομερή σολιά με το μπουζούκι. Ο Τσίνεν και η Ζωή κοίταζαν τις λατρείες τους με καρδούλες στα μάτια όπως πάντα. Ο μικρός μάλιστα ανέβηκε στο τραπέζι να χορέψει.
Χωρίς να το ξέρει όμως στα πίσω πίσω τραπέζια τον παρακολουθούσε μια σκιά. Ήταν η Μαριλένα, η οποία είχε έρθει μεταμφιεσμένη ινκόγκνιτο στο κέντρο να δει το αμόρε της κόρης της και το αντίπαλο πρόγραμμα συνάμα. Δεν ήταν κακό… Ανταγωνίζονταν άξια το ΙΒ. Αλλά ο μικρός την εκνεύριζε πολύ. Ήταν πολύ λίγος για την κόρη της κατά τη γνώμη της. Είχε ένα άλλο παιδί υπόψη της κιόλας. Κάποιον Ριόσουκε Γιαμάντα, που ήταν και πλούσιος.
Έπρεπε να δράσει γρήγορα. Ήξερε πως η μικρή είχε κλείσει ραντεβού με τον Τσίνεν στο πάρκο πίσω από το σχολείο την επόμενη εβδομάδα. Φυσικά θα ήταν εκεί για τη χαλάστρα. Χεχεχεχεχε!

Η νύχτα έπεσε στην παραλιακή (24)

Και στη συνέχεια η Άννα τα βρίσκει σκούρα!

-----------------------------------------------------------------

Η Στελίνα ήταν ανυποψίαστη για όλα όσα η σκάρωνε η Αρσινόη. Δεν πήρε χαμπάρι καν πότε διέρρηξε το προσωπικό της βίντεο αρχείο. Και βούτηξε όλες τις κασέτες που είχε γυρίσει με τον Χελώνα. Τώρα τι σόι κασέτες ήταν κανείς εκτός από τους ενδιαφερόμενους δεν ήξερε.
Η Ζωή από την πλευρά της είχε υποψίες… Για τον Πη. Βρε μπας και τη γούσταρε; Γιατί την έβαζε όλο να σκύβει και να τρίβει το πάτωμα όταν ήταν εκεί; Φοβόταν μήπως κάποια μέρα της επιτίθονταν. Γι αυτό προπονούταν χρησιμοποιώντας το πατσαβούρι σαν όπλο. Ας τόλμαγε να την απειλήσει. Στα μούτρα θα το τρώγε.
Ο Νίνο την παρατηρούσε να κάνει ασκήσεις ενώ προσπαθούσε να βρει μια νέα σύνθεση με την κιθάρα παρέα με το Γιούγια που έπαιζε φυσαρμόνικα.
«Τι στο καλό κάνεις;» τη ρώτησε.
«Δε φαίνεται; Μαθαίνω πατσαβουρ-τσάκου (κατά το νουντσάκου)!» απάντησε η Ζωή ενώ έκανε μια πολύπλοκη κίνηση.
«Ναι… Οκ Ζωή νομίζω πρέπει να κάνεις διάλειμμα. Γενικό!»
«Όχι καλά είμαι ακόμα!»
«Εμ μάλλον εννοεί από τη δουλειά. Ξέρεις δε σε βλέπω ούτε εγώ καλά τώρα τελευταία!» πετάχτηκε ο Γιούγιας.
«Καλά είμαι λέμε! Κοιτάχτε τη δουλειά σας εσείς!» απάντησε η Ζωή και συνέχισε την προπόνηση.
Όσο για το Χελώνα, είχε αρχίσει να υποψιάζεται ότι ο Τζιν έκανε κάτι πίσω από την πλάτη του. Δυστυχώς για εκείνον δεν μπορούσε να προσποιηθεί με τίποτα οπότε η έρευνα του για το παρελθόν του Χελώνα και της Στελίνας σταμάτησε άδοξα. Ένας Θεός ξέρει τι θα του έκανε η Αρσινόη αν μάθαινε την αποτυχία του. Αν και… αν έκανε κάτι σε σχέση με BDSM μάλλον θα του άρεσε.
Κάθονταν σε μια γωνιά σκεπτόμενος πως θα της το έλεγε όταν από δίπλα του πέρασε, ποια άλλη; Η Άννα! Για να διασκεδάσει την ώρα του είπε να της την πέσει. Της έκλεισε το δρόμο πριν πάει στα παρασκήνια.
«Που πας Αννούλα; Κάνεις κάτι;» τη ρώτησε ακουμπώντας νωχελικά στην πόρτα.
«Ναι. Να φτιάξω τα πανέρια!» απάντησε η Άννα και προσπάθησε να περάσει.
«Θέλω διόδια για να σε αφήσω να περάσεις!» είπε πονηρά.
«Τι; Λεφτά; Δεν έχω! Παράτα με!»
Και με αυτά τα λόγια τον έσπρωξε πιο πολύ. Ο Τζιν δεν πτοήθηκε και την άρπαξε από τα μπράτσα.
«Όχι! Αυτά τα διόδια εννοώ!» είπε και έκλεισε τα μάτια και σούφρωσε τα χείλη του πλησιάζοντας το πρόσωπο της.
Η Άννα προσπάθησε να το αποφύγει αλλά ήταν αρκετά δυνατός. Θα την φιλούσε λοιπόν επιτέλους έστω και με το ζόρι; Είχε πλησιάσει τα χείλη της επικίνδυνα όταν μια γνώριμη του φωνή τον έκανε να μείνει κάγκελο όπως ήταν.
«Αχα! Αυτή είναι λοιπόν!»
Ο Τζιν γύρισε αργά και βασανιστικά το κεφάλι του για να δει την Αρσινόη να στέκεται στην είσοδο του κέντρου μαζί με τον Κόκι. Είχε σταυρώσει τα χέρια της και ανασηκώσει τα φρύδια της και φαίνονταν πολύ χαρούμενη για κάποιο λόγο.
Ο Κόκι την κοίταξε παραξενεμένος.
«Ξέρεις τη λουλουδού;» ρώτησε.
Η Αρσινόη βιάστηκε να τα μπαλώσει.
«Ε; Όχι! Στη σκηνή αναφερόμουν. Τη σκηνή του κέντρου. Από πού κι ως που να ξέρω τη λουλουδού; Χμ; Την έπιασα και σε ακατάλληλη στιγμή κιόλας.»
Ο Τζιν άλλαξε 100 χρώματα πριν βρει κάπως την ψυχραιμία του, ισιώσει το κορμί του και ρωτήσει: «Τι γυρεύει η υπαρχηγός των Bondage Queens στο ΙΒ;»
Η Αρσινόη τον πλησίασε επιδεκτικά και κόλλησε τη μούρη της στη μούρη του.
«Μιας και συνεργαζόμαστε είπα να περάσω. Ελπίζω να μην ενοχλείσαι κύριε Ακανίση! Λέω να δω λίγο το κέντρο.»
Ο Τζιν πισωπάτησε. Ο Κόκι τον πλησίασε και του είπε «Δίνε του» (Doke kora όπως το λεει στο Pierrot). Και τον έκαναν στην άκρη και πέρασαν στα παρασκήνια. Ο Τζιν έκανε λίγη ώρα να συνέλθει. Η Άννα δίπλα του κουνούσε το κεφάλι της εντυπωσιασμένη.
«Βρε για κοίτα! Υπάρχει κάποιος που κάνει το Τζιν να χέζεται! Μήπως να την πιάσω φίλη;» είπε.
Τα παρασκήνια του ΙΒ ήταν κάπως βαρετά για τουρ. Εξάλλου η Αρσινόη ήρθε για άλλο λόγο. Αλλά δεν μπορούσε να το πει στον Κόκι. Καθώς περπατούσαν έπεσαν πάνω στο Μάρου. Ο Μάρου ήθελε να πιάσει κουβεντούλα με τον Κόκι οπότε αυτή ήταν η ευκαιρία που ζητούσε η Αρσινόη.
«Μιλήστε εσείς! Εγώ πάω τουαλέτα λίγο!» δικαιολογήθηκε και έκανε μεταβολή να γυρίσει πίσω.
Καθώς γύριζε πέρασε από το δωμάτιο με τα πανέρια και είδε την Άννα που είχε πάει να τα ετοιμάσει. Ευτυχώς ήταν μόνη. Μπήκε μέσα.
«Γεια! Μήπως ξέρεις που είναι η τουαλέτα;» ρώτησε φιλικά.
Η Άννα σήκωσε το κεφάλι της και είδε τον από μηχανής θεό της να στέκεται από πάνω της.
«Α ναι! Θα βγεις στο κέντρο και είναι τέρμα βάθος δεξιά.» είπε.
«Ευχαριστώ. Επί τη ευκαιρία… Να συστηθώ. Με λένε Αρσινόη. Είμαι από την SM Νεράιδα.»
Η Άννα γούρλωσε τα μάτια της.
«Άννα υπεύθυνη των λουλουδιών. Χάρηκα… Αλήθεια είσαι από το αντίπαλο δέος; Νόμιζα πως τα κέντρα μας δεν τα πάνε καλά!» είπε.
«Α ναι ισχύει. Ή μάλλον ίσχυε. Διάφορες καταστάσεις μας έκαναν να συνεργαστούμε προσωρινά. Επιπλέον έχω γνωστούς εδώ…»
«Αλήθεια;»
«Ναι… Είμαι με τον Κόκι. Ξέρεις… είναι ο γκόμενος μου. Αλλά ξέρω και τον Ακανίση.»
«Εεεεεεεεε;»
«Καλό παιδί. Λίγο τούβλο και αγγούρι. Και σαβουρογάμης. Τι γνώμη έχεις γι αυτόν;»
«Τη χειρότερη…» μουρμούρισε η Άννα.
«Αχα… Καλά δεν πειράζει. Θα σε φτιάξω εγώ.»
«Εεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε;»
«Τέσπα μην πεις σε κανένα ότι τον ξέρω. Δεν είναι κάτι που το διατυμπανίζω. Ελπίζω να με πιάνεις…» είπε και της έδειξε το όπλο κάτω από το σακάκι της.
Η Άννα ξεροκατάπιε και κούνησε καταφατικά το κεφάλι. Κατάλαβε απότομα ότι η Αρσινόη ήταν πολύ περίεργο και εξτρήμ άτομο για τα γούστα της. Πού ήταν το σφηνάκι της όταν το χρειάζονταν;;;
«Α ναι! Δώσε μου το κινητό σου! Θα ήθελα να γίνουμε φίλες!» είπε αμέσως μετά χαρωπά.
Η Άννα με τρεμάμενα χείλη της είπε τον αριθμό. Κάτι της έλεγε πως θα το μετάνιωνε αν της πήγαινε κόντρα.

Έχω μια πρόταση...

Να δώσουμε το γίδι τον Μήτρογλου που κάνει 50 μέρες να βάλει γκολ στους βάζελους και στη θέση να πάρουμε το Βύντρα που το μυρίζεται το γκολ από τρία χιλιόμετρα μακριά!

Και μερικές παρατηρήσεις:

• Ο Ντουντού είναι παικταράς αλλά στα αγγλικά δεν τα πάει και πολύ καλά.
• Πολύ κομψός ο Τιμούρ με το κοστουμάκι.
• Η εμφάνιση είναι άθλια. Αυτό το κόκκινο κομματάκι μπροστά μοιάζει με σαλιάρα.

Με τέτοια μπάλα τι περιμένουμε να κάνουμε;

Have a nice season...

Η καινούρια τηλεοπτική σαιζόν ξεκινάει και τέσσερις αγαπημένες σειρές άρχισαν ή αρχίζουν μέσα στο μήνα.

Ήδη τρία επεισόδια έχουν προβληθεί από την τέταρτη σαιζόν του Psych. Το αγαπημένο ψευτομέντιουμ επέστρεψε! Τα επεισόδια είναι πολύ δυνατά και φυσικά ξεκαρδιστικά. Ο Λάσιτερ γκρίζαρε λίγο αλλά συνεχίζει να είναι υπέροχα εκνευριστικός!



Στις 17 Σεπτεμβρίου αρχίζει και το πολυαναμενόμενο Bones που μετά το χαζό φινάλε του τέταρτου κύκλου θέλουμε άμεσα αποζημίωση.



Στις 24 αρχίζει ο δέκατος κύκλος του CSI. Οι περσινές προσθήκες δεν είναι κακές τελικά αν και οι απουσίες πονάνε ακόμη. Φήμες θέλουν να επιστρέφει η Σάρα και πραγματικά ελπίζω να παραμείνουν φήμες!



Και τέλος το καλύτερο! Dexter!!! Και μάλιστα μπαμπάς... Στις 27 Σεπτεμβρίου ο αγαπημένος μας serial killer θα μας κρατήσει παρέα με ένα πραγματικά πολύ δυνατό επεισόδιο. Καινούριος δολοφόνος κάνει την εμφάνισή του και είναι πολλά υποσχόμενος!






Update: Στις 21 Σεπτεμβρίου αρχίζει το ξεκαρδιστικό How I Met Your Mother και στις 23 το Criminal Minds.

Μη δεις αυτή τη σειρά...

Θα κολλήσεις, θα χάσεις την προσωπική σου ζωή, υπάρχουν στιγμές που σε διαλύει. Κυρίως όμως θα στεναχωρηθείς άπειρα όταν τελειώσει...

Είναι από τις ωραιότερες σειρές. Όμως είναι άσχημο κόλλημα και διαρκεί μόνο τέσσερις σαιζόν, οπότε το δράμα του αποχωρισμού θα έρθει πολύ γρηγορότερα απ' ότι το περίμενες. Εχθές έζησα κι εγώ αυτό το δράμα, το οποίο καθυστέρησα όσο περισσότερο μπορούσα.

All this has happened before, and all of it will happen again.

Οι Κύλωνες δημιουργήθηκαν από τους ανθρώπους για να τους εξυπηρετούν στην καθημερινή τους ζωή. Όμως εξελίχθηκαν, επαναστάτησαν και κάπως έτσι άρχισε ο πρώτος Κυλωνικός πόλεμος. Ο πόλεμος τελείωσε, η Κύλωνες την έκαναν γι' αλλού και οι άνθρωποι συνέχισαν να ζουν μαθαίνοντας να μισούν τους Κύλωνες οι οποίοι εν τω μεταξύ εξελίχθηκαν κι άλλο και δημιούργησαν μοντέλα με ανθρώπινη μορφή.


Και φτάνουμε στη πρώτη μέρα του Battlestar Galactica. Οι Κύλωνες κάνουν ντου με πυρηνικά και στον πλανήτη Κάπρικα και τις υπόλοιπες 11 ανθρώπινες αποικίες δεν μένει κολυμπιθρόξυλο. Μόνοι επιζήσαντες όσοι εκείνη την ώρα βρίσκονταν στο διάστημα. Μόνη τους άμυνα, το υπό απόσυρση πολεμικό πλοίο Galactica. Κάπως έτσι αρχίζει η περιπλάνηση 50.000 ανθρώπων προς αναζήτηση ενός νέου πλανήτη. Οι αρχαίες γραφές των ονομάζουν γη. Κάπως έτσι αρχίζει ένα υπέροχο, συγκλονιστικό ταξίδι.


Το BSG δεν είναι μια συνηθισμένη Sci-Fi σειρά. Είναι ένα δυνατό δράμα χαρακτήρων. Και οι χαρακτήρες αυτοί είναι που φτάνουν αυτή τη σειρά στα υψηλά της επίπεδα. Πάνω απ' όλους ο Ναύαρχος Μπιλ Αντάμα. Στρατιωτικός, με υψηλότατη αίσθηση του καθήκον και πολύ υψηλές ηθικές αξίες, με τις οποίες θα έρθει αντιμέτωπος σε κάθε απόφαση που θα πάρει. Πρέπει να μάθει να σκέφτεται λιγότερο σαν στρατιωτικός και πολύ περισσότερο σαν ο άνθρωπος που πρέπει να διαφυλάξει το ανθρώπινο είδος.

Απέναντι, μπροστά του, δίπλα του θα βρει την Λώρα Ρόσλιν. Πρώην δασκάλα και υπουργό παιδείας που ως το μόνο ζωντανό μέλος της κυβέρνησης, γίνεται πρόεδρος. Εδώ θα δούμε μια εκπληκτική εξέλιξη. Η Ρόσλιν είναι καλοσυνάτη, ηθική και οι ζωές των ανθρώπων είναι το πρώτο της μέλημα. Όμως η πολιτική και η εξουσία διαβρώνει τον άνθρωπο, οι συνθήκες είναι τέτοιες που η δημοκρατία κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή, πολλοί γλυκοκοιτάζουν την εξουσία της, πολλοί αμφισβητούν τα κίνητρά της. Η ίδια πιστή στη θρησκεία, σε συνδυασμό με την προσωπική της μάχη με τον καρκίνο θα βρεθεί στο μέσο μιας προφητείας, τη οποία θα πιστέψει και στην οποία θα γραπωθεί σαν να είναι η μοναδική σανίδα σωτηρίας. Θα οδηγήσει στη σωτηρία ή στο τέλος της ανθρωπότητας;


Σολ Τάι. Ο ύπαρχος, κολλητός φίλος του Αντάμα. Μέθυσος, δυστυχισμένος, πικρόχολος. Η παρουσία του θα δημιουργήσει άπειρα προβλήματα. Θα προσφέρει όμως και λύσεις. Όταν χρειάζεται είναι πιο διαυγείς από όλους, έτοιμος για σκληρές αποφάσεις. Θα τον μισήσεις, θα τον λατρέψεις, θα γελάσεις με το ειρωνικό του χιούμορ. Μακράν ο καλύτερος χαρακτήρας, ο πιο εξελίξιμος, και σίγουρα η καλύτερη ερμηνεία.

Κάρα "Starbuck" Θρέις και Λη "Apollo" Αντάμα. Οι καλύτεροι πιλότοι του στόλου. Η Starbuck είναι ο αγαπημένος μου χαρακτήρας. Σκληρή, αγωνίστρια, τσαμπουκάς. Το δυσκολότερο άτομο που πρέπει να κουμαντάρει ο Αντάμα. Είναι όμως το ίδιο άτομο που μπορεί να εξολοθρεύσει στο χαλαρό μισή στρατιά Κύλωνες, το άτομο που θα αναλάβει χωρίς δεύτερη ερώτηση τις δυσκολότερες αποστολές. Ο Λη, πάντα δίπλα της, να φυλάει τα νότα της, να καλύπτει τις μαλακίες που σωρηδόν κάνει. Ο Λη είναι αυτός που πάντα βλέπει τα πράγματα λίγο πιο καθαρά από τους υπόλοιπους. Η σχέση του με το ναύαρχο και πατέρα του θα περάσει από χίλια κύματα. Θα τον στηρίξει, θα του αντιταχθεί.


Και ανάμεσα σε όλους αυτούς ο Γκάιους Μπάλταρ! Επιστήμονας, παρτάκιας, ο εξυπνότερος και ταυτόχρονα πιο ηλίθιος άνθρωπος του στόλου. Ανθρώπινη κατσαρίδα, επιβιώνει παντού και πάντα. Θα τον σιχαθείς ή θα τον λατρέψεις. Σίγουρα όμως είναι από τους καλύτερους χαρακτήρες. Μπάσταρδος από τους λίγους, έχει μια εκπληκτική προσαρμοστικότητα στο περιβάλλον και τις συνθήκες. Ο χειρότερος προδότης ever ή ένας άνθρωπος που απλά δεν μπορούσε να πάρει διαφορετικές αποφάσεις;

Και φυσικά οι ανθρωπόμορφοι Κύλωνες. Τα μοντέλα αποκαλύπτονται σιγά σιγά και σε όλες τις σαιζόν. Αυτοί που θα μας απασχολήσουν κυρίως είναι η Number 6. TO μοντέλο. Σαγηνεύει τους πάντες, χάρη σε αυτή πέτυχαν οι Κύλωνες την καταστροφή της Κάπρικα. Γκόμενα του Μπάλταρ που από την στιγμή της διαφυγής του με το Galactica τη βλέπει παντού, της μιλάει μέσα στο μυαλό του, ακολουθεί ότι του λέει. Η άλλη γνωστή από την πρώτη στιγμή Κύλωνας είναι η Boomer. Πιλότος του στόλου που όμως νομίζει ότι είναι άνθρωπος. Τι θα γίνει όταν ενεργοποιηθεί;


Αυτή η σειρά είναι μαγευτική. Σε ρουφάει από το πρώτο δευτερόλεπτο. Μια βαθιά δραματική σειρά που ασχολείται με τόσα κοινωνικά θέματα που απορείς που χωράνε οι μάχες μέσα σε όλο αυτό. Θα δείξει όλες τις πλευρές τις πολιτικής. Η γκάμα των κοινωνικών θεμάτων που θίγει είναι τεράστια. Από τις εκτρώσεις, μέχρι την τρομοκρατία. Μία σειρά κοινωνικό σχόλιο. Τα δύο όμως που υπερτερούν είναι η πολιτική και η θρησκεία.


Δυο θρησκείες έρχονται αντιμέτωπες. Υπάρχει θεός; Εξάλλου το θέμα δημιούργημα-δημιουργός είναι σε πρώτο πλάνο. Πολλούς τους ξενίζουν οι μεταφυσικές αναφορές. Κι όμως το BSG θα δείξει όλες τις πλευρές τις θρησκείας. Πως χρησιμοποιείται για να χειραγωγήσει τα πλήθη αλλά και για να δώσει ελπίδα και νόημα στην ύπαρξη των ανθρώπων. Πως δημιουργούνται οι Μεσσίες και πως μία μόνο στιγμή αρκεί για να γκρεμιστούν όλα όσα πιστεύεις. Πόσο δυνατή εμπειρία είναι το να ανακαλύπτεις σε μια στιγμή ότι όλα όσα πίστευες είναι ένα ψέμα.


Τέλος δεν γίνεται να αναφερθώ στο Battlestar Galactica χωρίς να μιλήσω για την υπέροχη, εκπληκτική, μαγική(ότι και να γράψω είναι λίγο) μουσική, τις μοναδικές ερμηνείες(μέχρι και από τον τελευταίο κομπάρσο) και στις φοβερές ανατροπές. Στο τέλος τις τρίτης σαιζόν έλεγα "δεν γίνεται να δείξουν κάτι πιο συγκλονιστικό" κι όμως οι άτιμοι με έκαναν να ψάχνω το σαγόνι μου στο πάτωμα ακόμη πολλές φορές.

SO SAY WE ALL!!!

Funny pics...

Κάτι χαλαρό για μετά τις διακοπές...

Δεν έχω να σχολιάσω κάτι πέρα του ότι ο Ronaldo είναι ότι πιο αντιπαθητικό κυκλοφορεί στα γήπεδα!


Κάποιος έπρεπε να το κάνει...


Εγώ στη θέση του κοριτσιού δεν θα γέλαγα τόσο...


Αυτό το μωρό έχει τραβήξει τόσα στο photoshop. Αυτό όμως είναι ότι πιο πετυχημένο!



Η πιο αστεία φωτό σε όλο το internet!

Η νύχτα έπεσε στην παραλιακή (23)

Και τι θα κάνουν οι ήρωες μας στη συνέχεια;

---------------------------------------------------

Η Αρσινόη, αφού είδε ότι το άγχος κατέτρωγε τη Στελίνα, αποφάσισε να βρει μια λύση. Καθόταν λοιπόν με τον Κόκι στο διαμέρισμα του και έβλεπαν την εκπομπή «Θα γίνει των Κογιασίγκε» όταν της ήρθε φλασιά.
«Το βρήκα! Να τους τα ξαναφτιάξουμε!» πέταξε από το πουθενά.
«Τι λες; Σε ποιους;» έκανε ο Κόκι που ήταν απορροφημένος να κοιτάει το ρεπορτάζ για τις μίνι φούστες.
«Στο Αφεντικό και το Χελώνα φυσικά! Αν τα φτιάξουν δε θα έχουν πρόβλημα!»
«Ξεχνάς ότι μισιούνται θανάσιμα; Και ότι το αφεντικό έχει τη Μέισα;»
«Λεπτομέρειες! Και αν μισιούνται λογικά θα έχουν ακόμα την παλιά σπίθα μέσα τους! Το χουμε λέμε! ΤΟ ΧΟΥΜΕ!»
Και άρχισε να τρίβει τα χέρια της με χαρά. Ο Κόκι συνέχισε να βλέπει την εκπομπή σκασμένος στα γέλια.
Η Αρσινόη έβαλε σε εφαρμογή το σχέδιο από την επόμενη κιόλας μέρα. Άρχισε να ρωτάει τη Στελίνα για την εποχή που τα είχε με το Χελώνα. Έπρεπε να μαζέψει πληροφορίες για το τι της άρεσε πάνω του, τι έκαναν μαζί και άλλα για να οργανωθεί καλύτερα. Η Στελίνα το έβρισκε ενοχλητικό αλλά της έλεγε για να μην την πρήζει. Η Αρσινόη τα σημείωνε. Τη ρώτησε επίσης αν έχει τίποτα οπτικά ντοκουμέντα από εκείνη την εποχή. Η Στελίνα απάντησε πως ναι αλλά δεν θα της τα έδειχνε. Η Αρσινόη δεν ενοχλήθηκε. Μπορούσε άνετα να τα κλέψει από το διαμέρισμα της.
Ακόμα και ο Τζιν αναγκάστηκε να συνεργαστεί μαζί της όταν τον αγκάρεψε να μάθει την άποψη του Χελώνα για τη Στελίνα. Και να κλέψει ντοκουμέντα φυσικά.
«Και τι σκοπεύεις να κάνεις με όλα αυτά;» τη ρώταγε.
«Καλύτερα να μην ξέρεις! Θα δεις!» είπε η Αρσινόη η οποία είχε αρχίσει να γελά σαν τρελός επιστήμονας που κάνει σχέδια παγκόσμιας κυριαρχίας.
«Εγώ πάντως κάνω όλη τη βρωμοδουλειά για σένα και δεν παίρνω ανταμοιβή!» παραπονέθηκε.
«Και τι ανταμοιβή θες;» ρώτησε αδιάφορα η Αρσινόη.
«… Ξέρεις εσύ.»
Πριν καλά καλά προλάβει να τελειώσει τη φράση του η Αρσινόη βρέθηκε πάνω του. Του ψιθύρισε στ’ αυτί. «Έχεις δίκιο. Σε έχω παραμελήσει…» Ο Τζιν χαμογέλασε.
Πίσω στο διαμέρισμα της, και πριν πάει στο κέντρο με τον πασά της, η Ζωή αναρωτιόταν τι θα έκανε την επόμενη μέρα. Ήταν τα γενέθλια του Νίνο και δεν είχε ούτε φράγκο για να του πάρει δώρο, πόσο μάλλον για να κάνει πάρτι. Τι θα έκανε; Ήταν αργά να ληστέψει μια τράπεζα. Ίσως ένα ζαχαροπλαστείο;
Φώναξε το Γιούγια και προσπάθησαν να σκεφτούν μαζί ένα σχέδιο. Ο Γιούγιας πρότεινε το απλό. Ο Νίνο ήταν υπάλληλος της SM Νεράιδας. Οι υπάλληλοι μπορούν να έχουν ένα πάρτι δωρεάν από τους συναδέλφους τους. Αν το έλεγαν στο αφεντικό κάτι θα γίνονταν.
«Πφφφφ σιγά μην δεχτεί αυτή η τσιγκούνα!» έκανε η Ζωή.
«Θα δεχτεί. Οι θαμώνες τα λατρεύουν αυτά. Αλλά αφού είναι αύριο τα γενέθλια θα τα κάνουμε σήμερα. Πρέπει να βιαστούμε! Ας πάμε νωρίτερα!» είπε ο Γιούγιας και σηκώθηκε να ετοιμαστεί να φύγει.
Όντως όταν έφτασαν στο κέντρο η Στελίνα δέχτηκε να κάνει το τζερτζελέ και αγγάρεψε μάλιστα και τη Μάο να φέρει μια τούρτα. Η Ζωή ήταν ενθουσιασμένη. Έκλεψε κάτι χαρτοπετσέτες μάλιστα και έφτιαξε ένα μπουκέτο χαρτοπετσετένια τριαντάφυλλα. Αυτό θα ήταν το δώρο της σε εκείνον.
Ο Νίνο ανυποψίαστος ξεκίνησε τη δουλειά του όταν το κέντρο άνοιξε. Όταν στην πίστα ήταν ο Ώονος (ήδη μετά τα μεσάνυχτα) τα φώτα έσβησαν ξαφνικά. Όλοι άρχισαν να ψιθυρίζουν ανήσυχοι. Τότε ένας προβολέας φώτισε τον Ώονο, ο οποίος με χάρη άρχισε να λεει:
«Σήμερα είναι τα γενέθλια ενός ξεχωριστού ανθρώπου και συναδέλφου. Κάθε βράδι μας διασκεδάζει με τις τρομερές πενιές του! Κυρίες και κύριοι ας ευχηθούμε όλοι τα χρόνια πολλά!»
Και ο προβολέας έπεσε στο Νίνο, ο οποίος ξαφνιάστηκε πολύ. Η υπόλοιπη ορχήστρα έπαιζε το Happy Birthday (των NewS, όχι το γνωστό) και ο Ώονος τους τραγούδησε. Από κάτω ήρθε η Ζωή με την τούρτα με τα κεράκια και το χαρτοπετσετένιο μπουκέτο και τον αγκάλιασε μόλις τα έσβησε. Όλο το κέντρο χειροκροτούσε με συγκίνηση.
«Ζωή δε σε πιστεύω! Που το θυμήθηκες;» είπε ο Νίνο καθώς την κρατούσε στην αγκαλιά του.
«Δεν υπήρχε περίπτωση να το ξεχάσω!» είπε εκείνη χαμογελώντας.
Και μετά τα φιλιούνται και αγκαλιάζονται επέστρεψαν στις δουλειές τους και τη μιζέρια τους αμφότεροι. Πάντως το πάρτι (ο Θεός να το κάνει) θα το θυμόντουσαν και θα χόρταιναν με τις αναμνήσεις για καιρό.
Η Αρσινόη ξύπνησε δίπλα από το Τζιν στο διαμέρισμα της εκείνο το πρωί. Δεν είχε πάει καθόλου στο κέντρο το προηγούμενο βράδυ. Αλλιώς δεν θα άφηνε μάλλον να γίνουν τα γενέθλια του φτωχομπινέ μπουζουκοπαίχτη.
Ο Τζιν δίπλα της κοιμόταν ακόμα οπότε βρήκε ευκαιρία να κοιτάξει κρυφά το κινητό του. Αυτό το έκανε από παλιά γιατί ο Τζιν συνήθιζε να κρατάει αρχείο φωτογραφιών με τις κατακτήσεις του και η Αρσινόη τις τσέκαρε να δει τι σόι κομμάτια ήταν. Είδε ένα φάκελο που ονομάζονταν ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ. Πρώτη φορά έβλεπε κάτι τέτοιο. Υπήρχε γκόμενα που δεν του κάθονταν; Όλο περιέργεια άνοιξε να δει.
Είδε πολλές φωτογραφίες της Άννας από διάφορες γωνίες. Μόνη της, με τα πανέρια της, με το Θωμά. Χαμογέλασε.
«Χμ. Για να μην του κάθεται πάει να πει ότι το αξίζει. Πρέπει να μάθω ποια είναι και να τους τα φτιάξω οπωσδήποτε!» σκέφτηκε.
Άφησε το κινητό γρήγορα γιατί ο Τζιν δίπλα της ξύπνησε.
«Καλημέρα!» είπε αναμαλλιασμένος (πως ήταν στο Anego ένα πράμα).
«Καλημέρα!» απάντησε εκείνη χαρωπά.
«Προς τι η χαρά; Τόσο πολύ καλός ήμουν;»
«Χαχα! Ναι whatever! Να σου πω… μην ξεχάσεις ότι σου ζήτησα ε;»
«Όχι με τίποτα!» είπε ο Τζιν ο οποίος άρχισε να ψάχνει τα ρούχα του.
«Α! Και επί τη ευκαιρία. Μιας και συνεργαζόμαστε πια… Θα ήθελα να περάσω μια από το ΙΒ. Έτσι να δω το κέντρο, τον Κόκι και… τους εργαζόμενους.» πέταξε.
Ο Τζιν ήταν ανυποψίαστος για τις πραγματικές της προθέσεις. Νόμιζε ότι ήθελε να δει τον Κόκι και τσαντίστηκε. Η Αρσινόη σταύρωσε τα χέρια της και στράβωσε το στόμα της.
«Α για να σου πω Τζινάκο. Όλα κι όλα! Με εσένα έχω μια περίεργη σχέση αλλά δεν τα χουμε κιόλας! Επιπλέον ο Κόκι είναι αυτός που αγαπάω. Αποδέξου το! Αλλιώς κομμένα όλα!» είπε.
Ο Τζιν το βούλωσε και έκανε ότι του είπε. Ειλικρινά όταν την αντιμετώπιζε οι αντιστάσεις του έπεφταν στον μηδέν.

Η νύχτα έπεσε στην παραλιακή (22)

Συνεχίζουμε δυνατά!

----------------------------------

Η ανακωχή αποδείχθηκε σωτήρια και για τα δύο κέντρα. Ο υγιής ανταγωνισμός έφερε περισσότερους πελάτες και στα δύο. Η Αρσινόη έτριβε τα χέρια της αλλά η Στελίνα εξακολουθούσε να ενοχλείται με την ιδέα ότι ψιλοσυνεργάζονταν με τον Χελώνα.
Η Άννα πάλι είχε αρχίσει να εύχεται να είχε την ευκαιρία να παραιτηθεί. Εκτός του ότι η δουλειά της είχε αυξηθεί, οι επιθέσεις του Τζιν είχαν περάσει σε ένα πιο ανατριχιαστικό επίπεδο. Δε θα μπω σε λεπτομέρειες αλλά ας πούμε ότι ήταν πιο… ζουμερές.
Έτρωγε τρελό χούφτωμα και μετά πήγαινε και κλαψούριζε στον Θωμά ο οποίος, καλός χέστης και αυτός, δεν τολμούσε να πάει κόντρα στα αφεντικά του.
«Θωμά ο Τζιν με χούφτωσε πάλι!»
«Βρε Άννα και συ πρόσεχε!»
«Να τον δείρεις!»
«Πας καλά; Τη θέλω τη δουλειά μου!»
«Ναι πες μου να του κάτσω κιόλας!»
«……………………..»
«ΔΕ ΜΙΛΑΣ?????????»
Η Ζωή ήταν η άλλη που κακοπερνούσε. Ξεσκίζονταν στον Πη και στο κέντρο. Τουλάχιστον ο Νίνο φαίνονταν να είναι χαρούμενος. Να ήταν οι νέοι του φίλοι; Η Ζωή δεν ήξερε πολλές λεπτομέρειες γιατί ο Νίνο δεν ήθελε να την ενθουσιάσει για το τίποτα και σε περίπτωση που όντως κάτι πετύχαινε ήθελε να της κάνει έκπληξη.
«Ας είναι… Ο πασάς μου να είναι καλά» σκεφτόταν καθώς έπλενε τα σώβρακα του Πη.
Σήκωσε ένα Calvin Klein και αναστέναξε. Κάτι τέτοια θα φόραγε και ο Νίνο αν αναγνωρίζονταν το ταλέντο του. Άκουσε ένα βήξιμο πίσω της και βρήκε τον Πη να την κοιτάζει με σταυρωμένα τα χέρια.
«Αυτό μπορώ να στο δώσω αν το θες…» της είπε.
«ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ? Δεν τα θέλω τα παλιοσώβρακα σου!» του φώναξε.
«Είσαι σίγουρη; Δεν νομίζω να μπορείς να αγοράσεις ένα τόσο καλό εσώρουχο στον οργανοπαίχτη σου ούτε σε 10 χρόνια.»
«Δεν τα έχουμε ανάγκη τα εσώρουχα που φοράνε οι πλουτοκράτες ρε!»
«Καλά καλά… Σκάσε και πλένε! Αλλιώς πόδι!»
«Νταξ… Δε σε είπα και καμπούρη…»
Και επέστρεψε στη μπουγάδα. Ο Πη πήγε στο σαλόνι όπου είχε έρθει να του κάνει επίσκεψη ο Γιόκο αυτοπροσώπως. Κάθισε απέναντι του.
«Κοίτα με πολιορκεί και η πρόεδρος της Bishi Records πολύ στενά.» είπε.
«Ναι αλλά εγώ έχω πιο συμφέρουσα προσφορά!»
«Κοίτα να δεις είναι και το όνομα της δισκογραφικής…»
«Γιατί τι έχει το όνομα;»
«Όσο να είναι προτιμώ μια δισκογραφική που λέγεται Όμορφο Αγόρι απ’ ότι μια που λέγεται Βυζάκια…»
«Ε καλά! Και φοβάσαι την ταύτιση; Βέβαια εδώ που τα λέμε έχεις βυζάκια τώρα που σε κοιτάω…»
Ο Πης τα πήρε.
«ΜΗ ΛΕΣ ΒΛΑΚΕΙΕΣ! ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΓΥΜΝΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΛΑ! ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΕΧΩ ΒΥΖΙΑ???»
Ο Γιόκο άρχισε να γελάει.
«Έλα καλέ πλάκα κάνω! Έχουμε κάτι καλά κομμάτια στην εταιρεία πάντως που δικαιολογούν το όνομα!»
«Χμ… Καλά θα το σκεφτώ περισσότερο. Αυτή η κίνηση θα καθορίσει την καριέρα μου!»
Και ενώ ο Γιόκο είχε επιτεθεί ανοικτά για να πάρει τον Πη, η Μαριλένα είχε βάλει έναν ντετέκτιβ να παρακολουθεί τον Τσίνεν. Όπως το υποπτεύονταν, κάθε Σάββατο ήταν στην SM Νεράιδα πετώντας γαρίφαλλα στον Ώονο.
«Δυστυχώς φοβάμαι πως θα λήξει άδοξα αυτό το ρομάντζο» είπε τσαλακώνοντας την φωτογραφία που ο Τσίνεν χόρευε τσιφτετέλι σε ένα τραπέζι. Στο βάθος αχνοφαίνονταν και η Ζωή με ένα δίσκο btw.
Η Στελίνα θέλοντας να βγάλει το άγχος της αποφάσισε να πάει στο Βαπόρι Τ’ Ουρανού να τα πιεί με τον Τομόγια και τους Ρεμπέτες του. Η Αρσινόη τη σταμάτησε καθώς έβγαινε από το γραφείο.
«Αφεντικό! Πού πας; Δεν φαίνεσαι καλά.»
«Άσε με! Εσύ φταις για το άγχος μου! Αυτή η συνεργασία με το Χελώνα με σκοτώνει! Ξέρεις πόσο ξύλο έφαγε ο Ριουχέι χτες;»
«Πρέπει να ξεπεράσεις αυτήν την εχθρότητα σου προς το Χελώνα επιτέλους! Για το καλό και των δύο σας! Και δε μου είπες που πας!»
«Στο Βαπόρι Τ’ Ουρανού να κάνω ναργιλέ με τους μάγκες! Εσύ πρόσεχε το μαγαζί.» είπε και έφυγε.
«Χμμ… Ωραίο όνομα για κουτούκι! Να πάω και γω κάποια μέρα!» σημείωσε νοητικά η Αρσινόη και μπήκε στο γραφείο.
Η Στελίνα στο Βαπόρι Τ’ Ουρανού κάθονταν και έκανε ναργιλέ βλέποντας τον Τομόγια και τους Ρεμπέτες του να εκτελούν ένα κομμάτι που λέγονταν «Ντου ντου ντου (από παντού)». Κλασική πενιά. Όταν τελείωσε ο Τομόγιας πήγε και βρήκε τη Στελίνα στο τραπέζι της.
«Τι έγινε Στελίνα; Ήρθες να τα πιούμε;»
«Ναι γιατί δεν είμαι καλά αυτές τις μέρες!»
«Εδώ είμαι γω! Πάμε και για σουβλάκια μετά;»
«Μέσα!»
Τη συζήτηση και το μαστούρωμα τους έκοψε μια νεαρά με φόρεμα από τη δεκαετία του 50 που πλησίασε τον Τομόγια με σταυρωμένα τα χέρια. Ήταν τσαντισμένη.
«Τομόγια!»
Του Τομόγια του έπεσε το τσιγάρο από το στόμα. Έκανε μια επική γκριμάτσα και γύρισε να αντιμετωπίσει την νεαρά, που ήταν η αρραβωνιάρα του.
«Σάκι! Τι κάνεις εσύ εδώ;» ρώτησε ξαφνιασμένος.
«Μου είπαν ότι τώρα τελευταία έχεις πολλά σούξου μούξου με μια γυναίκα. Και ήρθα να δω αν είναι αλήθεια! Και είναι όπως το φοβόμουν!» απάντησε η Σάκι (Άιμπου).
«Με παρεξήσατε δεσποινίς μου!» είπε η Στελίνα. «Ο Τομόγιας από δω είναι φιλαράκι και τα πίνουμε παρέα. Μου δίνει συμβουλές και συζητάμε απλά.»
«Καλά θα κάνεις να προσέχεις πως της μιλάς γιατί δεν είναι όποια κι όποια! Είναι η Στελίνα των Bondage Queens!»
Μόλις το άκουσε αυτό, η Σάκι λούφαξε και ζήτησε συγνώμη. Ο Τομόγιας της εξήγησε πως οι ανασφάλειες της προέρχονταν από το γεγονός ότι τον κόρταραν πολλές γκόμενες. Η Σάκι κιόλας κάποτε ήταν μια από αυτές και τον είχε χωρίσει από την προηγούμενη γκόμενα του,την Αγιούμι Χαμασάκη (Κρητικιά). Ο χωρισμός τους ήταν επεισοδιακός γιατί είχαν έρθει τα αδέρφια της από τα Σφακιά και απειλούσαν να τον σκοτώσουν που την παράτησε. Ευτυχώς ο Τομόγιας ήταν Μανιάτης και δεν τα σήκωνε αυτά. Τους έκανε μπλε μαρέν στο ξύλο και γύρισαν στο νησί τους.
«Γι αυτό σε πάω ρε Τομόγια! Γιατί είσαι και πολύ μάγκας!» αναφώνησε η Στελίνα.

Η νύχτα έπεσε στην παραλιακή (21)

Οι Β6 αναχαιτίστηκαν... Και τώρα τι;

-------------------------------------------------------

Η κίνηση στην SM Νεράιδα και στο ΙΒ ήταν εξαιρετική. Οι καλλιτέχνες ανταποκρίνονταν και με το παραπάνω στις ανάγκες του μπουζουκόφιλου κοινού. Ξέκωλλες γκόμενες, πορνόγεροι, καγκουράκια και απλοί λαϊκοί άνθρωποι έβρισκαν κάθε βράδυ τον παράδεισο τους εκεί. Η Στελίνα και ο Χελώνας δεν μπορούσαν παρά να τρίβουν τα χέρια τους. Οι Β6 είχαν χαθεί από το προσκήνιο και ήταν προφανές ότι δε θα έκαναν κίνηση για πολύ καιρό.
Ο Νίνο από την άλλη είχε την ευκαιρία να κάνει κάτι μεγάλο και αυτό το κατάλαβε όταν γνώρισε τα παιδιά της Μπάντας του Σουμπαρού. Ο Σώτης Γιασούντας ήταν ο κιθαρίστας, ο Ριουχέι Μαρουγιάμας (ναι το γνωστό κατοικίδιο της Στελίνας) ο μπασίστας και ο Τανταγιόσης Οκούρας ο ντράμερ. Ο Σουμπαρού ήταν ο τραγουδιστής. Ήταν και γαμώ τα παιδιά και ο Νίνο αισθάνθηκε ήδη πιο καλλιεργημένος που μιλούσε μαζί τους.
«Ξέρεις έχουμε σχέδια για ντεμπούτο σύντομα.» είπε ο Σουμπαρού.
«Αλήθεια; Έχετε υπογράψει με δισκογραφική;» ρώτησε ο Νίνο.
«Ναι ο φίλος μου είναι πρόεδρος δισκογραφικής και θα μας προωθήσει! Θα ρίξω έναν καλό λόγο και για σένα!»
«Ευχαριστώ πολύ φίλε!»
Η Άννα και ο Θωμάς είχαν πλέον πάει σε άλλο επίπεδο. Σχεδόν αρραβωνιάστηκαν! Δηλαδή περίπου γιατί το καπάκι του αναψυκτικού δαχτυλίδι αρραβώνων δε το λες με τίποτα. Παρόλ’ αυτά ήταν ο νέος θησαυρός της Άννας μαζί με το σφηνάκι.
«Μην ανησυχείς Άννα! Μια μέρα θα βρω μια καθωσπρέπει δουλειά και θα σε κάνω βασίλισσα!» της είχε υποσχεθεί.
Και φυσικά η Άννα τον πίστεψε και έγραψε γράμμα στον αδερφό της για το τι σκόπευε να κάνει. Η απάντηση της ήρθε σε μορφή καρτ ποστάλ.
ΤΙ ΟΜΑΔΑ ΕΙΝΑΙ; ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΡΥΛΟΣ ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ! ΕΧΩ ΕΓΩ ΕΝΑΝ ΓΝΩΣΤΟ ΤΥΡΕΜΠΟΡΑ ΘΡΥΛΟ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ. ΝΑ ΤΟΝ ΕΧΕΙΣ ΥΠΟΨΗ!
Η Άννα πέταξε την κάρτα αμέσως. Σε αυτό δε θα άκουγε τον αδερφό της. Αν και δε θα έβλαπτε να ρωτήσει τι ομάδα είναι ο Θωμάς.
Η Στελίνα στο μεταξύ είχε μια και μόνη ανησυχία. Την Αρσινόη. Η αλλαγή στη συμπεριφορά της ζημίωνε τη συμμορία. Είχε να πάρει όπλο σε αποστολή από τότε που χάθηκε. Όταν τη ρώτησε γιατί εκείνη είχε απλά απαντήσει ότι : «Τα όπλα είναι κακά. Σκοτώνουν τους ανθρώπους!» Μετά από αυτό το σοκ η Στελίνα σκέφτονταν να τη στείλει σε ψυχολόγο.
Και την ίδια ακριβώς σκέψη είχε ο Χελώνας για τον Κόκι όταν τον έπιασε να διαβάζει shoujo manga και άρλεκιν. Δεν ήξερε τι είχε πάθει. Ο Τζιν ήταν αυτός που τον διαφώτισε. Είχε ανακαλύψει τι έπαιζε και είχε λυσσάξει. Ήθελε πάση θυσία η Αρσινόη να ξαναβρεί τον παλιό κακό της εαυτό και να ξαναείναι όπως παλιά.
«Πρέπει να συνεννοηθείς με τη Στελίνα πάνω στο θέμα. Νομίζω ότι δεν ξέρει! Πρέπει να κάνουμε κάτι αλλιώς δεν θα έχουμε εκτελεστή!» είπε στο Χελώνα.
«Έχεις δίκιο. Αν είναι έτσι όπως τα λες έχουμε μεγάλο πρόβλημα. Δεν αντέχω να τον βλέπω να κάνει σαν κοριτσόπουλο!» απάντησε ο Χελώνας
«Και εγώ το ίδιο την Αρσινόη…» μουρμούρισε ο Τζιν.
Έπεσε ένα γρήγορο τηλεφώνημα στη Στελίνα που τη σόκαρε. Ο έρωτας έχει σίγουρα τρομερές καταστροφικές συνέπειες. Έπρεπε να δράσουν γρήγορα. Αποφάσισαν να συναντηθούν όλοι σύσσωμοι και να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα.
Βρέθηκαν στην Τρύπια Βάρκα. Από τη μια πλευρά ο Χελώνας με τον Κόκι και από την άλλη η Στελίνα με την Αρσινόη. Ο Τζιν ήταν στην κεφαλή του τραπεζιού και έπαιζε το διαιτητή. Η Στελίνα με το Χελώνα άρχισαν να λογομαχούν από μόνοι τους. Ο Κόκι με την Αρσινόη απλά δε μιλούσαν και βλεφάριζαν όλη την ώρα.
«Εσύ και η ξετσίπωτη υπαρχηγός σου φταίτε! Ο εκτελεστής μου ήταν πάντα ψυχρός επαγγελματίας! Λέγε τι του κάνατε και έγινε τυρόπιτας!» φώναζε ο Χελώνας.
«Αλλού αυτά! Η Αρσινόη ήταν πάντα μια χαρά μέχρι που γνώρισε τον εκτελεστή σου! Της έκανε ένεση με τίποτα περίεργες ουσίες και χάζεψε!» ωρύονταν η Στελίνα.
«Ήρεμα ήρεμα! Δε βγάζουμε άκρη έτσι!» πετάγονταν ο Τζιν. «Και κάποιος να μαζέψει αυτούς τους δύο! Σε λίγο θα ορμήσει ο ένας στον άλλο!»
«Όπως και να χει εσύ φταις Στελίνα!»
«Ναι πες μου κιόλας ότι τους προξένεψα!»
«ΓΙΑ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ!» έκανε ο Τζιν, ο οποίος είχε βγει από τα ρούχα του.
Τελικά αφού έγιναν ρεζίλι σε όλο το κέντρο άφησαν τον Κόκι και την Αρσινόη να εξηγηθούν. Πήραν και οι δύο ένα πολύ σοβαρό ύφος αρχικά που παραξένεψε τους άλλους και στη συνέχεια έσκασαν στα γέλια.
«Πολύ ωραία. Καιρός να μας ακούσετε.» είπε η Αρσινόη.
«Όπως καταλάβατε ήδη μάλλον όλα αυτά ήταν μια φάρσα εκ μέρους μας.» έκανε ο Κόκι.
«Επειδή ήμασταν σίγουροι ότι δε θα μας αφήνατε να είμαστε μαζί υπό κανονικές συνθήκες, προσποιηθήκαμε τους τρελούς. Για να δείτε πως θα είναι η κατάσταση αν ΔΕΝ μας αφήσετε να είμαστε μαζί.»
«Είμαι διατεθειμένος να κάνω την Πολυάννα το αγαπημένο μου βιβλίο. Σκεφτείτε το…» είπε απειλητικά ο Κόκι.
Στο άκουσμα του Πολυάννα οι υπόλοιποι ξεροκατάπιαν. Αυτή η προοπτική ήταν πολύ τρομακτική.
«Σας ζητάμε επίσης να πάψετε τις εχθρότητες τουλάχιστον μέχρι να πιάσουμε τους Β6. Είναι καλύτερα να συνεργαζόμαστε παρά να μαλλιοτραβιόμαστε δε βρίσκετε;» είπε η Αρσινόη σταυρώνοντας τα χέρια.
Όπως το έθετε είχε δίκιο. Μετά από μια σύντομη συζήτηση εκ μέρους όλων, αποφασίστηκε ανακωχή μέχρι νεωτέρας. Οι μόνοι ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα ήταν φυσικά η Αρσινόη και ο Κόκι. Η Στελίνα και ο Χελώνας δεν ενθουσιάζονταν με την ιδέα αλλά δεν είχαν και πολλές ευκαιρίες. Αυτός που έσκασε ήταν ο Τζιν που πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος.

Hours ago... Minutes ago.... These men were behind barbed wire.

Συνεχίζοντας μετά το Dirty Dozen…
Είμαστε προς το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου σε στρατιωτικές φυλακές. Κρατούμενοι υψηλού κινδύνου έχουν μεταφερθεί εκεί λόγω της καλής ασφάλειας. Και όπως είναι φυσικό, κάποιοι θα αποφασίσουν να δραπετεύσουν. Και θα το κάνουμε τον παλιό καλό τρόπο. Σκάβοντας υπόγειο τούνελ! Σίγουρο και δοκιμασμένο... Ε και αν έχεις τον Charles Bronson επί του σκαψίματος, μια παραπάνω σιγουριά τη νιώθεις.


Όπως οι περισσότερες ταινίες του είδους, έτσι κι αυτή κρατάει μια αιωνιότητα. Κυλάει αργά και γλυκά και μετά τη δεύτερη, τρίτη προβολή μπορείς να την αφήνεις και σαν background στο σαλόνι σου. Να κάνεις τις δουλειές σου, να ψιλοκοιμάσαι, να αράζεις στον καναπέ και κάθε λίγο να ρίχνεις κλεφτές ματιές και να γουστάρεις. Δεν είναι πολλές οι ταινίες που κάνουν καλά αυτή την -ανάθεμα κι αν περιέγραψα σωστά- δουλειά.


Ταινία χαλαρή, ύμνος στην αντρική φιλία, συντροφικότητα, αλληλεγγύη και άλλα τέτοια σπουδαία και μεγάλα, που όσο και να χτυπιόμαστε οι γυναίκες, μεταξύ μας δεν θα τα πετύχουμε ποτέ. Προσωπικά τρελαίνομαι να παρακολουθώ παρέες αντρών, τους κώδικές τους, τον τρόπο που συμπεριφέρονται όταν είναι πολλοί μαζεμένοι. Νιώθω μια μικρή ζήλεια και ίσως εξαιτίας της ζήλειας αυτής προτιμώ να κάνω παρέα με άντρες και να βλέπω τέτοιες ταινίες. Και αυτές οι ταινίες αποτυπώνουν όλη αυτή την αντροκατάσταση απόλυτα ρεαλιστικά. Χωρίς περιττούς συναισθηματισμούς και γλυκανάλατους διαλόγους, αλλά στην πραγματική της διάσταση.


Η δράση, όπως είναι απόλυτα λογικό, κλιμακώνεται αργά. Σιγά σιγά αποκαλύπτονται οι λάθος χειρισμοί και εκτιμήσεις, το σχέδιο απαιτεί αναπροσαρμογές. Τα πράγματα δεν θα τους έρθουν εύκολα σε καμία περίπτωση και το happy end είναι κάτι που απλά δεν ταιριάζει. Μέσα τους όλοι το ξέρουν πως δεν θα καταλήξουν κάπου καλά. Όμως δεν θα ένιωθαν και καλά με τους εαυτούς τους αν δεν προσπαθούσαν. Αυτό το "τι θα συμβεί, εάν..." που διαχωρίζει τον άνθρωπο από τα υπόλοιπα ζώα. Αυτό το "τι θα συμβεί, εάν..." που έχει οδηγήσει στα μεγαλύτερα σφάλματα και τις μεγαλύτερες επιτυχίας τις ανθρωπότητας...


Υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν αυτή την ταινία βαρετή. Κρατάει πολύ, η δράση δεν είναι αυτοσκοπός κ.λπ.. Η κορύφωση της δράσης όμως δεν θα είχε ούτε τη σημασία, ούτε τη δυναμική που έχει αν δεν υπήρχαν διαλογικά μέρη, και τα σημεία που "κάνουν κοιλιά". Εκεί οι χαρακτήρες αποκτούν τρίτη διάσταση, γίνονται αληθινοί, γίνονται φίλοι σου και χάρη στα σημεία αυτά κατανοείς τις πράξεις τους και τις αντιδράσεις τους.


Και δεν μπορώ να γράψω γι' αυτή την ταινία και να μην αναφερθώ στο υπέρτατο είδωλο: τον Steve McQueen! Μια υπόκλιση απλά σε έναν από τους πιο λατρεμένους μου αντρικούς χαρακτήρες ever. Χωρίς αυτόν η ταινία θ ήταν πολύ διαφορετική. Τα παιδικά μας χρόνια θα ήταν διαφορετικά. Ο κόσμος ολόκληρος θα ήταν διαφορετικός...

Η νύχτα έπεσε στην παραλιακή (20)

20 κεφάλαια! Και δεν είμαστε ακόμα στη μέση!

----------------------------------------------

Οι ημέρες που ακολούθησαν τα γεγονότα ήταν πολύ ήρεμες. Οι Β6 μετά την αποτυχία του σχεδίου τους είχαν σχεδόν χαθεί. Η Ζωή δεν μπορούσε να έρθει σε επαφή μαζί τους. Φυσικά για εκείνη αυτό ήταν πολύ άσχημο γιατί έχασε την έξτρα πηγή εισοδήματος της και είχε επιστρέψει στη μιζέρια της.
Η Στελίνα από την άλλη ήταν μες στη χαρά. Είχε γλιτώσει το κέντρο της, είχε βρει την υπαρχηγό της και είχε ένα νέο στέκι! Το Βαπόρι Τ’ Ουρανού. Έγινε θαμώνας και τα έπινε συχνά με τον Τομόγια. Τσιπουράκια, ρακές, ουζάκια και άλλα ξίδια.
Ο Χελώνας είχε βρει και αυτός την ησυχία του. Το πιο εξτρίμ που έκανε εκείνο τον καιρό ήταν να επιλύει τις διαφορές των κοριτσιών του Τζιν που κατηγορούσε η μια την άλλη ότι περνούσε περισσότερο χρόνο με το μωρό τους.
«Ο Τζιν είναι δικός μου!» έλεγε η μια.
«Ναι τι μας λες! ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ!» πέταγε η άλλη.
«Κυρίες μου! Πολιτισμένα παρακαλώ! Δε θα χαλάσουμε την επιχείρηση για το ποιανής είναι ο Τζιν! Αν δε θέλετε να πάρετε πόδι δε θα τσακώνεστε!» έλεγε ο Χελώνας.
Η Άννα ήταν μακριά απ’ όλα αυτά. Ο Τζιν την είχε αφήσει στην ησυχία της και σπάνια πάταγε πόδι στο κέντρο. Κάθονταν με το Θωμά συνεχώς και το ειδύλλιο τους είχε ανθίσει.
«Θωμά είσαι τόσο γλυκός!» έκανε η Άννα και τον χτύπαγε με το δάχτυλο της (poke poke)
«Εσύ είσαι πιο γλυκιά από την καραμέλα Άννα!» έκανε ο Θωμάς και ανταπέδιδε χαδιάρικα.
Ο Τζούνο που πέρναγε από δίπλα σταμάτησε γιατί τα πόδια του κόλλησαν στο μέλι που έτρεχε. Η ατμόσφαιρα ήταν γλυκιά μέχρι αηδίας. Μόλις ξεκόλλησε πήγε πιο δίπλα αναρωτώμενος τι σκατά επιδημία είχε πέσει στον αέρα και όλοι είχαν γίνει περίεργοι.
Ιδιαίτερα ο Κόκι. Πριν από λίγο τον είχε πετύχει να χαϊδεύει μια αδέσποτη γάτα με ονειρικό ύφος. Τι συνέβαινε; Ακόμα και ο Χελώνας απορούσε με την ξαφνική αλλαγή. Δεν ήταν δυνατόν ο ψυχρός του εκτελεστής να έγινε φιλόζωος από τη μια μέρα στην άλλη. Θα ορκίζονταν μάλιστα ότι τον είχε δει να περνά μια γιαγιά από το δρόμο!
Μια παρόμοια αλλαγή είχε παρατηρήσει και η Στελίνα στην Αρσινόη. Την είχε δει να ποτίζει κάτι γλάστρες στο κέντρο τραγουδώντας και μιλώντας στα λουλούδια.
«Πιείτε νεράκι τώρα να δυναμώσετε! Και να βγάλετε ακόμα πιο όμορφα άνθη!» έλεγε.
Η Στελίνα αναρωτιόταν αν τελικά την είχαν απαγάγει εξωγήινοι όλον αυτόν τον καιρό και της είχαν κάνει τόσο αποτρόπαια πειράματα που άλλαξε ο χαρακτήρας της. Το ίδιο αναρωτιόταν και ο Τζιν από την πρώτη στιγμή που τον ανάγκασε να πάει για ψώνια μαζί της. Ποτέ ως τώρα δεν του είχε ζητήσει τίποτα εκτός δουλειάς. Μέχρι και να βάψουν τα νύχια τους μαζί του ζήτησε. Ο Τζιν ήθελε να πιάσει τον Κόκι για να τον ρωτήσει τι σκατά της είχε κάνει και ζαβλακώθηκε.
Η Ζωή από την πλευρά της ήταν σε ένα μαύρο χάλι. Κατάμαυρο κατράμι! Είχε αναγκαστεί να βρει part-time δουλειά τα πρωινά ως καθαρίστρια στον Πη. Ο οποίος της φέρονταν απαίσια και εισέπραττε απίστευτη σαδιστική ικανοποίηση. Για παράδειγμα όταν η Ζωή έπλενε σκυμμένη το πάτωμα (δεν την άφηνε να έχει σφουγγαρίστρα) έχυνε επίτηδες καφέ εκεί που είχε μόλις καθαρίσει. Η Ζωή τον καταριόταν να μη στεριώσει σε δισκογραφική ώσπου να γεράσει.
«Αναθεματισμένε σιχαμένε Πη! Θα σου δείξω εγώ! Θα δεις τι θα πάθεις!»
Και μιας και μιλάμε για δισκογραφικές! Η Μαριλένα προς μεγάλη της φρίκη ανακάλυψε πως ο έρωτας της κόρης της, ο Τσίνεν, ήταν τρελός fanboy του Ώονου! Από την SM Νεράιδα! Που είχε συμβόλαια με την εταιρία του εχθρού της! Δεν θα άφηνε αυτό το ρομάντζο να στεριώσει ! Με τίποτα!
Ο Νίνο από την πλευρά του τα πρωινά που η Ζωή δούλευε, έβγαινε με την κιθάρα του και έπαιζε μουσική κοντά στο μετρό για να βγάλει κανά φράγκο. Μόνο φράγκα δεν έβγαζε. Τσίχλες, χαρτάκια, χτυπημένα εισιτήρια και άλλα μπορεί να του έριχναν. Λεφτά όμως…
Όμως εκείνη τη μέρα μάλλον είχε την τύχη με το μέρος του. Από το μετρό έτυχε να περνάει έναν μουσικός με τρελά σγουρά μαλλιά. Τον έλεγαν Σουμπαρού Σιμπουτάκη (Κρητικός). Κονοστάθηκε και άκουσε το Ουράνιο Τόξο του Νίνο. Όταν τελείωσε τον πλησίασε.
«Φίλε! Τρομερό κομμάτι! Έχεις ταλέντο!» είπε.
«Ευχαριστώ ρε φίλε. Αλλά δυστυχώς κανείς δε φαίνεται να το αναγνωρίζει!» απάντησε ο Νίνο.
«Το αληθινό ταλέντο δύσκολα αναγνωρίζεται. Να σου πω… Εγώ και η παρέα μου έχουμε μια μπάντα. Και ψάχνουμε έναν παραπάνω κιθαρίστα. Τι λες; Θες να έρθεις;» ρώτησε ο Σουμπαρού.
«Πολύ θα θελα αλλά δουλεύω κάθε βράδυ σε νυχτερινό κέντρο. Τι να κάνω… Δε βγαίνει αλλιώς το ψωμί… Συμβιβάζομαι…»
«Καταλαβαίνω αλλά μην ανησυχείς. Δεν είναι ανάγκη να είσαι σταθερό μέλος. Όποτε βολεύεσαι! Να η κάρτα μου!» είπε ο Σουμπαρού και του έδωσε μια κάρτα με όνομα και διεύθυνση.
Κοιτάζοντας τον καθώς απομακρύνονταν, ο Νίνο αισθάνθηκε ότι ίσως αυτή είναι η ευκαιρία που περίμενε τόσο καιρό.

Train them! Excite them! Arm them!...Then turn them loose on the Nazis!

Το έταξα, οπότε μέχρι να προβληθεί το Inglourious Basterds θα ασχοληθώ με men on a mission ταινίες. Πρώτη και καλύτερη εννοείται το Dirty Dozen.


Και οι 12 ήταν καθάρματα. Έτσι είχαν βρεθεί στη φυλακή καταδικασμένοι σε θάνατο εν μέσω πολέμου. Ένας αξιωματικός του στρατού τους επιλέγει, ώστε να τους εκπαιδεύσει και να τους στείλει σε μια αποστολή, με αντάλλαγμα την ελευθερία τους. Αν επιστρέψουν ζωντανοί φυσικά.


Κι εδώ τίθεται το ερώτημα. Μπορείς να πειθαρχήσεις μια ομάδα τελειωμένων κακοποιών; Μπορείς να κερδίσεις την εμπιστοσύνη τους; Και κυρίως μπορείς να τους εμπιστευθείς; Στην αρχή θα είναι άσχημα τα πράγματα. Μια ομάδα δύσκολων και δύστροπων χαρακτήρων προσπαθεί να συνεννοηθεί, να επιβιώσει. Και τα πράγματα θα γίνουν άσχημα, αστεία, συγκινητικά. Περισσότερο από το μισό της ταινίας εστιάζει στο χτίσιμο των σχέσεων και των χαρακτήρων. Βλέπουμε όλη τη διάρκεια της εκπαίδευσης. Πολύ κουβέντα, πολύ καλαμπούρι, πολλοί τσακωμοί, αλλά σε ήσυχους τόνους.


Αλλά όταν φτάσει στην κορύφωση, στην διεξαγωγή της αποστολής το κάνει δυνατά, με φασαρία, δράση και αγωνία όπως αρμόζει. Και μέσα από την πλάκα, το χαβαλέ και το νταβαντούρι θα δείξει την πραγματική πλευρά του πολέμου. Την ωμότητα, τη βιαιότητα και την απαλλαγή από ηθικούς φραγμούς. Δεν γίνεται για να σε προβληματίσει, ούτε για να σε κάνει να σκεφτείς. Δεν υπάρχουν μεγάλα μηνύματα πίσω από αυτή την ταινία. Απλή αποτύπωση της πραγματικότητας του πολέμου, όπου η μαζική δολοφονία με το χειρότερο τρόπο δεν οδηγεί σε σοκ, κατακραυγή και απόγνωση αλλά σε παράσημα, προαγωγές και ενθουσιασμό.


Και η χρήση θανατοποινιτών(ή περίπου) δεν είναι τυχαία. Δολοφόνοι, βιαστές, άνθρωποι που στις πολιτισμένες κοινωνίες αποβάλλονται έντεχνα εδώ θα γίνουν ήρωες. Ίσως γιατί είχαν προ πολλού χάσει την ηθική τους. Γι' αυτούς δεν έχει σημασία η ανθρώπινη ζωή και με αυτό έχουν παλέψει μέσα τους πολύ πριν τον πόλεμο. Και στο τέλος δεν είναι πια περισσότερο δολοφόνοι από τους κοινούς στρατιώτες. Είναι όμως πιο ειλικρινείς. Σε καιρό πολέμου τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να γίνουν ήρωες.


Όλη αυτή η ειρωνεία βγαίνει αβίαστα, χωρίς διδακτισμό και χωρίς να κουράζει. Αποτελεί καθαρά αντρική υπόθεση και οι δυόμιση ώρες που διαρκεί η ταινία είναι πάντα χαλαρές και διασκεδαστικές. Δεν ξέρω πόσες φορές την έχω δει. Ξέρω όμως ότι δεν έχω βαρεθεί ούτε μία.

Η νύχτα έπεσε στην παραλιακή (19)

Και το επόμενο κεφάλαιο...

-----------------------------------------------------

Και ήρθε επιτέλους το Σάββατο. Τα κέντρα έκαναν τις καθιερωμένες πυρετώδεις τους ετοιμασίες για την ορδή των μπουζουκόφιλων που θα έσκαγε το βράδυ. Η Ζωή και ο Γιούγιας επιδείκνυαν μάλιστα πρωτόγνωρο ζήλο. Η Ζωή έτριβε με μανία τα τραπέζια να βγάλει όλους τους λεκέδες και ο Γιούγιας γυάλιζε τα ποτήρια με ταχύτητα αστραπή.
Και στο ΙΒ ο Μασάκης ετοίμαζε μόνος του τα πανέρια χωρίς καμία βοήθεια. Η Άννα προσφέρθηκε να βοηθήσει αλλά αρνήθηκε. Βρήκε ευκαιρία να πάει στο Θωμά στην πόρτα. Πιάστηκαν στα χέρια και άρχισαν να γυρνάνε γύρω γύρω χαρωπά.
«Αχ Άννα είσαι πολύ όμορφη σήμερα!» της έκανε κοπλιμάν ο Θωμάς.
«Αχ! Ευχαριστώ! Και συ Θωμά είσαι τόσο όμορφο παλικάρι!» είπε η Άννα απαστράπτουσα.
Η χαρά και η ζεστασιά διακόπηκαν απότομα όταν η Άννα ένιωσε ένα κρύο ρεύμα αέρα να τη διαπερνά… Ήταν ο Τζιν.
«Αννούλα! Γιατί δεν είσαι στο πόστο σου να φτιάχνεις τα πανέρια;» ρώτησε ο Τζιν παγερά.
«Γιατί ο σένπαι το κάνει μόνος του και με έδιωξε.» δικαιολογήθηκε αμέσως η Άννα.
«Α καλά. Τότε έλα που σε θέλω λιγάκι…» είπε ο Τζιν και πήγε να τη βουτήξει μπροστά στο Θωμά, ο οποίος δεν αντιδρούσε.
Και ενώ ήταν έτοιμος να τη σύρει μέσα στο μαγαζί, ο Τζούνος βγήκε από μέσα και του είπε πως ο Χελώνας τον ζητούσε. Απογοητευμένος άφησε την Άννα και μπήκε μόνος μέσα. Η Άννα μόνο πάρτι δεν έκανε. Αρκέστηκε στο αθώο φλερτ με το Θωμά.
Στο σπίτι του Κόκι η Αρσινόη ήταν έτοιμη να φύγει. Είχαν συμφωνήσει να γυρίσουν γρήγορα στα κέντρα. Αν οι Β6 έκαναν πράγματι, όπως υποψιάζονταν, κίνηση εκείνο το βράδυ μόνο εκείνοι θα μπορούσαν να τους σταματήσουν.
Ήταν έτοιμη να βγει από την πόρτα όταν σταμάτησε. Θυμήθηκε αυτό που είχαν συμφωνήσει: Να ξαναγίνουν εχθροί μόλις έφευγε. Γύρισε και τον κοίταξε.
«Ευχαριστώ για όλα. Ευχαριστώ που με έσωσες και βρήκες τους εχθρούς του αφεντικού μου. Τελικά δεν είσαι και τόσο αντιπαθητικός. Μακάρι να γνωριζόμασταν υπό άλλες συνθήκες.» είπε.
Ο Κόκι απλά έγνεψε σιωπηλά. Και αυτός εύχονταν το ίδιο πράγμα. Η Αρσινόη έκανε ένα βήμα και σχεδόν βγήκε έξω. Αλλά σταμάτησε ξανά. Και τότε η ένταση και τα συναισθήματα που συγκρατούσε όλες αυτές τις μέρες (είπαμε είναι επαγγελματίας) ξεχείλισαν και έκανε απότομη μεταβολή, έπεσε στην αγκαλιά του και τον φίλησε. Δεν χρειάστηκε να πουν τίποτα. Απλά άλλαξαν την υπόσχεση τους. Δεν μπορούσαν να είναι πλέον εχθροί! Duh!
Βράδιασε για τα καλά και τα δύο κέντρα άνοιξαν τις πόρτες τους για να υποδεχτούν τον κόσμο. Αλλά ο Νίνο δεν μπορούσε να εμφανιστεί στο πάλκο. Η Ζωή των είχε ταΐσει νωρίτερα με σάπια σουτζουκάκια και τον έπιασε το καθιερωμένο κόψιμο. Για να αποφύγει χειρότερα πήρε αναρρωτική και γύρισε σπίτι. Αυτός ήταν όμως ο σκοπός της. Να τον απομακρύνει από το κέντρο που σε λίγο θα γίνονταν επικίνδυνο.
Αλλά ενώ η ίδια και ο Γιούγιας έκαναν τις τελικές ετοιμασίες για την επίθεση, η πόρτα του κέντρου άνοιξε και μπήκε μέσα ποιος άλλος; Η εξαφανισμένη Αρσινόη! Πάγωσαν μόλις την είδαν και το ίδιο έκανε όλο το προσωπικό του κέντρου. Η Αρσινόη χωρίς να χάσει καιρό πήγε στη Μάκι που στέκονταν σα στήλη άλατος και της ζήτησε να ψάξει όλο το κέντρο απ’ άκρη σ’ άκρη για ύποπτα αντικείμενα.
Η Μάκι υπάκουσε αμέσως και η Αρσινόη μπήκε στο γραφείο της Στελίνας η οποία τρόμαξε γιατί νόμιζε ότι είδε φάντασμα.
«Αφεντικό συγνώμη για την καθυστέρηση. Επέστρεψα!» είπε και χαμογέλασε. «Αλλά το κέντρο μπορεί να κινδυνεύει. Γι αυτό μη ρωτάς πολλά και άκουσε με!»
Η Στελίνα έπιασε αμέσως τα vibes και έκατσε σιωπηλή για να ακούσει την υπαρχηγό της.
Όμοια στο ΙΒ ο Μασάκης κόντεψε να πάθει καρδιακό μόλις είδε τον Κόκι να εμφανίζεται από το πουθενά και να λεει στο Μάρου και το Τζούνο να ψάξουν όλο το κέντρο. Βγήκε διακριτικά έξω και τηλεφώνησε στους Β6.
«Πρέπει να ακυρώσουμε το σχέδιο!» είπε έντρομος.
«Γιατί; Τι συμβαίνει;» ρώτησε ο Μιγιάκες από την άλλη άκρη της γραμμής.
«Ο αρχιεκτελεστής του Χελώνα επέστρεψε! Είναι ζωντανός! Και μάλλον μάντεψε το σχέδιο!»
«Πώς; ……….. Άκου καλά θα κάνεις να απομακρύνεις τους μηχανισμούς όσο το δυνατόν πιο σύντομα!»
«Δε γίνεται! Τους ψάχνει ήδη! Δε μπορώ να το ρισκάρω!» είπε ο Μασάκης.
«Τότε φρόντισε να μη σε καταλάβουν.» είπε κοφτά ο Μιγιάκες και έκλεισε το τηλέφωνο.
Άρχισε να ανησυχεί. Αν έγινε κάτι τέτοιο αυτό σήμαινε ότι και στην SM Νεράιδα θα γίνονταν το ίδιο. Ανάθεμα τους φτωχομπινέδες που δεν είχαν κινητά να τον ειδοποιήσουν!
Η Ζωή και ο Γιούγιας έπρεπε να δράσουν γρήγορα. Ο Γιούγιας θυμήθηκε πως ένας από τους μηχανισμούς είχε αποδείξεις ότι ήταν δικός του. Αυτός στην κάβα! Ήταν ο μόνος με πρόσβαση! Έπρεπε να τον πάρουν από κει και γρήγορα. Η Ζωή ανέλαβε να καθυστερήσει τη Μάκι και εκείνος κατέβηκε γρήγορα στην κάβα να τον μαζέψει.
«Καλά τι έπαθες; Φαίνεσαι χλωμή!» έκανε η Ζωή στη Μάκι και της εμπόδιζε το δρόμο.
«Άσε με να περάσω!» έκανε η Μάκι αλλά η Ζωή επέμενε.
Τελικά η Μάκι έριξε μια μπουνιά στη Ζωή και την έριξε αναίσθητη (γιατί σιγά μην άντεχε από την αδυναμία) και πήγε στην κάβα. Ευτυχώς ο Γιούγιας ξεγλίστρησε σα χέλι με το μηχανισμό και τη γλίτωσαν. Όμως εκτός από εκεί βρέθηκαν διάφοροι άλλοι εκρηκτικοί μηχανισμοί διάσπαρτοι στο κέντρο. Τους εξουδετέρωσαν εύκολα και κανείς δεν έπαθε τίποτα.
Η Αρσινόη πήρε έναν στα χέρια της και τον επεξεργάστηκε. Βρέθηκε στα παρασκήνια.
«Κάποιος που δουλεύει εδώ και έχει πρόσβαση στο κέντρο όταν είναι κλειστό είναι μέλος των Β6.» μουρμούρισε.
Αλλά δεν θα του έκανε το χατήρι. Ανακοίνωσε στη συμμορία πως κάποιος μπήκε προφανώς κρυφά στο κέντρο και έστησε τους μηχανισμούς. Θα τους άφηνε να πιστεύουν ότι δεν κατάλαβε πως ένας προδότης ήταν ανάμεσα τους. Θα τον εντόπιζε πιο εύκολα έτσι. Η μόνη που θα το μάθαινε θα ήταν η Στελίνα.

Εν αναμονή του Inglourious Basterds...

Ο πόλεμος ενέπνεε, εμπνέει και θα εμπνέει κάθε μορφή τέχνης. Οπότε τι λογικότερο από το να αποτυπωθεί και στο μεγάλο πανί. Ο κινηματογράφος έχει ασχοληθεί με τον πόλεμο ουκ ολίγες φορές. Ταινίες όλων των ειδών, το χρησιμοποιούν ως κύριο θέμα ή ως background. Όλοι οι πόλεμοι τις ανθρώπινης ιστορίας έχουν αποδοθεί στον κινηματογράφο. Από χλαμύδες, σανδάλια και ακόντια μέχρι βομβαρδισμοί από αέρος και πυρηνικές βόμβες. Η ιστορία άλλοτε παραποιείται, άλλοτε όχι. Πότε στόχος είναι το καθαρό fun και πότε οι δακρυγόνοι αδένες μας. Τα θύματα και οι θύτες αλλάζουν από ταινία σε ταινία και όλα δείχνουν να συμφωνούν στο εξής πράγμα: ο πόλεμος πουλάει...

Όταν οι ήρωες φορούσαν μίνι
Αρχαίοι Έλληνες, Ρωμαίοι και λοιποί πολιτισμοί μαθαίνουν εκ των υστέρων την αξία της αποτρίχωσης πριν ριχθούν με μένος στη μάχη. Οι ταινίες αυτές κάνουν τους ιστορικούς να χαμογελούν ειρωνικά, τους Ελληναράδες(ή τους αντίστοιχους τέτοιους άλλων χωρών) να φρίττουν με τις υπόνοιες για τις σεξουαλικές προτιμήσεις κάποιου δικού τους ενώ οι γυναίκες χoρταίνουν τόνοyς κοιλιακών και συνήθως κάποιος αρχαίο romance την ώρα που οι άντρες πορώνονται με τς μάχες.


Η εποχή της παγκοσμιοποίησης
Τα χρόνια πέρασαν. Ο πόλεμος άλλαξε μορφή, η τεχνολογία απέκτησε ισχυρή θέση στη γραμμή του πυρός και πλέον δεν είναι ανάγκη να αντιμετωπίσεις τον εχθρό κατά μέτωπο. Έρχεται και το ολοκαύτωμα και δίνει τροφή για νέες ταινίες, συγκινήσεις και δράση. Κι εδώ έχουμε την εξής κατηγορία: Επικά χολιγουντιανά αριστουργήματα, made for Oscars και λοιπές διακρίσεις. Αυτά δεν θα τα δεις για τη δράση. Εξάλλου είναι και λίγο ντροπή να γελάς με ακρωτηριασμούς από οβίδες και τέτοια. Αν χαμογελάσεις και σκεφτείς "πάρτα μα@@κα", αμέσως ο χτυπημένος αρχίζει να βάζει πάλι μέσα ότι εντόσθιο έχει χυθεί, έτσι, για να σε γεμίσει τύψεις. Σε αυτή την κατηγορία φυσικά εμπίπτει ο ανεκδιήγητος στρατιώτης Ράιαν, αλλά και πραγματικά αριστουργηματικές ταινίες όπως το Πλατούν, το Αποκάλυψη Τώρα και φυσικά η λίστα του Σίντλερ που ακόμη αναρωτιέμαι αν είναι κινηματογραφικό ποίημα ή υπερεκτιμημένη προπαγάνδα.


It is a men's world
Οι αγαπημένες μου men on a mission ταινίες. Ο πόλεμος στην αληθινή του διάσταση. Αντρική, κάφρικη υπόθεση. Το χιούμορ σε πρώτο πλάνο. Είναι γεγονός πως όσο πιο μακάβριο το γεγονός, τόσο πιο πετυχημένα τα αστεία(όλοι μας δεν έχουμε ρίξει τρομερό γέλιο σε κηδείες;). Εδώ κάπου χώνεται και η μαστόρισσα στο genre cinema Ιταλία να δώσει κάποια διαμαντάκια σε μορφή macaroni combat. Βέβαια οι Αμερικάνοι κάνουν τη διαφορά με τα Dirty Dozen, Kelly's Heros, Great Escape και άλλα υπέροχα(με τα οποία θα ασχοληθώ εκτενέστερα) να αποτελούν ότι καλύτερο σε ταινία με πόλεμο έχουμε δει ποτέ!


Η τελευταία λέξη της μόδας
Ο πόλεμος γίνεται από μακριά. Βομβαρδισμοί, Χιροσίμες, Περλ Χάρμπορ και τα ρέστα. Κατά τη γνώμη μου ο πόλεμος έχει φλωρέψει πολύ και καλύτερα τα κράτη να λύνουν τις διαφορές του με παρτίδες σκάκι, μήπως και δούμε τίποτα πιο ενδιαφέρον στον κινηματογράφο...