Η ιστορία κλασσική: Η Pam Grier σκοπεύει να εκδικηθεί με κάθε τρόπο τους εμπόρους ναρκωτικών που δολοφόνησαν τον φίλο της, που ήταν undercover αστυνομικός. Το τραγικό του πράγματος είναι πως τον έδωσε ο ίδιος της ο αδερφός...
Η Foxy Brown είναι μια πολύ δυναμική γυναίκα. Όμως δρα παρορμητικά και θα κάνει λάθη. Αυτό σημαίνει ότι θα μπλέξει άσχημα, θα περάσει δύσκολες καταστάσεις(η μία πιο κλισέ από την άλλη) αλλά θα μείνει ζωντανή. Γιατί πάντα όλοι οι κακοί κάνουν το ίδιο λάθος;
Αφού τη βλέπεις τη γυναίκα δεν αστειεύεται γιατί δεν τη σκοτώνεις μόλις την πιάνεις; Είναι κλισεδιάρικο αλλά γενικά(και ειδικά στις ταινίες) ισχύει: Ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό... Έτσι και η Foxy, θα σηκωθεί, θα κουμπώσει το πουκάμισο, θα τινάξει το χώμα από πάνω της και με ωραιότατο αιχμηρό αντικείμενο θα βγάλει τα μάτια του ενός από τους άντρες που την βίαζαν και προσπαθούσαν να την εθίσουν στην ηρωίνη. Τον άλλο θα τον κάψει!
Πιο θυμωμένη από ποτέ θα επιστρέψει εκεί απ' όπου ξεκίνησε για να βάλει ένα τέλος. Θα ζητήσει τη βοήθεια των φίλων της και αυτοί θα την δώσουν γιατί η Foxy έχει κερδίσει εδώ και χρόνια το σεβασμό τους. Η εκδίκηση θα είναι ανελέητη όπως ταιριάζει σε κάθε υπέροχο blaxploitation φιλμ.
Η Foxy στέκεται πάνω απ' όλους και απ' όλα. Μια ηρωίδα με τέτοια πυγμή και θάρρος που θα έκανε πολλούς άντρες να ντραπούν. Είναι η απόλυτη κυρίαρχος ακόμη και όταν χάνει τον έλεγχο. Εξάλλου έχει ότι ακριβώς χρειάζεται για να κάνει κάθε άντρα να γονατίσει μπροστά της: απροκάλυπτη σεξουαλικότητα κι ένα όπλο έτοιμο για όλα!
Οι διάλογοι είναι αστείοι("Μπάρμαν, δώσε στη σκοτεινή νεαρά ότι χρειάζεται για να σβήσει την υπέροχη δίψα της", στα αγγλικά δεν ακούγεται τόσο γελοίο-εκτός από το magnificent thirst-αλλά δεν έχει και τόση πλάκα!) αλλά σε κάποια σημεία cool ("Listen skinny, before you start talking tough, I'd better warn you I've got a black belt in karate. So why don't you get out of here quietly, while you still got some teeth left in that ugly face?" "And I've got MY black belt in barstools!"). Τα κοστούμια όπως και στο Coffy είναι τόσο 70's που σε πονάνε τα μάτια σου, οι σκηνές με τους τσαμπουκάδες είναι σχεδόν παιδικές όμως και πάλι η ταινία είναι υπέροχη.
Για μένα η καλύτερη εμφάνιση της Pam. Η Pam Grier έπαψε να είναι Pam Grier και έγινε για πάντα Foxy Brown, όταν φόρεσε δερμάτινο μαύρο παντελόνι και τζάκετ κι επέστρεψε για να πάρει αυτό που της αξίζει. Μια βίαιη, λυτρωτική εκδίκηση!
Τα western άργησα να τα εκτιμήσω. Είναι ένα είδος που το είχα καταδικάσει χωρίς καν να το γνωρίσω και που μόλις τους τελευταίους μήνες είπα να του δώσω μια ευκαιρία. Τελικά τα γουστάρω αρκετά αν και προς το παρόν έχω δει μόνο λίγα κλασσικά. Άρχισα με τα γνωστά σπαγγέτι και πριν μερικές μέρες ξεκίνησα την περιπλάνησή μου και στα υπόλοιπα με το κλασσικό Rio Bravo.
Ευτυχώς πέρασαν μέρες πριν αρχίσω να γράφω γιατί αν το έκανα αμέσως θα μίλαγα σίγουρα για το καλύτερο western όλων των εποχών, με τους πιο εντυπωσιακούς χαρακτήρες κ.λ.π. Δεν λέω ότι δεν είναι αλλά έχω δει μόνο αυτό οπότε είμαι η πλέον αναρμόδια να κρίνω. Με εντυπωσίασε απίστευτα.
Ο σερίφης συλλαμβάνει τον αδελφό του τοπικού "κακού". Πρέπει να τον κρατήσει στη φυλακή μέχρι να έρθει ο δικαστής. Ο αδελφός και τα τσιράκια του θα πολιορκήσουν τη φυλακή ενώ ο σερίφης θα έχει τη βοήθεια ενός αλκοολικού, ενός πιτσιρικά πιστολά κι ενός γέρου.
Κάπως κλειστοφοβικό διαφέρει από τα κλασσικά western ή τουλάχιστον από τα σπαγγέτι western. Εξαιρετικό επίσης βάθος χαρακτήρων, κάτι που για το είδος της ταινίας είναι σπάνιο και υπέροχο. Προσωπικά ήθελα λίγο περισσότερο πιστολίδι. Τέσσερις διαφορετικοί άνθρωποι που τους ενώνει ο κοινός στόχος αλλά και η φιλία που αναπτύσσουν(ή υπάρχει ήδη) μεταξύ τους. Ούτως ή άλλως η αντρική φιλία είναι κάτι πολύ δυνατό κι εδώ την βλέπουμε στην πραγματική της διάσταση.
Ο John Wayne απλά απίθανος! Για κάποιο λόγο δεν τον είχα σε εκτίμηση(μάλλον για τον ίδιο που δεν είχα και τα western) και έμεινα με ανοιχτό το στόμα. "My God! I didn't know that son of a bitch could act" (όπως είχε πει και ο John Ford όταν τον είχε δει στο Red River που ίσως είναι το επόμενο που θα δω κι εγώ). Ο γεράκος επίσης είναι τέλειος χαρακτήρας κι έχει απίστευτο γέλιο...
Πολύ μου άρεσε και η μουσική ενώ δεν το περίμενα. Ευχάριστη έκπληξη ήταν επίσης το ότι είχε χιούμορ και μερικές σκηνές είναι ξεκαρδιστικές. Πέρα απ' όλα τα παραπάνω το λάτρεψα για δυο σκηνές. Την αρχική όπου θυμίζει βουβό κινηματογράφο με τους ήρωες να μη μιλάνε και με γρήγορη μουσική στο background, και τη σκηνή που οι πρωταγωνιστές τραγουδάνε το "My Rifle, My Pony and Me".
Η καλύτερη ταινία του Rodriguez. Ένα υπέροχο φιλμ νουάρ. Οι φοβερές ιστορίες του Frank Miller ζωντανεύουν και οι χάρτινοι χαρακτήρες αποκτούν σάρκα και οστά. Κι όμως ούτε για μία στιγμή δεν φαντάζουν αληθινοί. Παραμένουν χαρακτήρες κόμικ με όλα όσα υπέροχα αυτό συνεπάγεται. Μπορούν να είναι εντυπωσιακοί, απέθαντοι (ή τουλάχιστον να πρέπει να φάνε τις σφαίρες ολόκληρης στρατιωτικής μονάδας για να πεθάνουν), να έχουν δυνάμεις σχεδόν υπερφυσικές. Συνυπάρχουν όμως όλα αυτά με το ρεαλιστικό στοιχείο. Οι ίδιοι χαρακτήρες αισθάνονται, επηρεάζονται, γερνάνε.
Ο Frank Miller δίνει στον Rodriguez ουσιαστικά έτοιμο υλικό. Εκείνος θα βάλει το ταλέντο του και την τεχνολογία για να το αποδώσει απίστευτα καλλιτεχνικά. Όσο αφορά στον κινηματογράφο η εξέλιξη δεν μου αρέσει πολύ. Προτιμώ τις ταινίες ακατέργαστες. Αλλά δεν μπορώ να μην παραδεχτώ το τεχνολογικό θαύμα του Sin City. Γυρισμένο εξ ολοκλήρου σε green screen(η blue; και αν το λένε blue γιατί είναι πράσινο;) με τα σκηνικά να προστίθενται στο τέλος. Αισθητικά το αποτέλεσμα είναι τόσο εντυπωσιακό που σε κάποιες στιγμές με έκανε να μην προσέχω τίποτα άλλο. Τα χρώματα έχουν χρησιμοποιηθεί με τον καλύτερο τρόπο κάνοντας την να θυμίζει πολύ περισσότερο κόμικ παρά ταινία.
Τρεις από τις ιστορίες του Miller εκτυλίσσονται σε αυτό το πρώτο μέρος(υποτίθεται θα υπάρξουν κι άλλα, όμως τελευταία ο Rodriguez δεν είναι και πολύ αξιόπιστος). Όλες περιλαμβάνουν αρρωστημένους χαρακτήρες, γερές δόσεις βίας και κατεστραμμένους ήρωες, έτοιμους να θυσιαστούν, να κάνουν κάτι ηρωικό, έστω και για τελευταία φορά. Γύρω από αυτά τα κοινά σημεία αναφοράς περιστρέφεται ο κόσμος του Sin City και παρ' όλο που οι χαρακτήρες είναι χάρτινοι αποκτούν βάθος.
Το έχω ξαναπεί αλλά ο Rodriguez μπορεί να είναι ένας πολύ καλός σκηνοθέτης αλλά για μένα είναι μέτριος σεναριογράφος(συνήθως αναλαμβάνει τα πάντα σε μια ταινία και ίσως είναι πολλά για να τα χειριστεί όλα). Έτσι όταν δεν είναι δικό του το σενάριο κάνει μικρά αριστουργήματα που δεν βαριέσαι να βλέπεις ξανά και ξανά.
Το cast είναι εξαιρετικό. Υπέροχες γυναίκες(ο παρουσιαστής των πρώτων Scream Awards είχε ευχαριστήσει τον Robert επειδή σύστησε στην Jessica Alba το... λάσο), πέραν του δέοντος cool και αρρενωποί άντρες(αχ Clive). Επίσης η μουσική δένει υπέροχα. Εξαιρετικό OST για άλλη μια φορά από τον Robert. Και τέλος δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην σκηνή που σκηνοθέτησε ο καλός μου... Και το έκανε και εξαιρετικά παρ' ότι μη συνηθισμένος με τα συγκεκριμένα τεχνολογικά μέσα. Είναι η σκηνή που ο Benicio Del Toro ζωντανεύει στη φαντασία του Clive Owen και έχουν έναν απίστευτο διάλογο...
Για μένα είναι η καλύτερη μεταφορά κόμικ, όχι τόσο για την πιστότητα της(αλίμονο από πάνω ήταν ο Miller) αλλά γιατί δεν έχει χάσει την αισθητική των κόμικ. Είναι σαν να το διαβάζεις με τη διαφορά ότι στο ξεφυλλίζει άλλος...
Δεν περίμενα τίποτα παραπάνω αλλά και πάλι... Πάνω που λέγαμε πως μπορεί να παίζουμε μπάλα ένα μόνο ημίχρονο αλλά τουλάχιστον παίρνουμε τα αποτελέσματα! Ούτε αυτό δεν κάναμε. Μισό ημίχρονο... Λιγότερο από μισό ημίχρονο!!!
Και ο Galletti τι δουλειά είχε αριστερά; Τον στείλαμε να δει πως είναι η θέα από εκεί; Τα παίξαμε και σε δυο τρεις φάσεις... Καλά που ήταν γκαντέμηδες κι αυτοί και φάγαμε μόνο ένα γκολ. Καλά που ήταν κι ο Τασούλης κι έκοψε στη γραμμή.
Το γκολ που φάγαμε δεν το συζητώ καν. Ούτε η μπάλα δεν ξέρει γιατί μπήκε. Από βλακεία το φάγαμε. Ή μάλλον από υπνηλία! Κοιμηθήκαμε και καλά να πάθουμε. Τουλάχιστον να είμαστε σοβαροί στα εντός έδρας γιατί δεν είναι δύσκολα παιχνίδια. Αρκεί να κάνει ο καθένας αυτό για το οποίο πληρώνεται... Και να το κάνει πάνω από δέκα λεπτά!
Exploitation με τα όλα του!!! Κάθε λάτρης οφείλει να το δει, αν και λογικά το έχει κάνει εδώ και χρόνια!!! Η Pam Grier σε έναν από τους ρόλους με τους οποίους έχει ταυτιστεί. Κινείται στους ρυθμούς των revenge movies καθώς το στόρι είναι το εξής απλό και κλασικό: Η Coffy υποδύεται την πόρνη ώστε να χωθεί σε κύκλωμα ναρκωτικών και να ξεπαστρέψει όσους ευθύνονται για το θάνατο της αδερφής της.
Η αδερφή της πέθανε από ναρκωτικά και με τον ίδιο τρόπο που η Coffy κατηγορεί τον έμπορο, το βαποράκι και όλους τους παρατρεχάμενους θα μπορούσε να κατηγορεί και τους υπεύθυνους του τάδε καναλιού επειδή δεν έδειχναν προειδοποιητικά τρέιλερ ότι τα ναρκωτικά σκοτώνουν. Όμως δεν το κάνει κι έτσι αυτό που θα ακολουθήσει δεν έχει ούτε μια τόση δα δόση ηθικολογίας(thank God for these movies) αλλά αντίθετα μια δυναμική γυναίκα με πολύ cool όπλα να μη σταματάει πουθενά!
Η βία είναι καρτουνίστικη και άκρως διασκεδαστική. Οι διάλογοι δεν αγγίζουν και κανένα υψηλό επίπεδο όπως πολλές φορές συμβαίνει(κι όμως) σε τέτοιες παραγωγές, οι ηθοποιοί παίζουν χάλια... Εκτός βέβαια από την Pam. Η Pam μπορεί να μην είναι κανένα τεράστιο ταλέντο αλλά έχει ένα πολύ χαρακτηριστικό τρόπο που τον κάνει δικό της. Η προφορά της, η ταχύτητα του λόγου(λίγο αργά με παύσεις σε συγκεκριμένα σημεία) της είναι σήματα κατατεθέν και αυτό μόνο καλό μπορεί να είναι.
Έχουμε λοιπόν μια ταινία. Χωρίς να χαλάει η γενικότητα(που το θυμήθηκα αυτό;) θα την πω ταινία δράσης. Βγάζουμε τις ηθικολογίες(εδώ κι αν δεν χαλάει η γενικότητα, δεν υπάρχει τίποτα πιο άχρηστο σε αυτό το είδος), τους καλούς διαλόγους, τις καλές ερμηνείες... Τι μένει; Η Pam Grier με το αυτόματο να καθαρίζει κάθε κακομοίρη(όχι και τόσο) και να προσφέρει τεράστιες δόσεις διασκέδασης...
1) Dracula (Francis Ford Coppola-1992): "I love you too much to condemn you"
(αν υπάρχει άνθρωπος που δεν την έχει δει ΠΡΟΣΟΧΗ είναι η τελική σκηνή!)
Για μένα δεν υπάρχει ωραιότερος κινηματογραφικό έρωτας. Δεν υπάρχει πιο επικίνδυνο πλάσμα από έναν πληγωμένο άντρα... Αλλά δεν υπάρχει και πιο υπέροχο πλάσμα από έναν ερωτευμένο άντρα! Η πιο ρομαντική ταινία που έχω δει ποτέ με το πιο δυνατό φινάλε...
2) True Romance (Tony Scott-1993): "Amid the chaos of that day, when all I could hear was the thunder of gunshots, and all I could smell was the violence in the air, I look back and am amazed that my thoughts were so clear and true, that three words went through my mind endlessly, repeating themselves like a broken record: you're so cool, you're so cool, you're so cool."
Έρωτας με την πρώτη ματιά. Αυτός δεν θα αφήσει το παρελθόν της να τους χωρίσει. Εκείνη θα τον εμπιστευτεί από την πρώτη στιγμή... Από τις πιο βίαιες ταινίες που έχω δει και ταυτόχρονα από τις πιο ρομαντικές(ας μην τα λέω δυο φορές την ίδια μέρα όμως).
3) Casablanca (Michael Curtiz-1942): "We'll always have Paris"
Προσωπικά τη θεωρώ λίγο βαρετή. Δεν θα αμφισβητήσω ποτέ την καλλιτεχνική της αξία. Ούτε τον έρωτα των Ilsa και Rick που είναι από τους ωραιότερους του κινηματογράφου. Θα αμφισβητήσω όμως τα κίνητρα της Ilsa και για μένα θα είναι από τους πιο αντιπαθητικούς χαρακτήρες... Πολύ γυναικεία για τα γούστα μου ταινία αλλά από τις πιο ρομαντικές!
4) The Tiger and the Snow(La Tigre e la neve)(Roberto Benigni-2006):"I told myself: "There must be people whose job it is to use the right words, put things in a way... who when their heart beats, can get other people's hearts to beat.That day I decided to become a poet."
Εκείνη δεν τον θέλει αλλά αυτός δεν θα κάνει πίσω.. Εξάλλου είναι ποιητής, πολύ ρομαντικός για να υποχωρήσει. Θα φτάσει ως την άκρη της γης για να είναι δίπλα της, δεν θα σταματήσει ούτε για μια στιγμή να είναι αισιόδοξος... Εκείνη του λέει πως πρώτα θα δει τίγρη στο χιόνι και μετά θα του αφιερωθεί. Εκείνος απλά περιμένει αυτό να συμβεί! Ένα υπέροχο παραμύθι...
5) When Harry Met Sally (Rob Reiner-1989): "I love that you get cold when it's 71 degrees out. I love that it takes you an hour and a half to order a sandwich. I love that you get a little crinkle above your nose when you're looking at me like I'm nuts. I love that after I spend the day with you, I can still smell your perfume on my clothes. And I love that you are the last person I want to talk to before I go to sleep at night. And it's not because I'm lonely, and it's not because it's New Year's Eve. I came here tonight because when you realize you want to spend the rest of your life with somebody, you want the rest of your life to start as soon as possible."
Όσες φορές και να δω αυτή την ταινία δεν τη χορταίνω. Δύο υπέροχοι χαρακτήρες, πολύ γέλιο κι ένας έρωτας που αν και άργησε να εκδηλωθεί, αν και το timing ήταν πολλές φορές λάθος στο τέλος μας συνεπήρε όλους...
- Τι παίζει με τα πρώτα ημίχρονα του ΟΣΦΠ; Γιατί δεν κάνουμε από το πρώτο ότι κάνουμε και στο δεύτερο δηλαδή; Αφού μπορούμε...
- Με δέκα λεπτά μπάλα περιμένουμε να κερδίσουμε τη Γαλατά; Κάτι μου λέει πως θα τρέχουμε και δε θα φτάνουμε... Μακάρι να βγω λάθος αλλά δεν περιμένω και πολλά.
- Ο Kovacevic πότε θα σταματήσει να είναι οφ σάιντ; Άρχισε πάλι τα καλά τα περσινά!
- Ενημέρωσε κανείς τον Leto πως η ομάδα έχει άλλους δέκα παίκτες; Ντρίπλα στην ντρίπλα και στο τέλος χάνει τη μπάλα. Ποιος ο λόγος τότε;
- Το πέναλτι που κερδίσαμε δεν ήταν ψιλομούφα; Να πω την αλήθεια δεν το ξαναείδα μετά αλλά πολύ κοντά δεν ήταν το χέρι στο σώμα;
- Ο Galletti είναι ο καλύτερος παίκτης ή είναι ο καλύτερος παίκτης; Είναι ο καλύτερος παίκτης!
- Ο Bravo ακόμη δεν τελείωσε τις διακοπές; Ούτε δημόσιος υπάλληλος δεν κάθεται τόσο!
- Οι πατουσίτσες στις εμφανίσεις του Πανθρακικού δεν είναι τέλειες; Από τις αγαπημένες μου εμφανίσεις!
- Ο Ρόκα δεν μοιάζει ελάχιστα στον Casillas; Ελάχιστα όμως...
- Οι καρδιακοί φίλοι της Λάρισας πόσα χάπια παίρνουν πριν από κάθε παιχνίδι; Θα μας στείλει μια ώρα αρχύτερα αυτή η ομάδα...
- Όσοι είδαν το ΠΑΟΚ-ΠΑΟ ξύπνησαν ή ακόμη; Δεν το είδα αλλά πολύ βαρετό πρέπει να ήταν.
Επιτέλους την προηγούμενη εβδομάδα κατάφερα να δω το Vicky Cristina Barcelona. Δύο φορές δεν είχα βρει εισιτήριο και μερικές ακόμη συνέβαιναν διάφορα με αποτέλεσμα να μην καταφέρω να τη δω πριν την Τρίτη.
Πάντως δεν ήταν το αριστούργημα που περίμενα. Ίσως βέβαια είχα πολύ μεγάλες προσδοκίες και ανυπομονούσα πολύ να τη δω. Όπως και να έχει πάντως είναι μια υπέροχη ταινία. Η Vicky και η Cristina πάνε στην Ισπανία για διακοπές. Η Vicky είναι προσγειωμένη, ξέρει τη θέλει από τη ζωή της και είναι ευτυχισμένη με τον αρραβωνιαστικό της. Από την άλλη η Cristina είναι πιο...καλλιτεχνική. Δεν ψάχνει το μόνιμο αλλά το δυνατό. Θέλει να ερωτευτεί, να δημιουργήσει... Γνωρίζουν τον Juan Antonio. Εκείνος γοητευμένος κι από τις δύο τις καλεί να περάσουν μαζί το Σαββατοκύριακο. Η Cristina θέλει με χίλια αντίθετα με τη Vicky που είναι πολύ πιο μαζεμένη(και μιλάμε για το Javier Bardem, δεν πάει καλά η κοπελιά!).
Κάπως έτσι περνάει το πρώτο μισό της ταινίας με την Cristina να εγκαθίσταται τελικά στο σπίτι του Juan Antonio και τη Vicky να γίνεται σιγά σιγά ένας από τους πιο γυναικείους(με την κακιά έννοια) και άκρως αντιπαθητικούς χαρακτήρες. Δεν είναι ότι βαρέθηκα ακριβώς. Δεν είναι ότι δεν μου άρεσε. Αλλά ένιωθα ότι κάτι έλειπε από την ταινία. Και τότε εμφανίζεται η Maria Elena. Η πρώην γυναίκα του Juan Antonio και τα κάνει όλα άνω κάτω! Η Penelope Cruz σε έναν άκρως αβανταδόρικο ρόλο να δίνει μία από τις καλύτερες ερμηνείες της. Σαρωτική, ερωτική, υπέροχη.
Η Penelope θα κλέψει εύκολα την παράσταση και θα εξυψώσει με το ταπεραμέντο της την ταινία αγγίζοντας της προσδοκίες που είχα αρχικά. Η Scarlett εξαιρετική γέμισε τα πλάνα με τον ερωτισμό της. Και ανάμεσα σε δυο φοβερές γυναίκες ένας από τους πιο γοητευτικούς άντρες... Ο Javier Bardem με το μποέμικο στυλάκι του με άφησε αρκετές φορές με το στόμα ανοιχτό να μην μπορώ να πάρω τα μάτια μου από τα υπέροχα χέρια του...
Σε όλο αυτό να προσθέσουμε ένα αρκετά καλό ρυθμό, την φοβερή ματιά του Woody Allen και ένα εξαιρετικό τραγούδι που έπαιζε πολύ ώρα στο μυαλό μου...
Υ.Γ.: Η πρώτη φωτό του Brad Pitt από τα γυρίσματα του Inglourious Basterds!
Βρήκα ένα άρθρο με τις καλύτερες και χειρότερες violent movies. Είναι πραγματικά ηλίθιο!!! Ο τύπος που το έγραψε πρέπει να είναι... Δεν ξέρω τι αλλά είναι πολύ! Και δεν θα απορήσω που στα best δεν είναι το Kill Bill. Το ότι ταινία του Tarantino(εκτός από το Natural Born Killers) δεν υπάρχει σε καμία από τις δύο λίστες μόνο θετικά μπορώ να το αντιμετωπίσω καθώς έχω βαρεθεί να εξηγώ και να υπερασπίζομαι τις ταινίες του σε σχέση με αυτό το θέμα.
Το ότι όμως το Fight Club και το υπέροχο Funny Games είναι στις χειρότερες δεν μπορώ να το καταλάβω! Υπάρχει ένας συλλογισμός βέβαια αλλά και πάλι...
Οι καλύτερες:
Unforgiven Natural Born Killers Saving Private Ryan Torn Curtain The Boondock Saints Three Kings Straw Dogs
Και οι χειρότερες(;):
The Texas Chainsaw Massacre Hostel Fight Club Funny Games Home Alone (Σε αυτό πάντως συμφωνώ απόλυτα. Ο πιτσιρικάς είναι στυγνός σαδιστής και το κάνει να φαίνεται και χαριτωμένο) Raiders of the Lost Ark Hard Candy
Εφόσον ασχολήθηκα στο προηγούμενο post με το Jackie Brown και την Pam Grier λέω να συνεχίσω σε παρόμοιο κλίμα μιας και πρόσφατα είδα μία από τις ταινίες της. Το Black Mama White Mama...
Τι μου θυμίζουν οι τίτλοι, τι μου θυμίζουν... Ίδιοι με το Death Proof! Τώρα ξέρω από που τους πήρε ο καλός μου(μάλλον δηλαδή)! Να και η Pam μέσα σε κλούβα να την μεταφέρουν κάπου. Μα γιατί οι μπατσίνες φοράνε κοντά σορτσάκια ή μίνι φούστες; Και να που κατά τύχη όταν οι κρατούμενες κάνουν μπάνιο τρίβει η μία την πλάτη της άλλης και παίζουν με το νερό. Και να που μία από τις δεσμοφύλακες παίρνει μάτι...
Και να που λίγο αργότερα η τύπισσα(αυτή που έπαιρνε μάτι) την πέφτει στην Pam και τις κάνει ξεκάθαρο πως αν δεν της κάτσει δεν θα περάσει καλά στη φυλακή. Αλλά η Pam είναι σκληρό καρύδι και δεν μασάει με μια απειλή και δυο χαστούκια. Πάντως και τα ρούχα των κρατούμενων περιορίζονται στα απολύτως απαραίτητα... Κάτι δεν πάει καλά εδώ...
Την Pam όπως και μία συγκρατούμενη της την προορίζουν για μεταγωγή σε φυλακές υψίστης ασφαλείας. Τις δένουν μαζί και τις στέλνουν. Οι δυο τους δεν συμπαθιούνται καθόλου και ξαφνικά βρέθηκαν να μοιράζονται ένα ζευγάρι χειροπέδες. Όταν θα γίνει ένα μπάχαλο και καταφέρουν να ξεφύγουν θα αναγκαστούν να συνεργαστούν. Τα bitch πάνε σύννεφο, οι υστερίες και τα χαστούκια το ίδιο αλλά έχουν αστυνομία και υπόκοσμο να τις κυνηγάνε οπότε θα συμβιβαστούν.
Και ξεκινάει το κυνηγητό. Πρόκειται για κλασική ταινία του είδους (με όλα τα κλισέ) χωρίς όμως να πρόκειται για κάτι εξαιρετικό. Εγώ θα κρατήσω την ερμηνεία της Pam (που αναμφίβολα είναι από τις καλές της) και τον εξαιρετικό Sid Haig που κλέβει χωρίς κόπο την παράσταση! Με τέτοια φυσιογνωμία πως θα μπορούσε να μην το κάνει άλλωστε! Απίθανος όπως πάντα και μιας και ον ανέφερα να και ένα ωραίο άρθρο/συνέντευξη που βρήκα!
Η Jackie εμφανίζεται στο πρώτο πλάνο να περπατάει στους διαδρόμους του αεροδρομίου. Φαίνεται δυναμική αλλά ταυτόχρονα καθημερινή. Σίγουρα πάντως η παρουσία της γίνεται αισθητή. Τη Jackie θ' αργήσουμε να την ξαναδούμε. Πρώτα θα γνωρίσουμε τους υπόλοιπους χαρακτήρες. Τον Ordell, τον Louis, την Melanie και τον Max. Ο Ordell σύμφωνα με τη Melanie είναι βαρετός ενώ σύμφωνα με τον Louis είναι ενδιαφέρον... Όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους διαλόγους του Tarantino. Κάποιοι(τουλάχιστον ανίδεοι και αντιπαθητικοί) τους βρίσκουν βαρετούς, κάποιοι τους βρίσκουμε απίστευτα ενδιαφέροντες...
Ο Ordell είναι αυτός που κάνει κουμάντο. Σε όλους. Ξέρει να διαχειρίζεται τους ανθρώπους και να πετυχαίνει αυτό που θέλει. Είναι μεν έξυπνος αλλά έχει πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του κι έτσι υποτιμά τους υπόλοιπους. Δεν θα διστάσει να σκοτώσει εν ψυχρώ προκειμένου να μην κινδυνέψει ο ίδιος.
Ο Louis από την άλλη είναι στον κόσμο του. Δρα παρορμητικά, χωρίς να το πολυσκέφτεται και σίγουρα δεν είναι πολύ έξυπνος.Η Melanie φαίνεται χαζή αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο ύπουλη από αυτό που φαίνεται. Όσο για τον Max...θα τον γνωρίσουμε παράλληλα με τη Jackie.
Πάλι πίσω στη Jackie η οποία θα συλληφθεί με χρήματα του Ordell και ναρκωτικά. Ο Ordell θα αναθέσει στο Max να την βγάλει από τη φυλακή. Ο προηγούμενος που ο Ordell έβγαλε από η φυλακή κατέληξε νεκρός και η Jackie ξέρει πως θα έχει την ίδια τύχη αν δεν δράσει έξυπνα. Έχει να αντιμετωπίσει τον Ordell αλλά και τις αρχές. Στο πλευρό της θα είναι μόνο ο Max που από την πρώτη στιγμή που την είδε κατάλαβε πως είναι διαφορετική... Η Jackie θα τον γοητεύσει χωρίς να το επιδιώξει. Η έλξη μεταξύ τους είναι φανερή και αναπόφευκτη.
Αυτή η πρώτη στιγμή που γνωρίζονται είναι από τις ωραιότερες στιγμές που έχουν αποτυπωθεί στον κινηματογράφο. Όποτε ακούω το "Natural High" σκέφτομαι τη Jackie να περπατάει προς τον Max. Ακολουθεί ένα απίστευτα καλοστημένο σχέδιο. Τα φαινόμενα απατούν. Κανένας δεν μπορεί να εμπιστευτεί κανέναν και όλοι προσπαθούν να παγιδεύσουν όλους. Ποιος θα βγει κερδισμένος; Όπως και στο πόκερ, όχι αυτός που έχει το καλύτερο φύλλο αλλά αυτός που θα πείσει τους υπόλοιπους πως το έχει.
Το σενάριο είναι διασκευή του βιβλίου του Elmore Leonard, "Rum Punch". Ο Elmore Leonard είναι ο αγαπημένος συγγραφέας του Quentin(όταν ήταν πιτσιρίκι τον είχαν πιάσει να κλέβει ένα από τα βιβλία του). Από αυτόν έχει εμπνευστεί το στυλ των υπέροχων διαλόγων που γράφει και αυτό το φιλμ είναι κάτι σαν ευχαριστώ στον άνθρωπο που τον ενέπνευσε. Ο Quentin πάντα είναι ευγνώμων προς τους ανθρώπους που τον εμπνέουν ή που απλά εκτιμά. Μία άλλη μεγάλη αγάπη του Quentin είναι τα cult φιλμ. Με αυτά που πρωταγωνιστούσε η Pam Grier να έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά του. Την κάνει λοιπόν πρωταγωνίστρια και της αποδίδει όσα πιστεύει πως της αξίζουν. Κι εκείνη με τη σειρά της θα ανταποκριθεί επιτυχώς! Η Jackie είναι ο χαρακτήρας που ο Quentin έχει δείξει τη μεγαλύτερη αγάπη, έτσι είναι αδύνατο να μην την αγαπήσει κι ο θεατής. Οι αναφορές σε blaxploitation films είναι φανερές και βοηθούν στο να απενοχοποιηθεί η πρωταγωνίστρια. Αν και για μένα ποτέ δεν θα πάψει ποτέ να είναι η Foxy Brown...
Υ.Γ.:Ότι έχει σχέση με τον Tarantino θα μεταφερθεί σιγά σιγά και εδώ.
Επιτέλους επανήλθα!Μερικοί ίσως να αναρωτιέστε γιατί δεν έκανα κάποιο ποστ τόσο καιρό...Η απάντηση ακολουθεί παρακάτω.
Πέρασα όλο το καλοκαίρι σε κάποιο ανήλιαγο σπήλαιο μελετώντας την αρχαία ελληνική γλώσσα και αναλύοντας τους λεξάριθμους που παράγονται απο διάφορες φράσεις σε μια προσπάθεια να κατανοήσω τα βαθύτερα νοήματα του ποδοσφαίρου και της ζωής γενικότερα.
Και επειδή κάποιοι λίγοι ακόμα δε πιστεύετε στην αλήθεια των λεξάριθμων σας παραθέτω αρχικά μερικές επιβεβαιωμένες αλήθειες...
Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ = ΕΠΤΑ ΜΑΙΟΥ ΧΙΛΙΑ ΕΝΝΙΑΚΟΣΙΑ ΕΞΗΝΤΑ ΕΝΝΙΑ
Ο Παναθηναϊκός όντως είχε πάρει πρωτάθλημα το 1969.Τώρα δε ξέρω αν η απονομή έγινε στις 7/5 ακριβώς.
Συνεχίζουμε.
ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ = ΤΕΤΑΡΤΗ
Όλοι ξέρουμε ότι το τσαμπιονς λιγκ παίζεται τις τετάρτες.
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΝ = ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ
Το ποδόσφαιρο στηρίζεται στις μεταγραφές
ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΙΝΑ = ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΟΚΤΩ
Ανατρίχιασα.
ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ=ΚΑΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Απλά επιβεβαιώνει το αυτονόητο.
Το παρακάτω είναι ο κάθετος λεξάριθμος για τον Διαιτητή(Τι διαφορά έχει απ'τον κανονικό δε ξέρω) ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ=ΚΟΝΑΝ Ο ΒΑΡΒΑΡΟΣ = ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΟΣ = ΤΕΚΤΟΝΕΣ
Οι διαιτητές παίρνουν εντολές απο τους τέκτονες και για να επιβιώσουν στα μεσογειακά πρωταθλήματα πρέπει να έχουν τη δύναμη και την αντοχή του Κόναν του Βάρβαρου.
ΑΡΧΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝ = ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Οι αρχαίοι έλληνες εφήυραν το ποδόσφαιρο.Όχι ότι αμφέβαλλα.
ΗΛΙΑΣ ΨΙΝΑΚΗΣ = ΝΤΡΗΜ ΣΟΟΥ
Αυτό ομολογώ πως είναι το πιο τρομακτικό απ'ολα.
Και αφού τώρα πια σας έχω πείσει,παραθέτω μερικές ακόμα πληροφορίες.
ΕΡΓΟΤΕΛΗΣ=ΤΡΑΝΟΣ
Εντυπωσιακό.Αλλά αν εισάγουμε το πλήρες όνομα της ΠΑΕ το αποτέλεσμα είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό.
Και σύμφωνα με τον κάθετο λεξάριθμο ΠΑΟΚΤΖΗΣ = ΛΙΟΝΤΑΡΙ
ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ= ΜΕΓΑΛΑ ΒΥΖΙΑ = Ο ΑΡΙΘΜΟΣ = Ο ΝΟΜΟΣ
Έχουμε ελκυστική ομάδα.Και σε αυτή τη χώρα είμαστε ΝΟΜΟΣ.
Κάθετος λεξάριθμος
ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ = ΟΥΕΦΑ
Μέχρι και οι λεξάριθμοι στο ουέφα θέλουν να μας ρίχνουν!Δε θα τους περάσει...
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ = ΙΛΟΥΜΙΝΑΤΙ = ΤΣΟΝΤΑ = ΧΑΛΚΟΣ
Χεχε.
ΠΑΝΣΕΡΡΑΙΚΟΣ = ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ
Χρόνια τώρα.
Η ΑΕΛ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ = Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΣΥΝΤΡΙΒΕΤΑΙ = ΠΡΩΤΗ ΑΠΡΙΛΙΟΥ=ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΟΥ ΤΣΑ ΜΠΛΟΓΚ
Δυστυχώς για τους Σαλονικιούς, αν η ΑΕΛ πάρει πρωτάθλημα η θεσσαλονίκη θα συντριβεί. Ευτυχώς για τους Σαλονικιούς(και δυστυχώς για τους Λαρισαίους), κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είναι μόνο πρωταπριλιάτικο αστείο. Τι σχέση έχουμε εμείς με όλα αυτά δε ξέρω.
Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ ΘΑ ΑΝΕΒΕΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ = ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΑΘΛΟΙ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΟΣ
Η άνοδος για τον Παναιτωλικό θα είναι δύσκολη αλλά...
Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ ΘΑ ΑΝΕΒΕΙ ΣΤΗ Β ΕΘΝΙΚΗ = ΕΙΚΟΣΙΜΙΑ ΜΑΙΟΥ ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΝΝΙΑ
Φέτος είναι η χρονιά του!
Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ = ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΕΚΑ = ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΙΣΟΔΥΝΑΜΕΙ ΜΕ ΠΕΝΗΝΤΑ ΔΟΛΛΑΡΙΑ = ΠΤΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΚΑΤΟΙΚΙΩΝ ΣΤΙΣ ΗΠΑ Αν είναι να πάει το ένα ευρώ πενήντα δολλάρια, χαλάλι και το πρωτάθλημα που θα πάρει ο ολυμπιακος το 2010.(Απ'τον Οκτώβριο?!)
Κααααιιιι....
ΕΘΝΙΚΗ ΚΡΟΑΤΙΑΣ ΜΠΙΛΙΤΣ = ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΟΔΟΝΤΟΚΡΕΜΕΣ
Το ότι ετοιμάζεται Κακό 2 φαντάζομαι το γνωρίζετε. Μετά το πολύ επιτυχημένο κατά τη γνώμη μου πρώτο έρχεται το sequel ή για να το καταστρέψει(που δεν θα είναι κάτι πρωτοφανές) ή ως η βελτιωμένη εκδοχή του.
Το Κακό είναι μία ταινία που είχα ευχαριστηθεί πολύ. Γέλασα με την ψυχή μου και που μου έδωσε ελπίδες ότι αυτή η χώρα μπορεί να δημιουργήσει κάτι περισσότερο από σαχλές κωμωδίες, υπερπαραγωγές εποχής(που στην πλειοψηφία τους είναι βαρετές, διαρκούν πολύ και προσφέρουν ικανοποίηση μόνο στους συντελεστές τους που νομίζουν ότι ξαφνικά γίναμε Hollywood) ή βαριά κουλτούρα(που τις περισσότερες φορές μιλάμε για αριστουργήματα).
Ίσως να υπάρχουν τελικά απενεχοποιημένοι άνθρωποι που δεν παίρνουν τους εαυτούς τους στα σοβαρά και βλέπουν το σινεμά σαν αυτό που πραγματικά είναι: μέσο διασκέδασης. Όχι μόνο για τους θεατές αλλά και για τους δημιουργούς! Τα γυρίσματα λοιπόν έχουν αρχίσει και την Κυριακή όσοι δεν έχετε κάτι καλύτερο να κάνετε περάστε μια βόλτα από το πάρκινγκ του παλιού ιπποδρόμου στο Φάληρο στη μία το μεσημέρι για να κάνετε το ζόμπι!!!
Το τρέιλερ του πρώτου, έτσι για να το θυμηθούμε...
Οι γονείς μου τις έμαθαν. Είναι παλιομοδίτικες αλλά τρελό κόλλημα. Δεν τις είδα σε πρώτη προβολή αλλά με κράτησαν ξύπνια πολλά βράδια. Βλέπετε τα κανάλια έχουν την κακή συνήθεια να τις στριμώχνουν στις δρακουλιάρικες ώρες. Better than telemarketing. Μιλάω για παλιές σειρές που τα σπάνε και που μπορώ να βλέπω ξανά και ξανά...
1) Matlock
Ο καλύτερος δικηγόρος. Το παίζει αφελής γεράκος αλλά έτσι και σε καθίσει για μάρτυρα και έχεις λερωμένη τη φωλιά είναι αδύνατο να τη γλυτώσεις. Σειρά με πολύ γέλιο, φοβερούς χαρακτήρες(ο εκνευριστικός φίλος και γείτονας Billy όλα τα λεφτά) και τον πιο συμπαθητικό δικηγόρο του κόσμου. Boston Legal και Shark μπορεί να είναι υπερπαραγωγές και φοβερές σειρές αλλά την τρυφερότητα του Matlock δεν θα την φτάσουν ποτέ!
2)Moonlighting(a.k.a. Αυτός, Αυτή και τα Μυστήρια)
Πρώην μοντέλο και "ότι κάτσει" ντετέκτιβ συνεργάζονται σε διάφορες υποθέσεις. Μπλέκουν πάντα, τσακώνονται συνέχεια και εννοείται πως κάτι τρέχει μεταξύ τους... Ο Bruce Willis θεός. Φοβερά αστεία σειρά...
3)The Persuaders(a.k.a. Οι αντίζηλοι)
Άγγλος ευγενής και Αμερικάνος χύμα τύπος λύνουν μυστήρια(ω ναι από μικρή είχα κολλήσει σε τέτοιου είδους σειρές). Tony Curtis και Roger Moore... Θέλετε κάτι άλλο; Μία σειρά για τη φιλία με πολύ στυλ(για εκείνη την εποχή).
4)Charlie's Angels
-Hello Angels -Hello Charlie Τα υπόλοιπα γνωστά. Δυναμικές γυναίκες με μυαλό, ομορφιά και όπλα! Οι ταινίες ήρθαν απλά να καταστρέψουν ότι όμορφο είχε δημιουργήσει η σειρά...
5)The Saint
Ο Simon Templar απλά δεν μπορούσε να λείπει. Το theme song ακόμη ηχεί στ' αυτιά μου. Αν δεν ήταν ο Άγιος ο Roger Moore ίσως να μην ήταν ο αγαπημένος μου James Bond... Μπααα τώρα που το σκέφτομαι πάλι αυτός θα ήταν :)
Υ.Γ.: Οι Ταραντινόπληκτοι περάστε να τα πούμε κι από εδώ!
Ο Billy Jack περιπλανιέται στα δάση. Αισθησιακό voice over μας ενημερώνει πως τη βρίσκει στη φύση γιατί στις φλέβες του τρέχει Ινδιάνικο αίμα(μάλλον αυτό είναι απλά φήμη καθώς το καουμπόικο καπέλο, η καραμπίνα και texan look άλλα μας δείχνουν)... Ίσως πάλι να μην του αρέσουν οι άνθρωποι. Όπως και να 'χει ο Billy Jack είναι cool...
Κι επειδή εκτός από cool είναι και μάγκας δεν θα διστάσει να τα βάλει με ολόκληρη συμμορία μηχανόβιων(έχοντας όμως την καβάτζα της καραμπίνας του και της αστυνομίας)... Την πληρώνει όμως που πήρε τον νόμο στα χέρια του και τώρα πρέπει να βρει λεφτά να πληρώσει την εγγύηση για να γλιτώσει τη στενή!
Πάμε αλλού και βλέπουμε τη Vicky με το υπέροχο κούρεμα να τρέχει αλαφιασμένη και όλο χαρά. Αλλάζει τα εξαιρετικά της ρούχα και βάζει ένα άθλιο κίτρινο κοστούμι και φεύγει για το αεροδρόμιο να συναντήσει τον πατέρα της, που όπως μαθαίνουμε τυχαίνει πολυάσχολος και σπάνια μπορεί να της αφιερώσει χρόνο. Τελικά πάλι την έστησε.
Οι μηχανόβιοι όλο φασαρίες προκαλούν αλλά και Billy Jack εκεί από πίσω να φυτρώνει εκεί που δεν τον σπέρνουν και ν' ανακατεύεται σε ξένες δουλειές... Ποιον μου θυμίζει ο Billy Jack θα σκάσω αν δεν το βρω! Πάλι πίσω στη Vicky η οποία αποδεικνύεται sexy μηχανόβια και που φυσικά τραβάει την προσοχή της συμμορίας! Και εννοείται πως η μηχανή της χαλάει και εννοείται καταλήγει να τρέχει με το μπικίνι στα λαγκάδια και εννοείται τη βιάζει μέλος της συμμορίας(ο μουγκός). Όταν την κυνηγάνε προκειμένου να μη καταθέσει για το βιασμός αυτή πέφτει πάνω στον Billy Jack...
Θα την πάρει υπό την προστασία του, θα κάνουν παιχνιδάκια, θα φλερτάρουν, εκείνη θα κοιμηθεί όπου βρει(καθιστή στη μηχανή, στο τραπέζι). Τον Billy Jack θα τον ληστέψουν, θα τον δείρουν(εκείνη θα φωνάξει πρωτότυπα: Stop it) αλλά αυτός θα επιστρέψει για να τους δείξει ποιος κάνει κουμάντο(sic)...
Η ταινία είναι κάπως αργή και βαρετή αλλά είναι η πρώτη τέτοιου είδους του Tom Laughlin και έτσι κι αλλιώς ο ρόλος της είναι εισαγωγικός. Ουσιαστικά εδώ μας συστήνεται ο χαρακτήρας του Billy Jack ο οποίος εμφανίζεται σε άλλες τέσσερις ταινίες και έχει αποκτήσει το δικό του κοινό. Λίγες μηχανές για biker movie και πολύ μπλα μπλα αλλά αντέχεται. Στην τελική αξίζει γιατί ο Billy Jack μοιάζει εκπληκτικά στο Βαζέχα(το βρήκα τελικα) και η Vicky πρέπει να είναι η χειρότερη ηθοποιός στον κόσμο... Κοινώς έχει την πλάκα του!
Στον ελάχιστο χώρο που έμεινε από τις διαφημίσεις υποψήφιων βουλευτών, στρίμωξαν ένα ρολογάκι με τις φάτσες παικτών και προπονητή, tribal σχεδιάκι και δείκτες, που κάθε φίλαθλος θα ήθελε στον τοίχο του. Μεταξύ μας, κομματάκι σκιαχτικό!(Αλλάξαμε πρωτοσέλιδο!!! Θα μείνει κανένα τρίμηνο, ας έχουμε τουλάχιστον την αγαπημένη μας εφημερίδα!)
